
Paulien: “Mijn dochter (34) belde: ‘Ik heb iets enorm doms gedaan’, mijn hart bonsde, dit was precies waar ik zo bang voor was”
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Lees eerst deel 1: Paulien: “Mijn dochter (34) vroeg na het eten: ‘Mam, ga je even mee naar de supermarkt?’, nietsvermoedend liep ik mee naar buiten”
Ze had steeds een andere reden
De dagen na het gesprek voelden als een zware last. Mijn dochter had haar hart gelucht, haar plannen met mij gedeeld, maar daar bleef het bij. Ze had het nog steeds niet aan Koen verteld. Elke keer als we elkaar spraken, vroeg ik er voorzichtig naar. Maar ze had dan altijd met een andere reden.
“Het was een drukke week, ik wilde de sfeer niet verpesten.”
“De kinderen hadden een moeilijke dag, dit was niet het moment.”
“Ik moet nog even extra moed verzamelen, mam.”
Ik voelde me misselijk als ik naar hem keek
En zo gingen de weken voorbij. Ondertussen bleef ik zwijgen. Tegen mijn man. Tegen Koen. Tegen iedereen. Ik hield mijn belofte, maar het vrat aan me. Elke week zaten we met z’n allen aan tafel alsof er niets aan de hand was. Koen lachte om de verhalen van de kinderen en vroeg hoe het met ons was. Hij had geen idee. Hij leefde nog in zijn vertrouwde wereld, niet wetend dat die elk moment kon instorten. Ik voelde me misselijk als ik naar hem keek.
Mijn man merkte op dat ik vermoeid was
En ten opzichte van mijn man ook. Hij had al meerdere keren opgemerkt dat ik er vermoeid uitzag. Wat moest ik zeggen? Dat ik elke nacht wakker lag omdat ik wist dat het gezin van mijn dochter straks in duizend stukken zou breken? Dat ik bang was voor het moment dat hij zou beseffen dat ik al die tijd op de hoogte was en niets had gezegd?

De spanning had een grote weerslag op me
Ik at nauwelijks meer. Mijn maag zich omdraaide van spanning. Mijn man merkte het. “Je eet haast niks meer. Is er iets?” Ik loog. Ik moest wel. “Gewoon wat stress, het gaat wel over.” Maar het ging niet over. Het werd alleen maar erger.
Op een middag belde mijn dochter me op
Haar stem klonk opgejaagd. “Mam, ik heb iets doms gedaan.” Mijn hart sloeg over. “Wat is er?” “Ik ben met hém gezien. Met de man waar ik verliefd op ben. Niet in de stad, niet ergens ver weg… maar hier, in de buurt.” Ik moest mezelf vasthouden aan het aanrecht om niet omver te vallen. “Wie heeft je gezien?” “Ik weet het niet zeker… maar ik zag een vriendin van Koen voorbijlopen. Ze keek me zo raar aan. Ik weet niet of ze me echt herkende, maar ik ben bang dat ze iets tegen hem zegt.”
Wat als werd ontdekt dat ik dit geheim had gehouden
Dit was precies mijn angst. Dat het niet mijn dochter zou zijn die Koen de waarheid vertelde, iemand anders. En dan? Wat als hij uit woede naar mij toe kwam, omdat hij wist dat ik het al die tijd geweten had? Wat als hij mijn man erbij betrok en ontdekte dat ik zelfs voor hém dit geheim had bewaard?
Ik kon haar ook niet goed helpen
Ik zei dat ze het hem nu echt moest vertellen, niet meer uitstellen. Als hij het van iemand anders zou horen, kon het grote consequenties hebben. Ze vroeg me hoe ze het dan moest doen. Ik kon daar geen antwoord op geven. Hoe vertel je iemand dat zijn huwelijk voorbij is, terwijl hij zelf nog denkt dat alles goed is? Hoe breek je een hart zonder genadeloos te lijken?
Opeens confronteerde mijn man mij
Die avond zat ik met mijn man op de bank. Hij keek een film, maar ik was er met mijn gedachten niet bij. Wat zit je toch te piekeren? Je bent niet jezelf de laatste tijd.” Dit was het moment. Ik kon alles eruit gooien. De waarheid vertellen. Maar dat betekende verraad aan mijn dochter. En dus glimlachte ik geforceerd. “Niets, schat. Gewoon moe.” Ik zag twijfel in zijn ogen. Hij geloofde me niet. Ik keek maar weg…
Ik zag twijfel in zijn ogen
En nu kan ik helemaal niet meer slapen. Ik kan niet meer functioneren zonder de constante angst dat dit geheim op elk moment zou ontploffen en ik als medeplichtige zou worden gezien. Mijn dochter moet praten. Maar ik kan haar niet forceren. Ik weet gewoon niet meer hoe ik om moet gaan met deze situatie.
PAULIEN