Astrid: “Mijn dochter zei: ‘Ik vind het zo oneerlijk, dit kan je niet maken”, mijn dochter vindt dat ik haar broer en zijn gezin voortrek, opeens twijfelde ik of ik het goed heb gedaan”

ik heb een kleinzoon van 30 en een kleindochter van 24 jaar. De kleinzoon woont samen en allebei een eigen bedrijf, en geld genoeg. mijn kleindochter is net afgestudeerd en heeft tijdens haar hele studie zelf gewerkt. Haar heb ik wel eens iets extra’s gegeven, met medeweten van mijn kleinzoon. die zei dat hoef je niet te zeggen hoor, natuurlijk geef je haar wat voor het één of ander. het is toch m’n zusje?

Zijn dit nu volwassen zussen of zijn het een stelletje pubers?

Verwachten dat je ook lekker een zalcentje krijgt onder het mom “anders is het niet eerlijk”? Mag ik even heel hard lachen!

Volwassen kinderen hebben gewoon nergens recht meer op, ook niet op een eventuele erfenis die men verwacht. Dus alles wat met de warme hand gegeven word komt uit een goed hart en mag je dankbaar voor zijn.

Vreemd dat zussen hun broer en zijn kind niet helpen met wat extra’s, of is dat dan weer oneerlijk en niet hun verantwoordelijkheid?

Mijn moeder heeft er ook een handje van om mijn volwassen zusje meer te helpen met toestopperij, vakanties, leningen of bijvoorbeeld een nieuwe buffetkast. Soit, ze neemt tenminste nog de moeite om 1 van ons te ondersteunen waar het kan.

persoonlijk vind ik dat die moeder het heel goed bedoeld met de kinderen, maar ik had het anders opgelost als ik haar was.ik had de zoon en zijn vrouw geen vakantie aangeboden, maar ik had gevraagd waar ik ze mee kon helpen, de financiële zorgen kan ze aanpakken door de rekeningen te betalen van de kinderen die belangrijk zijn en kleertjes voor het kind en eventueel schoentjes,dan konden ze zelf hun vakantie sparen, veel begrip en wijsheid wens ik de moeder

Ze hebben gewoon gelijk.

Alleen al dat ‘vader van mijn enige kleinkind’is zo veelzeggend.

jeetje zeg wat een reacties. deze moeder mag zelf bepalen wat ze met haar geld doet en hoeveel ze aan wie geeft. Er zijn nergens regels over dat je elk kind evenveel moet geven of dat je elk kind tegelijk hetzelfde moet geven.kom op zeg moet niet gekker worden.
Heb 3 kinderen waarvan 2 thuis en met 1 helaas geen contact maar die 2 wat thuis wonen krijgen meer dan genoeg en de ene keer is dat de oudste en de andere keer de jongste ligt er gewoon aan wanneer wie wat nodig heeft. verjaardag krijgen ze beide €50 ook al zit er 9 jr verschil tussen. kerst krijgt ieder €100. en tussendoor meer dan genoeg.
Mocht de middelste zich ooit bedenken dat ze terug komt naar hier dan krijgt ook zij voldoende en zal niks te kort komen.

Dit gaat niet om geld. Dit gaat erom dat moeders vaak de neiging hebben om hogere standaarden van dochters te eisen en zonen zachter of meer beschermend benaderen.

De ongelijkheid gevoelens komen daar vandaan. Het geld is dan slechts de bevestiging van dat gedrag.

Als ik weet dat mijn broer het moeilijk heeft en mijn moeder zou zoiets doen, dikke prima! Ik zou het hem ook gunnen. Ik heb daar geen problemen mee en ik weet dat mijn moeder hem niet voortrekt, maar hem ook een onbezorgde vakantie wenst. Hangt wel af van de situatie moet ik zeggen, indien hij en zijn vrouw steeds geld over balk smijten voor domme dingen, dan vind ik het niet kunnen. Maar wanneer zij gewoon werken en net de eindjes aan elkaar kunnen vastknopen iedere maand, dan gun ik het hun van harte. Ik zou mij niet benadeeld voelen.

wat zijn dit voor reacties allemaal.. mag die moeder even zelf bepalen of zij met HAAR eigen geld der zoon en schoondochter geld geeft om op vakantie te gaan?! Ze geeft aan dat haar dochters niks te kort komen.. en als ze hulp nodig hebben ze voor hun klaar staat. dus heel die poeha nergens voor nodig.
je KINDEREN gelijk behandelen en liefde en aandacht geven is belangrijker dan GELD! dat is elkaar iets gunnen en voor elkaar klaar staan.

Hmm in soortgelijke situatie gezeten. ik had een broer die niet goed met geld om kon gaan. lees: hij maakte altijd alles op en had dus voor veel dingen geen geld. mijn zus en ik gingen verstandiger met geld om en spaarden voor leuke dingen. mijn ouders gaven dan wel eens wat aan hem als hij het moeilijk had. mijn zus en ik vonden dat niet eerlijk. wij hadden het gevoel van als ik alles maar uitgeef dan krijg ik extra geld van mijn ouders.nu begrijp ik nog steeds niet dat bij mensen hun schuld wordt kwijtgescholden, het voelt aan van: maak maar schulden en geniet. iemand anders betaalt het wel….

Als één van mijn kinderen dit zo roepen tegen mij was ik er direct klaar mee geweest! Had gezegd stap in die auto en we rijden naar de bank dan krijg je geld maar vraag mij nooit weer om een gunst als je krap zit of iets dergelijks! Had ze daarna alle drie bij elkaar geroepen en gezegd: aangezien er wordt gedacht dat ik iemand voor trek is dit bij deze de laatste x dat jullie iets van mij krijgen en mijn erfenis gaat naar een goed doel. Ik zelf wil niet weten of mijn zusje iets krijgt en het gaat me ook niks aan.

Altijd het zelfde geven als dit kan. Om dit te voorkomen. Of vooraf met de dochters bespreken.
Mijn ouders hielpen ook wel eens 1 van de kinderen financieel. Niemand van mijn 11 broers en zussen deed daar moeilijk over. Nu doen wij dit ook onderling. Zo kan het ook.

Ik heb niet álle reacties gelezen, maar ik ben het er mee eens dat er een dynamiek vanuit vroeger mee speelt. En dat het inderdaad niet persé om het geld gaat. dat het voor de zussen meer een bevestiging is van hoe zij de gezinsdynamiek ervaren. wellicht versterken ze die gevoelens ook wel wat bij elkaar? toch denk ik dat je als ouder het ook wel echt door de ogen van je kinderen kunt proberen te bekijken? En hun gevoel daarin serieus te nemen? zoiets als: dat je het echt erg vind hoe zij dit ervaren dat hun broer altijd al wat werd voor getrokken? dat jou dit als moeder nooit de bedoeling is geweest? dat je dit niet zo door had bij het bijstaan van je zoon? En dat het er verder niet van af hangt of zij nou wel of niet een gezinnetje krijgen voor wat extra’s? wellicht kun je proberen dit nu als gedane zaak uit te leggen, maar dat je snapt hoe dít voor je dochters voelt. En dat je hier een eventuele volgende keer meer rekening mee zult houden? Dan voelen je dochters zich wellicht meer gezien en gehoord? waar meer de kern ligt van deze kwestie denk ik?

Mevrouw mag toch zelf bepalen? De kinderen zijn ook ouder en wat zij doet met HAAR geld, moet ze zelf weten. Wat ik minder vind, is dat Kyra teveel kletst en ze manipuleert. Waarom moet ze tegen haar schoonmoeder zeggen, dat ze zoo graag weg wil maar niet kan betalen? En vervolgens, denk het heeft verteld aan 1 van de zussen? Had het lekker voor je gehouden.

Ik heb ook 3 kinderen, en ik bepaal zelf wat ik met mijn geld doe.

Er speelt hier veel meer achter dan alleen het voorval wat hier verteld wordt. Deze afgunst tussen kinderen onstaat niet zomaar. Grote kans dat hier al jaren van (onbewuste) ongelijke behandeling aan zijn voorafgegaan.
Het bespreken van het voorval met de zoon zal de relatie ook niet bevorderen, maar zorgt alleen maar voor nog meer afstand tussen de kinderen.
De zussen komen misschien egoïstisch over, maar de reactie van de zoon “ze begrijpen het wel als ze zelf kinderen hebben” is vooral defensief en niet erg begripvol naar zijn zussen toe en slaat daarnaast ook nog eens nergens op. Het krijgen van kinderen is een eigen keuze en geeft je geen enkel recht om bevoorrecht te worden in welke situatie dan ook.

Moet die moeder dan overal verantwoording over afleggen? Het is haar geld en ze wil incidenteel haar zoon helpen…..dat is toch normaal?

Het zijn de gevoelens en niet perse reëele gedachten. Maar deze gevoelens gaan wel een eigen leven leiden en dan gaat het niet meer om wat waar is of niet waar. En als die meiden er nu mee komen dan moeten die gevoelens al een tijdje hebben gesudderd in hun innerlijk .
Dit soort gevoelens gaan een eigen leven leiden en ze zullen de onderlinge relaties gaan bepalen en misschien zelfs wel vergiftigen.

Echt apart sommige reacties.
Het is volkomen logisch als de een het wat moeilijk heeft, wanneer je kan helpen, je dat doet.

De zussen krijgen op een ander moment iets.

De reacties met dat de zoon zelf in een situatie zit wn daar voor heeft gekozen dat die niet goed verdient, vind ik al helmaal harteloos.

Echt apart sommige reacties.
Het is volkomen logisch als de een het wat moeilijk heeft, wanneer je kan helpen, je dat doet.

De zussen krijgen op een ander moment iets.

De reacties met dat de zoon zelf in een situatie zit wn daar voor heeft gekozen dat die niet goed verdient, vind ik al helmaal harteloos.

Nou inderdaad, heel kinderachtig. Ze zijn geen 12 meer toch. Wij zijn met 3 zussen. Er is een periode geweest dat er één ook wat krapper zat en hulp kon gebruiken. Mijn andere zus en ik zijn erg blij dat mijn ouders wat konden bijspringen voor haar. Geen enkel probleem.
Bah, nare eigenschap jaloezie

Wat een negatieve reacties op de dochters die mensen hebben het dus niet begrepen wat de dochters wilden zeggen..Ieder maakt keuzes in het leven ook de zoon en omdat hij het op dit moment financieel zwaar heeft krijgt hij van moeder geld voor vakantie. Hij heeft samen met zijn vrouw deze keuze gemaakt en hoe moeilijk hebben zijn zussen het? Daar lees je niets over, hoeveel mensen kunnen er niet op vakantie? Als die zoon door eigen keuzes iets niet kan is dat zijn probleem en niet dat van de moeder. Moeten de dochters eerst een gezin krijgen en ook financieel het moeilijk hebben voor moeder begrijpt wat er bedoeld wordt. Ja zij mag doen met haar geld wat ze wil maar zorgt zelf voor scheve gezichten door dat geld te geven aan iemand die zelf keuzes heeft gemaakt die soms verkeerd uitpakken.

Mijn ervaring is dat moeders vaak een betere band hebben met hun zonen dan met hun dochters. Dan is meer aandacht geven, meer waardering hebben voor zijn mening, eerder opmerken dat er wat speelt een logisch natuurlijk gevolg. Als je niet op deze natuurlijke neiging bedacht bent, bewust acties inzet om het te compenseren, dan creër je onbewust ongelijkheid.
Vanuit de dochters snap ik het gevoel van achtergesteld worden, dat vanuit de kindertijd is opgebouwd en nu gedeeld wordt (top dat ze dat durven).
Als mama nu geld uittrekt om een voor een met haar dochters op stap te gaan, mini vakantie en niet met haar zoon en zijn gezin (want hij heeft zijn vakantie al gekregen), hoor je de dochters niet meer, want quality time zal de angel eruit halen.
Maar dat moet de moeder dan regelmatig doen zodat de dochters zich gehoord en geliefd voelen.
Het gaat niet om het geld, maar het geld maakte wel duidelijk wat er speelt.
Want quality time, oprechte aandacht, inzicht in drukke levens van haar dochters is van belang voor een goede relatie. Je kan het niet af doen met dat ze zich wel redden. De dichters hebben hun eigen levensuitdagingen zoals als maar moeten presteren en de stress van studie en kunstenaarschap, single leven zonder maatje etc.
De meiden zijn niet egoistisch maar doen hun best om hun moeder wakker te schudden. En het geld is alleen maar een voorbeeld.

Gelijke monniken, gelijke kappen. Als je zoon iets krijgt voor een vakantie hoor je je dochters ook iets te geven. En het feit dat je bij je zoon over je dochters klaagt geeft aan dat je hem inderdaad boven hen stelt.

Je hoeft NOOIT aan elk kind hetzelfde te geven en zeker niet op hetzelfde moment. Je zou wel moeten willen dat al je kinderen het goed hebben. En goed is voor iedereen anders. Deze moeder vond dat haar zoon en zijn gezin een vakantie nodig hadden en ze zag dat haar dochters ok waren. Goede moeder hoor, goed gekeken en goed gezien.

Waarom moeten hun hetzelfde krijgen op hetzelfde moment?
Dan kan je dus ook geen groot kraamkado (bijv. een kinderwagen) geven aan je zoon en schoondochter want dat is niet eerlijk naar je dochters toe. Of als ze een huis kopen en ze wil graag een beetje bijdragen moet ze dan gelijk d’r dochters of zoon ook evenveel geld geven? En als de ander een huis koopt weer hetzelfde naar de andere kinderen toe. zo blijf je aan de gang. word een dure toestand….
wat een onzin ze zijn gewoon verwende nesten.

Echt wat een reacties van sommige mensen om te zeggen dat die dochters jaloers/egoïstisch zijn!

Een vakantie is nog altijd een luxe probleem dus is het niet omdat de zoon echt een probleem heeft en daardoor financiële hulp nodig heeft. Hij kiest voor een gezin dus zorg dan zelf dat je daar voor kan zorgen. Er kunnen zeker omstandigheden zijn dat je als ouder kunt bijspringen/helpen, maar komop zeg dat is een vakantie echt niet.

Daarbij is lezen ook een val he! Het gaat de dochters niet om het geld, maar om de reden waarom. En is dit vanuit de dochters iets wat al langer aan de gang is en nu is dit geld de druppel.

Je gaat toch als moeder niet met je andere kind praten zo praten over haar dochters. Dit bespreek je met je partner vrienden. Natuurlijk gaat die zoon niet zeggen “mam mijn zussen hebben gelijk”
Doordat hij een jongen is en het 1ste en tot nu toe enige kleinkind is zal hij idd voorgetrokken worden.

De beide dochters voelen zich achtergesteld bij hun broer. Dat is niet van nu maar dat is al langer zo. Het is niet te zeggen of ze ook echt achtergesteld zijn maar dat gevoel is er wel. En zo’n gevoel neem je niet zomaar weg. Je zou het met elkaar kunnen bespreken en je gevoelens uiten. En dan de beide dames maar een zelfde bedrag geven. En dan maar hopen dat daar mee het probleem enigzins is opgelost. En voor de rest zou ik zeggen ga er ingevolg lekker zelf van op vakantie krijg je er ook geen gezeur over.

Ik vind dat je maar boft met dochters die je de waarheid durven te vertellen of, in ieder geval, hun perspectief. En ik ben het met ze eens. Geef je dochters hetzelfde. Dat maakt de drempel bovendien hoger om zoonlief elk jaar opnieuw voor te trekken. Eén goede daad wordt al snel als vanzelfsprekend gezien als je niet uitkijkt.

Het is haar geld dus ze mag zelf weten wat ze ermee doet. Toch werkt het beter voor de relatie als ze echt eerlijk is en het beeste bij de naam noemt.
De zoon heeft een kind en kleinkind werkt vertederend en zoon weet dit ook. Werken ze echt hard of wil je dat graag zo zien. Wat doet schoondochter en hoeveel uur?
Heb je ook gezien of je dochters hard werken of heb je daar minder oog voor, want zij redden zich wel?! Zijn ze misschien intelligenter en is er voor hun daarom een minder zachte landing? Dat is een oprechte vraag. Ze noemt de opleiding van haar dochters, maar niet die van haar zoon (of heb ik het gemist). Komt daar het voortrekken vandaan? Zij redden zich wel en hij heeft mama meer nodig? De reactie is zo vel, omdat dit waarschijnlijk al langer speelt. Ik heb dit vaker zien gebeuren, vandaar mijn vragen.

ik kom uit een gezin waar mijn oudere broer altijd het lievelingseten was alles mocht en kreeg en mee weg kwam.Maar zelfs ik vind de reacties van de dochters.overtrokken en verwend. In geen geval uit dit verhaal is op te maken dat de zoon meer krijgt dan de dochters. het zijn volwassen vrouwen maar gedragen zich als kleine kleuters

Wanneer er daadwerkelijk sprake is van voortrekken in een gezin is dat heel lastig voor kinderen. Ook voor volwassen kinderen. Maar dat zou dan moeten zitten in liefde en aandacht.

Wanneer dochters dit nooit eerder ter sprake hebben gebracht vind ik het opmerkelijk dat ze dit juist nu doen als het om geld gaat. Erg materialistisch en hebberig. Deze vrouw geef thaar kinderen studies onderdak en uitleg over de keuzes die ze maakt. Klinkt allemaal niet zo verkeerd als je het mij vraagt. Mogelijk is er 1 ding wat mevrouw beter had kunnen doen. Haar dochters niet zo verwend opvoeden dat ze denken dat ze nu recht op iets hebben wat niet van hun is.

Deze moeder springt bij wanneer het nodig is. Ze schat in hoe het met haar kinderen gaat en helpt wanneer ze denkt dat ze daar baat bij hebben. Prima ouderschap lijkt me! Het is precies zoals ze zegt ..wanneer haar dochters iets nodig hebben en ze kan helpen dan komt die tijd ook nog. En soms kan dat een vakantie zijn. Deze keer kennelijk wel. Een andere keer kan het een etentje zijn of hulp als er een cv ketel kapot gaat of wasmachine etc etc. Weg hoor met die weegschaal. Liefde zit em in er zijn op het juiste moment. Zoals io het lees komen deze dochters niks tekort. En als dat wel zo is dan zouden ze om tafel moeten met elkaar om dat uit te spreken. Maar dan zou het niet moeten gaan om dit geld.

de dochters hebben gelijk het gaat misschien niet eens om het geld maar waarschijnlijk is de zoon altijd al enigszins voorgetrokken en dat merken kinderen. je kan gewoon niet het ene kind geld geven ende anderen niet. en om te zeggen dat de ene het krap heeft net een gezin en de andere niet. is ook niet waar. studenten hebben het zwaar en voor alleenstaanden is alles veel duurder omdat de het allemaal alleen moeten betalen. het is niet goed doordacht soor zie moeder.

Ik vind gewoon gelijke monikken, gelijke kappen ongeacht of het ene kind meer geld heeft dan de ander, hulpbehoevend is of wat dan ook zoals kinderen heeft.

Niet alles hoeft tot op de cent op de weegschaal.
Als je bijvoorbeeld 20 euro geeft aan een schoolrapport kleinkinderen of met afzwemmen met ze uiteten gaat is dat logisch. Daarvoor zijn toch opa’s en oma’s?

Ik vind ook niet terecht als je zegt de één krijgt het later tenzij je bijvoorbeeld betaald voor een rijbewijs en het ene kind moet nog aantal jaren wachten om te mogen rijden. Of bijvoorbeeld je geeft het ene kind met 18 jaar een schenking en dat dan de jongste nog moet wachten tot het 18 jaar is.

Kortom stel je gaf je zoon 400 euro voor de vakantie dan had je voor de dochters ook een envelop klaar moeten hebben liggen met 400 euro.

Die dochters hebben groot gelijk maar de zoon zal zeker bij de moeder altijd al wel voorgetrokken zijn en het lievelingetje zijn geweest dit zit waarschijnlijk dieper bij de dochters.

he het gaat hier toch om geld wat van moeder is? Zij mag toch zelf bepalen hoe en aan wie zij dit uitgeeft! Het is toch niet zo dat haar dochters hier voor gewerkt hebben of zo? wat denken zij wel, dat ze mogen meebeslissen over hoe hun moeder haar eigen geld uitgeeft! Wat een arrogantie, mijn dochters zoudendit niet moeten proberen. Hoe en aan wie ik mijn geld uitgeeft bepaal ik zelf! of dat vandaag een beetje sponsoren van een vakantie is.. mijn andere dochter komt niets te kort en hoeft daar dus niets van te vinden

Er zijn mensen die emotioneel niet volwassen worden, ik weet er helaas alles van. Het gaat om geld, aandacht, tijd samen.

Ga het gesprek met ze aan en geef ieder kind de keuze.
Óf het kind (geen schoonkinderen) een geldbedrag, éénmalig of jaarlijks wat ze vrij kunnen besteden (en dit zal waarschijnlijk zonder jou zijn).
Óf je helpt ze waar nodig, ze krijgen met verjaardag een cadeautje, je neemt een kind eens mee voor een dagje uit en ze geven je het vertrouwen dat je dit eerlijk zult doen zonder het op een weegschaal te leggen. Dit met het risico dat je beschuldigd zult worden van het kopen van aandacht.
Óf je zegt: “Jullie zijn nu allemaal volwassen, red jezelf.” En ga zelf genieten van je geld, je leven en de mensen die je waarderen en respecteren.

Ik heb me uit alle ellende, chaos en verwarring gehaald. Ik zie wel wie respect voor mij toont, wie mij waardeert en tijd met mij door wil brengen.

Het is een grote epidemie dat volwassen kinderen willen bepalen hoe jij als ouder moet zijn, dat jij verantwoordelijk bent voor hun ongelukkig zijn en bovendien hun emoties moet blijven reguleren.
Alles is tegenwoordig mishandeling, verwaarlozing of trauma.

was het een gift, of een rente loze lening?
Bij een lening staat het op papier en wordt later terug betaald dan wel verrekend ten opzichten van de andere.
Denk dat deze transparante manier van omgang het eerlijkste is.

wat een gedoe. het kan zijn dat er al jaren een patroon is maar toch. je gunt je broer of zus toch ook wat. Mijn zus en ik hebben ook op verschillende momenten iets toegesproken gekregen. dan is het juist antwoord van de ander komt goed een andere keer is het weer andersom

Ik denk dat het goed is, dat je zoiets stil houd.
Zo hebben onze ouders dat gedaan, en zo doen wij het ook met onze kinderen.

Krijg je ook geen ruzie.

Al vind ik die jaloezie wel erg ver gaan.

Ik zou het mijn broer of zus gunnen.
Vooral als ik weet dat ze het nodig hebben.
Ik zou ze zelf ook helpen, zonder dat iemand er verder vanaf wist.

Ik kan me wel voorstellen waarom de andere twee dochters zo reageren. Het zal niet om de centjes gaan…..maar geef je de een iets….en zeker als het om een geldbedrag gaat….zou je je moeten realiseren dat je nog twee kinderen hebt. Dus geef je de zoon iets voor z n vakantie…geef je de dochters hetzelfde bedrag en waar ze het aan uitgeven is hun zaak. Later is een groot woord….je vergeet vaak wat t bedrag was…en dan krijg je daar weer gezeur om. Ik spreek uit ervaring….dus kan me heel goed invoelen hoe de dochters zich hebben gevoeld.

nou mevrouw,als u nog een paar 100 euro’s kan missen geef je die twee dochters hetzelfde bedrag je kan het ook verdelen in een som dat je hun 1/3 deel van het bedrag geef omdat je zoon met vrouw plus kleinkind het bedrag voor 3 hebben gehad dus dan kan je hun minder geld geven,en volgende keer niet meer doen als je kinderen zulk gedrag vertonen, en hou je geld voor u zelf en ga ook leuke dingen doen bijvoorbeeld een vakantie u heeft volwassenen kinderen met een kinderachtige houding gaat i lekker zelf ontspannen met kennissen, de opvoeding is al heel wat opzicht, en nu is het u beurt, en een vakantie is geen prioriteit maar het is wel ontladend en voor het brein een beleving dus ik vind vakantie’s horen erbij.

Toch dom om 1 kind wat te geven en de anderen niet.
De dochters zijn jaloers op hun broer en daar zit de angel.
Waarschijnlijk heeft de moeder het niet door en trekt ze inderdaad haar zoon onbewust voor.
En als het om geld gaat geef je alle kinderen hetzelfde.
Ze zouden vast niet zo reageren als ze daar geen reden voor hadden.

ik denk gelijke monniken gelijke kappen.Heeft niks met wel of geen kinderen te maken.Gewoon als je de ene wat geeft de andere ook .levenskeuzes zouden hierin niet hoeven gelden ,anders is het idd voortrekken.

Geld maakt niet gelukkig de liefde van mijn ouders wel. Helaas zijn ze er niet meer, en ik mis ze enorm. dat heeft meer waarde dan dat stomme geld, daar krijg je alleen maar ruzie van.

ik las dit zojuist hardop voor aan mijn dochters van 8 en 5.

de oudste zei; het hoeft toch niet allemaal op de weegschaal mama ?! Die mevrouw heeft het goed gedaan.

de jongste zei; mama, als jij H (hun broertje) of de baby iets wil geven mag dat gewoon hoor ! Wij krijgen dan vast de volgende keer iets van jou.

Hij kiest toch voor een gezin. Ze weten dat ze geholpen worden als ze even een zielig verhaaltje ophangen dat ze zo graag weg willen. Neem je verantwoordelijkheid en spaar voor je vakantie ook al kan je pas weer na 5 jaar op vakantie, omdat je dan genoeg hebt gespaard.

Met geld geef je iedereen hetzelfde. Het gaat die dochters niet om het niet gunnen. Ze hebben al langer gezien dat hun broer wordt voorgetrokken. Waarschijnlijk al hun hele leven. Nu is het echt klaar. Om dan vervolgens over je dochters te roddelen met je zoon.. heel triest. Neem als moeder je verantwoordelijkheid en geef je fouten toe en leer ervan, zodat de band met je dochters niet helemaal naar de knoppen gaat. Want ja je komt alleen maar voor de zielige Michael op.

Al die reacties met dat de dochters verwend zijn en het hun broer niet gunnen. Vreselijk

Mijn zusjes en ik gunnen het elkaar. Als de een het (even) minder heeft, dan steunen we elkaar. Niks jaloezie.

jeetje wat erg zulke meiden die hun broer niks gunnen!
het gaat hun helemaal niks aan hoe jij je geld uitgeeft en aan wie! je bent nu eenmaal baas over je eigen geld en zoals je hun uitlegde dat als hun later een zetje nodig hebben ze ook uets kunnen krijgen.
prima toch? allemaal netjes verdeeld.
maar nee, verwend kindjes mieten meteen wat hebben als hun broer wat krijgt, nou niet dus, wacht maar op je beurt en wees blij als je überhaupt iets krijgt!
ik had ze helemaal niet eens laten weten dat je je zoon wat geld had gegeven dat voorkomt dit soort gedrag.
nou mama, je hebt goed gesproken hoor, laat die meiden lekker in hun eigen sop gaar koken en beseffen hoe goed ze het hebben met een mama die hun ook wat toe stopt als ze het nodig hebben!
dikke knuffel voor jou hoor❤️

Wat vervelend dat je meiden beiden het blijkbaar al zo hebben voorbesproken hebben en vanuit hun oordeel het gesprek aan. Er lijkt weinig ruimte om echt met elkaar te praten. Jij hebt het recht op jouw beweegredenen, zij om te vertellen welk effect dat op hun heeft en waarom zij dat zo ervaren. En niemand heeft daarbij de ‘juiste’ waarheid, want van iedereen is dit een persoonlijke invulling. Het zou mooi zijn als er vanuit jouw dochters begrip is voor jouw behoefte om je zoon te ondersteunen en voor jou begrip dat zij zich blijkbaar regelmatig achtergesteld voelen – ook al is dat niet jouw bedoeling. Om van daaruit samen te zoeken in gesprek naar oplossingen die voor iedereen goed voelen. Waarin een goede balans is tussen elkaar iets gunnen en eerlijkheid in verscheidenheid en gelijkheid. Niemand kan voor de ander bepalen hoe dit hoort te zijn, dat kunnen jullie allen gezamenlijk bespreken hoe dat voor jullie gezin is.
Sterkte, want het is ook verdrietig

Het klinkt alsof er meer achter zit waardoor je dochters zo reageren. Misschien hebben ze echt vaker het gevoel gehad dat je zoon (wellicht onbewust) voorgetrokken werd, dan is hun reactie wel begrijpelijker. Ze reageren niet voor niks zo dus ik zou ze er wel in proberen te horen, ook al voelt het voor jou onterecht. Ga het gesprek aan want het is zonde als dit tussen jullie (en tussen je kinderen) in komt te staan.

Je dochters hebben een duidelijk punt. Je zoon heeft een partner en een kind. Twee inkomens. Heeft al bewust een keuze gemaakt. Daar horen dus ook financiele keuzes bij. Laat hem en zijn partner zelf zorgen, voor wat ze nodig hebben.
Als je toch wil geven, geef dan al je kinderen op hetzelfde moment evenveel.
Zo voorkom je echt gedoe.
Veel wijsheid gewenst.

Nou, ik vind het heel vervelend voor deze mevrouw. Er zijn kinderen die alles zelf moeten betalen en deze meiden mogen al in hun handjes klappen dat studie e.d. betaald worden. Zij krijgen op hun beurt vast en zeker ook wat terug en dan zal de zoon dat op dat moment ook niet hebben.

Dankbaarheid voor de moeder mag er ook zijn. Ik heb ook een broer en zus en ik zie mijn moeder ook struggelen met dit probleem. Wat echter voor mij geen probleem is, want wij krijgen allemaal wat, alleen niet op hetzelfde moment en misschien niet helemaal het precieze bedrag. Bij deze: bedankt mam en voor deze mevrouw: u kunt het toch nooit helemaal goed doen voor iedereen. Veel sterkte en liefs.

Een vakantie is niet urgent. En als het dat is: verdienen je dochters dan geen vakantie? Het klinkt niet alsof zij veel hebben (een arme student in ieder geval niet). Het komt erop neer dat je je zoon dit gunt omdát het met zijn gezin is. En daar hebben je dochters dus een punt: als hij alleenstaand was geweest, of geen kind had gehad, had je hem dan ook geld gegeven voor een vakantie? Waarschijnlijk niet. Bij geld altijd alle kinderen hetzelfde geven. Want als het aan jou is om op gevoel te bepalen wanneer je financiële hulp nodig is, zal het altijd voelen als willekeur en voortrekken (‘ik krijg alleen geld als ik een huis ga kopen wat ik misschien wel nooit ga doen, mijn broer krijgt zelfs zijn vakanties betaald’).

erg egoïstisch van je dochters. ikzelf geef onze jongste die het gewoon financieel iets minder heeft meer dan onze oudste die het financieel beter heeft.
weet je wat de oudste zegt: wat fijn mam dat je dit voor haar kunt doen. ik weet dat je er ook voor 9ns bent als ik het ooit nodig heb”

dat is een volwassen reactie.
deze twee dames hebben het waarschijnlijk te goed gehad.
en nog iets, jouw geld dus jij bepaalt.

Jaloezie is niets anders dan verlangen. In dit geval voelt het voor hen alsof je zoon voor jou belangrijker is. Alsof ‘je het pas begrijpt wanneer je een gezin hebt’. Hun verlangen is dat zij belangrijk voor je zijn. Ongeacht waar in hun leven ze zich bevinden en of ze wel of geen kinderen krijgen.

(Ik kreeg als enige ongewenst geen kinderen en heb me vaak ook jaloers gevoeld op de investering van mij. ouders in het leven van mijn broers en zus en hun kinderen. Zo bedoelden mijn ouders het niet. Maar ach, wat ligt dat gevoelig).

Geld geven is ook een vorm van liefde tonen. Ik zou hun gevoelens erkennen en spijt betuigen. Dat je niet begrepen hebt hoe nauw dit komt. Dat het voor jou vanzelfsprekend is dat je net zoveel van hen houdt als van je zoon. En dat je het graag wilt laten zien door iets leuks met hen samen te doen. Dat verbind. En geef ze daarna een bon oid. Laat ze voelen dat je zielsveel om ze geeft. Echt, dat is hun verlangen.

Als mijn zusje geld nodig heeft dan krijgt ze dat. Als ik het nodig heb krijg ik het.
Mijn ouders hebben ons nooit hetzelfde behandeld. Ja school, rijbewijs, sport maar verder was het wat je nodig had.
Mijn zusje wilde graag kleedgeld ik vond dat overbodig. Als ik een fiets nodig had kreeg ik een fiets mijn zusje kreeg die als zij een fiets nodig had.
We zijn allebei anders hebben andere behoeften zowel sociaal, als met geld dus dat maakt dat we allebei anders behandeld werden en worden.

vind dit wel zo’n onzin.

prima dat je je zoon helpt op moment dat hij het nodig heeft.

mijn schoonouders zijn ook zo als je dochters, als mijn zwager iets gehad heeft dan krijgt mijn man al snel erna of een geld bedrag wat gelijk is aan wat zwager heeft gehad of iets aan spullen dat zelfde waarde heeft. of nu eigenlijk dubbele waarde want ze zien mij ook als dochter en ik krijg dan ook datzelfde bedrag als zwager. slaat helemaal nergens op en is juist raar want wij krijgen nu dubbelop en mijn zwager gaat nooit een vrouw krijgen dus die gaat nooit het dubbele krijgen. ( hij heeft hersenbeschadiging en zal nooit 100% zelfstandig worden)

Je hoort als ouder ieder kind evenveel te geven. Zeker wat geld aangaat! Dus maak er niet zo’n punt van en geef je dochters ook het geldbedrag wat hun broer ook gekregen heeft van je.

Eigenlijk een verdrietig verhaal voor alle partijen. Als moeder gun jij je zoon en schoondochter een vakantie op bij te komen. Heel mooi gebaar, absoluut. Echter valt het voor je dochters niet als ‘urgente hulp’ die jij ze moet bieden. Zij voelen zich daardoor mogelijk gepasseerd. Wat zij aangeven is dat er blijkbaar voor hun gevoel al eerder voortrek gedrag is geweest. Hun boosheid, teleurstelling komt dus ergens vandaan. Het bespreken en hun erkennen in hun gevoel is daarom de eerst stap en heel belangrijk. Verplaats je in elkaars gevoelens en standpunten en heb respect en begrip hiervoor. Vanuit daar naar de oplossing zoeken voor nu en hoe dit in de toekomst te doen. Ik hoop dat het hen niet perse om het geld gaat maar om wat het gebaar los maakt in de verhoudingen. Er zijn pijnpunten die naar boven lijken te komen en verschillende verwachtingen en visies over de situatie. Als moeder moet je dit uitzoeken en hier begrip voor tonen en afspraken over maken. Leer van deze situatie en wat je er daarna mee wilt doen is aan jou….veel sterkte en succes!

Ik vind het vooral jammer dat je dochters zo egoïstisch reageren. Je kan je broer toch ook wat gunnen .

Als ze later wel een probleem hebben dan mag je ze wel helpen wrsch .

Je dochter heeft helemaal gelijk. ik snap je goede bedoelingen. maar bij ons geld; krijgt de 1 dan krijgen de andere 3 ook. en anders is het een renteloze lening, maar moet er wel terugbetaald worden. ik haatte het ook verschrikkelijkndat mijn ouders ons niet gelijk behandelden.

Dit is een moeilijke situatie.
Ik sta volledig achter jou, jouw zoon heeft op dit moment meer hulp nodig en je andere kinderen kunnen ook op jou rekenen wanneer jouw hulp daar nodig is.
Het geven van iets extra s hoeft niet in een spreadsheet te worden bijgehouden.
Dat het onenigheid geeft dat heb ik helaas ook meegemaakt.
Mijn tweede echtgenoot heeft twee kinderen uit een vorig huwelijk. Ik heb een dochter uit mijn vorige huwelijk.
Ik ondersteun mijn dochter tijdens haar studie en daar gaat inderdaad flink wat van mijn salaris naar toe.
Zijn kinderen hadden geen interesse in studeren en zijn gaan werken.
Dat respecteer ik. Dat is hun keuze.
Ik ben echter door mijn echtgenoot op aangevallen dat ik meer geld aan mijn dochter geef dan aan zijn kinderen die door ons huwelijk mijn stiefkinderen zijn. Ik zou, volgens hem, elke euro die ik aan mijn dochter geef, ook aan hen moeten geven als ik hen eerlijk wil behandelen.
Daar heb ik een totaal ander idee over!

Dus ik vind dat jij het volste recht hebt zelf te bepalen welk kind meer hulp nodig heeft op dit moment.

Kinderachtig zeg, hopelijk trekken ze weer bij. Hier zijn de kids nog kleiner maar als er iemand ook maar wat meer aandacht krijgt dan de ander is het al heibel. We benadrukken steeds dat we alles proberen goed te doen maar dat de een af en toe meer nodig heeft dan de ander en dat die ander het heus ook wel zal krijgen als die het nodig hebt. Precies zoals jij aangeeft.