Diaan: “‘Ik hoop het voor je’, antwoordde mijn moeder meteen, onze gezinsuitbreiding pakte onverwacht anders uit, ik voelde zoveel verdriet”

Voor ouders met een sterke wens naar een bepaald geslacht adviseer ik Gender Consult!
Op een wetenschappelijke bewezen en natuurlijke methode wordt je geholpen om de kans op een meisje of jongen flink te vergroten.
Ik ben nog altijd dolgelukkig dat ik na 2 prachtige zoons ook een dochter mocht krijgen.

Ik leef met je mee.

Ik heb geen mening hierin. Ik lees dat je ontzettend teleurgesteld bent. Sterkte! 🫶 en knuffel voor je 🌺🌸

ach ja, zo gaat het. mijn ouders dachten dat mijn broer een meisje zou worden (jaren 70 dus denk dat geslachtsbepaling toen nog niet populair was?) maar was dus een jongen. hij is de enige van ons met 1 naam, ook geïmproviseerd dus. ze dachten trouwens bij mij dat ik een jongen zou zijn (jaren 90, nog steeds geslachtsbepaling niet populair?). maar mijn zus (toen 18) dacht wel meisje. mijn namen dank ik aan haar. tegenwoordig is zo simpel als je wel wilt weten en anders voorbereiden op beide opties…

Wat een nare reacties staan hier tussen zeg. Niet op letten hoor mama. Je gevoelens zijn van jou, ze zijn echt en doen er toe. Ik vind je verhaal heel herkenbaar en begrijpelijk hoor.
Ik denk dat het echt een rouwproces is. je rouwt om je Benjamin. Om de zoon die je nooit zult hebben. Dat doet pijn, dat mag pijn doen.
Maar alsjeblieft, laat dit je liefde voor de kleine Emily niet in de weg staan. Hou van je dochter zoals van al je dochters, koester haar en zorg dat ze jouw teleurstelling en verdriet niet meekrijgt. Als dat zelf niet lukt, vraag dan professionele hulp. Het klinkt groots, maar het zal echt helpen.
liefs

lekker dom om er zo vanuit te gaan zonder het zeker te weten… had dan een geslachtsecho gedaan

Wat een vreselijk probleem. De garantie is zeker verstreken en geen geld terug.. Volgende keer bij een andere baby winkel shoppen hoor! Deze is onbetrouwbaar.
Dame: get real. Kijk eens even in de spiegel en zeg: ” Mijn gevoel voor mijn kinderen doet er niet toe. Mijn gedrag naar hen wel”
Dit is het leven.

Als je er zo instaat,gehad dan een echo laten maken.Dat is het “voordeel “van deze huidige tijd,dan was je voorbereid geweest.Ik heb twee zoons en zes kleinzoons en ik hou van allemaal even veel.Natuurlijk was het leuk geweest een kleindochter.Dat is niet gebeurd.Zes gezonde banjers ,wat een rijkdom.

Dit verhaal raakt mij diep. Mijn moeder had hetzelfde met haar derde zwangerschap, het moest een jongen zijn. Mijn geboorte was een teleurstelling, en toen 2 weken later haar 3e baby kreeg, die na 2 meisjes wel een jongen was, heeft ze alles bij elkaar gebruld.
Dit heeft zij mij meerdere keren in mijn leven verteld, altijd op momenten dat ik haar teleurstelde.
Ik heb een schild om me heen opgetrokken en nooit een warme band met mijn moeder gekregen.
Dus: zoek hulp voor je gevoel, en vertel het je dochter nooit. Dit kan alles kapot maken.

De wereld is niet maakbaar. En je kunt geen jongetje of meisje kopen.

Een gezond kindje!

Zoveel mensen die dat niet kunnen krijgen.
Of een gehandicapt of ziek kindje krijgen.

Wees toch dankbaar en geef je jezelf een flinke schop onder je jeweetwel.
Verwend gedrag om hier zo in te blijven hangen

de wens was de moeder van de gedachte.
jammer dat je met deze gevoelens moet dealen, en jouw kleintje ook straks die heeft daar niet om gevraagd.
doe er iets mee en los het op en verlies geen tijd meer, dit had je kunnen voorkomen.

Toen ik zwanger was had ik meteen het gevoel dat het een jongentje zou worden. ik was heel erg misselijk, drang naar zuur en hartig. mijn baby lag onder in de buik. ik had een puntige buik. er waren mensen die zeiden ook bij het zien van mijn zwangerschaps buik jij krijgt een jongen. ook mijn schoonzus wist het helemaal zeker. Ik kreeg later twijfels door andere vrouwen die alles hetzelfde hadden ( in de tijd dat je nog niet wist wat het geslacht word) maar kregen uiteindelijk een meisje. mijn man en ik wilden ook absoluut niet van te voren weten. het maakte ons niet uit en wilden het graag zien bij de geboorte. en het werdt uiteindelijk een zoon! en soms denk ik, had ik maar naar mijn gevoel geluisterd maar tegelijkertijd is het beter om er in te staan dat het niet uitmaakt. wij vonden het belangrijkste dat hij/zij gezond is. en dat is hij gelukkig:)

Ik herken het ook wel, ik dacht dat ik na een zoon, daarna een dochter en dat onze jongste ook een dochter was. Er is wel een echo gemaakt, maar ik wilde het geslacht niet weten. Was over tijd, wat ik ook niet kende. We hadden de babykamer neutraal en onze jongste zoon heeft er heerlijk geslapen. Dit is ondertussen al weer 20 jaar geleden en ik ben heel trots op onze zoons en dochter.
Alledrie (hebben ze) gestudeerd en inmiddels hebben de oudste 2 een vaste baan.

Nadat ik 3 baby’s had weg gebracht had ik niet gedacht ooit nog moeder te worden. Mijn beide meisjes zijn in mijn buik overleden en mijn zoontje op.mijn buik. Het waren prematuur baby’s 24 weken maar alles zit er op en aan. Achteraf was mijn baarmoedermond te zwak. Wietse is door een chirotcabandje heen gekomen. Ik ben daarna naar het UMCG gebracht in Groningen ( toen nog academisch ) ze hebben daar een veter geplaatst dat wat ze eingelijk alleen in Engeland doen. Daarna moest ik een paar maanden wachten met proberen zwanger te worden. uiteindelijk ben ik op.19 mei 2004 moeder geworden van een gezonde dochter 🎉🎊💐🥳 ze is inmiddels 21 jaar en ze is mijn allerliefste dochter een droom die is uitgekomen. Was nl eerst 13 jaar kinderloos geweest met alle behandelingen KI IUI IVF ……
Dus ben heel dankbaar ❤️

Ik snap uw verdriet, hoe mooi is het als je kinderen van het beide geslacht hebt
Ik denk dat de meeste ouders dat graag zouden willen, maar helaas werkt het niet zo

Bij ons was de eerste een jongentje, dat gevoel heb ik ook de hele zwangerschap gehad, maar we hadden zeker de baby kamer neutraal en ook zowel een jongens als meisjes naam

Bij de tweede had ik heel erg het gevoel dat het een meisje zou worden, bij deze zwangerschap hebben we wel een geslachtsecho gedaan, aangezien ik er ook best op gefocust was en ik voor mezelf niet wilde dat als het een jongetje zou zijn ik daar in eerste instantie dus niet blij mee zou zijn en ik dan in een depressie ofzo zou komen ( ik heb namelijk de achtergrond met depressies)

Ook onze tweede bleek een jongen en doordat e weer het al wisten was het voor mij makkelijker.

Tuurlijk denk ik wel eens een meisje was ook leuk geweest

Maar ik zou beide jongens voor geen goud willen missen

Tuurlijk begrijp ik dat je na een paar dochters graag een zoon had willen hebben en tuurlijk snap ik de teleurstelling. Maar ook niet helemaal eerlijk gezegd. Je bent nu volledig op je gevoel afgegaan, volledig níet gebaseerd op feiten. Je kreeg de kans om een geslachtsecho te laten maken. Hiermee had je je gevoel kunnen bevestigen, of juist niet, maar dan had je nog een paar weken gehad om er mee te leren omgaan. Ik snap niet zo goed hoe je zó overtuigd kon zijn. Al die beweringen als hoe je je voelt, hoe het kind ligt enz. is allemaal niet wetenschappelijk bewezen. Ik denk dat je jezelf een hoop ‘leed’ had kunnen besparen…

Hoe komt het toch dat het geslacht van iemand zo belangrijk is? Naast fysieke kenmerken weet je niets van die nieuwe mens: hetero, homo, bi, trans, non-binair. Of creatief of rechtlijnig. Of depressief of autistisch. Dat lijken me allemaal belangrijker dingen.
Hoe komt het dat iemand denkt te weten of er een jongen of meisje komt? Dat je denkt dat te voelen? Je weet toch wel dat dat onmogelijk gevoeld kan worden? Ik snap er niks van.
Ik vind het verdrietig dat je jezelf zolang voor de gek hebt gehouden. En ik snap dat het moeilijk is om dat te accepteren. Maar hou vol! Elk mens is waardevol!

volhouden, eerst kwamen er 4 zonen, en als laatste een dochter, ergens hoopte ik dat het weer een jongen zou worden, maar de vreugde was groot met een dochter.

ah in eestste plaats wat jammer dat je er zo lang last van hebt ik heb de eerste 2 a 3 weken na de bevalling ongeveer hetzelfde gehad, niemand begreep het eigenlijk echt, maar toch heb ik er over gepraat met een paar mensen die ik vertrouwde, en het hielp me een plekje te geven. wij wilde bij de eerste het geslacht niet weten, zodoende zat er heel d’r zwangerschap een kans in dat er een jongetje of meisje in mijn buik zat. op het moment van die zwangerschap had ik veel te zwaar werk, ik moest dingen tillen wat eigenlijk te zwaar was maar omdat ik alleen stond in de winkel kon ik moeilijk het aan een ander vragen. Mijn man en ik hadden een jongens en een meisjes naam bedacht en elke keer als ik dus iets deed wat eigenlijk te zwaar was zei ik kom op …of….je kunt het mama moet dit ff doen. Toen ik uiteindelijk beviel en dus 1 kindje kreeg het was een meisje , had ik compleet het gevoel dat ik het jongetje verloren had, gewoon omdat ik compleet dus met 2 namen had geleefd, gelukkig mocht ik daarna nog zelfs 2 zonen en 2 dochters ontvangen maar heb ik altijd het geslacht willen weten en daarna pas een naam bedacht. omdat dit voor mij ook echt een rouwproces was van iets wat er niet was, maar in Je gedachten dus blijkbaar wel. en ik heb daar toen echt om gehuild.

ik ben moeder van 4 kinderen. voor ons was elke baby gender een welkome verrasing. maar toch had ik bij de 1e. stiekem jongenskleding gekocht. het was een stiekeme wens. de 1e een jongen en de 1e was een jongen. ik kan deze moeder beetje begrijpen, ander gevoel bij de zwangerschap en daardoor heeft ze zich blind gestaart op dat ene gevoel. het is een jochie. ik had dat gevoel of hoop maar we hebben de babykamer neutral gehouden qua kleur . ik vind het voor haar best wel verdrietig en snap dat ze enigszins verdrietig voelt om iets dat niet meer zal gebeuren, wat voorbij is en geen kans meer heeft. dan heeft het tijd nodig om te schakelen. deze verhalen zijn van moeders die door deze schrijven ook een soorten therapie hebben, van je af schrijven helpt, want dan kun je er op een andere manier over praten. ik begrijp ook dat het voor sommige mensen een beetje naar klinkt , dat ze niet blij is. zij kan nog kinderen krijgen, haar lukt het wel om ervan te genieten. maar als je alles hebt, mag en kun je ook verdrietig zijn. het is niet altijd even aardig en leuk voor iedereen. en in deze tijd kun je ook van gender wisselen. al denk je dat je een mooi stoer jochie hebt, het wordt ineens anders als je deze dan in zijn/haar jurken ziet.

Wat een heftige reacties allemaal. Ik mag mezelf gelukkig prijzen dat ik in staat ben om zwanger te raken en gezonde baby’s te baren. Dat neemt niet weg dat ik bij ons (althans geplande) laatste kind toch een beetje verdriet voelde toen ik realiseerde dat ik hierna nooit meer zwanger zal zijn en nooit kinderen van het andere geslacht zal mogen opvoeden. Het is niet anders, en inderdaad, ik ben al lang blij dat ik kinderen heb mogen krijgen (en nog niet heb verloren). En bij een zwangerschap was ik ook in de war omdat ik er qua gevoel helemaal naast zat met het geslacht. Dan moet je wel even schakelen. En die hormonen gaan alle kanten op, dus hoe ik erover denk en wat ik daar bij voel, is misschien buitenproportioneel. Toch doet het zeer. En dit soort ervaringen verwerken doen we allemaal net een beetje anders. Misschien verklaart dat wel de negatieve reacties; oud zeer dat nog steeds verwerkt moet worden.

Je hebt je er te veel aan vast gehouden. Te veel de nadruk op gelegd dat het een jongen moest zijn en toen werd het een meisje. Die teleurstelling heb je jezelf aangedaan. En het meisje kan er niks aan doen. Ik denk dat je heel hard je zegeningen moet gaan tellen 4 meiden, wat een rijkdom. Elk kind is een wonder op zich.

gecondoleerd en heel veel sterkte bij verdriet om je dochter. wat is het moeilijk om dan verhalen te lezen over ouders waarvan de mama niet ziek is en wel haar kinderen mag leren kennen hun hele leven. ik begrijp dat het voor U erg zwaar is. heel veel sterkte gewenst.

Ongelooflijk, wat zielig voor het kind.
Wees blij met wat je hebt .

Ik lees vaker verhalen op forums en word bijna altijd droevig van de reacties van mensen. Mensen willen gewoon hun verhaal delen om hun emoties te verwerken. Maar iedereen voelt zich altijd geroepen om te schrijven kijk dit heb ik meegemaakt en is veel erger. Wees blij want… Deze moeder is natuurlijk blij met een gezond kind. Maar haar rouw gevoelens van een droom die niet in vervulling gaat mogen ook bestaan. Wil jij je verhaal kwijt over iets wat je hebt meegemaakt deel het vooral op het forum en dan zal ik het ook lezen zonder te oordelen.

Ik wist zeker dat de 2de een meisje zou zijn. Was een jongen. Hij is 1 van de 2 leukste jongens op de wereld. Geen moment om gehuild. Hij is mijn kind. Vrouwen met dezelfde verwachtingen als de schrijfster, moeten even de reactie van Silvia lezen op deze pagina. Dat is een moeder die werkelijk heeft verloren en weet wat verwachtingen waard zijn.

mijn dochter had ook verwachtingen, een gezin met kinderen, na de 1e kreeg ze kanker, en overleed ze . afscheid nemen van je droom dat je een jongen wil?
wat denk je van afscheid nemen omdat je je dochter maar 3 jaar mag kennen?

Nee voorkeur of teleurstelling rondom geslacht zal ik nooit begrijpen en mag echt niet genormaliseerd worden. Het geeft enkel aan dat je al van te voren verwachtingen hebt van het hebben van dat meisje of die jongen. Op die verwachtingen is namelijk je voorkeur/teleurstelling gebaseerd. Maar geslacht zegt werkelijk niks over wie een kind is en hoe het zich ontwikkelt. Misschien had dat jongetje waar jij zo van droomde wel geen jongetje willen zijn. En dan? Was je dan teleurgesteld geweest in wie jouw kind was/wilde zijn? Jouw dochter gaat voelen dat ze niet het zoontje is waar jij van droomde en ik begrijp niet op wat voor manier dat oké is. En ik snap dat dit hard is om te horen, maar het mag wel gezegd worden. Wees gewoon blij als je kindje gezond is en wacht af hoe het zich ontwikkelt. Een kind is veel meer dan zijn/haar geslacht en moet alle ruimte voelen te zijn wie hij of zij wil zijn zonder aan een bepaalde verwachting te moeten voldoen.

Wat jammer dat sommigen het niet (kunnen) begrijpen. Natuurlijk ben je blij met 4 gezonde meisjes, maar je moet tegelijk afscheid nemen van een jongetje dat 9 maanden in je gedachten was en naar wiens komst je uitkeek. Het heeft tijd nodig, maar de band met je meisje zal intussen alleen maar groeien. Aan de naam zal het in ieder geval niet liggen, ik vind Emily een heel mooie naam!

Ik begrijp dat je een voorkeur kan hebben voor een geslacht (dat is nou eenmaal menselijk)

Ik droomde altijd van een klein meisje

Ik heb 7.5 jaar lang geprobeerd kinderen te krijgen.. de eerste keer zwanger hoopte ik zo erg op een meisje, werd een miskraam.

9 ICSI behandelingen, 17 terugplaatsingen, 4 miskramen en 2 vroeggeboortes verder wilde ik gewoon een gezond kindje in mijn armen.

Inmiddels heb ik er 3, een tweeling en 1 spontaan na al die jaren.

Ik denk nog steeds dat een voorkeur niet erg is, maar ik denk ook dat je verschrikkelijk dankbaar moet zijn dat het je gegeven is om 4 gezonde kinderen op de wereld te zetten.

En deze maanden, die babytijd, ga je nooit meer overnieuw kunnen doen. geniet ervan!

Wees dankbaar en blij met jou gezonde kinderen. Kon ook een vrouw ze kreeg de 3 keer weer een zoon. Ze was verschikkelijk chagerijnig tijdens de 3 zwangerschap. Weer een jongen. Huwelijk is kapot. Dit is gezeur op helemaal niks af!

Echt waar, van zulke ouders krijg ik echt vlekken in mijn nek. Bah walgelijk, word ik kotsmisselijk van. Je wil toch kinderen krijgen vanwege het feit dat het je kind is, ongeacht het geslacht. Echt hoor, vreselijk. Begrijp ik niets van.