
Iris: “Opeens krijg ik een berichtje van een onbekend nummer: ‘Jij bent toch samen met Frank? Er is iets wat je moet weten..”
Ik zat op de bank toen mijn telefoon trilde. Een onbekend nummer. Normaal zou ik het negeren, maar iets in mij zei dat ik moest kijken. “Jij bent toch samen met Frank? Er is iets wat je moet weten…” Mijn hart sloeg over. Mijn vingers trilden terwijl ik het bericht nog een keer las. Wie was dit? Een of andere grap? Ik slikte en keek om me heen. Kian en Elias zaten in de speelhoek, onwetend, lachend. Frank was werken. Alles leek normaal, maar ik voelde dat dat binnen een paar minuten zou veranderen. Iets in mij zei dat dit geen onzin was.
Ik vertel je het liever persoonlijk..
“Wie ben jij”, typte ik terug. Het antwoord kwam vrijwel meteen. “Denise. Ik vertel het je liever persoonlijk. Dit is iets wat je moet horen, niet via een bericht.” Ik schrok en wist niet wat ik moest denken. Het zal toch niet? Wat heeft Frank nou te verbergen? Wij vertellen elkaar alles. Ik stem ermee in om af te spreken, wat als haar informatie over Frank wel klopt.. dan wil ik het wel weten. “Waar en wanneer?”
“Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen..”
Twee dagen later zat ik in een klein café, twee dorpen verderop. Ik wilde niet het risico nemen dat we Frank tegen zouden komen. Denise woont niet in de buurt, maar wilde graag mijn kant opkomen. Als iemand anderhalf uur wil rijden om je te spreken, dan moet er wel iets aan de hand zijn?, dacht ik. Ik zat aan een tafeltje te wachten. Mijn handen waren klam. Iedereen om me heen leek in een andere wereld te leven. Gezellig keuvelend, genietend van hun lunch. Ze wisten niet dat mijn leven misschien op instorten stond. De deur ging open. Een vrouw liep naar binnen. Halflang bruin haar, grote ogen die onzeker heen en weer schoten. Ze zag mij, en liep aarzelend op me af. “Iris?” Ik knikte. Ze ging zitten en sloeg haar handen in elkaar. Even was het stil. “Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen…”
“Ik wist eerst niet eens van jouw bestaan”
Ik kon alleen maar staren. Mijn hart bonsde in mijn keel. “Frank en ik… we hebben samen een kindje.” Het voelde alsof de grond onder mijn voeten verdween. Ik moest me vasthouden aan de tafel. Mijn oren suisden. “Wat?!” Denise slikte. “Ik wist eerst niet eens van jouw bestaan. Frank… hij vertelde me dat hij Mark heette. Dat hij piloot was, daarom was hij zo vaak weg. Ik geloofde hem. Tot een maand geleden. Toen kwam ik achter de waarheid.” Ik probeer de tranen weg te slikken.
De man met wie ik vijftien jaar samen was, de man die ik vertrouwde
Mijn hoofd tolde. Mijn Frank? Mijn man? De vader van mijn kinderen? Hoe kon hij dit doen? Hoe kon hij dit verborgen houden? “Waarom… waarom vertel je me dit nu?” Mijn stem klonk schor. Denise keek me aan. “Omdat jij recht hebt op de waarheid. Frank wil het je niet vertellen. Ik heb hem genoeg kansen gegeven.” Ik voelde woede opborrelen. Niet tegen haar. Tegen hém. Tegen de man met wie ik vijftien jaar samen was. De man die ik vertrouwde. De man die blijkbaar nog een heel ander leven had.
Ik herkende die ogen, mijn kinderen hebben diezelfde blik
“Hoe oud is… jullie kind?” Het voelde misselijkmakend om die woorden uit te spreken. “Twee.” Ik hapte naar adem. Twee jaar lang heeft hij dit verborgen gehouden. Terwijl ik hem liefhad. Terwijl we samen onze kinderen opvoedden. Terwijl ik dacht dat we een toekomst hadden. Wanneer ik alleen met onze jongens aan de eettafel zat omdat hij moest ‘overwerken’, was hij gewoon bij haar en hun kind. Denise schoof een foto naar me toe. Een jongetje met donkere krullen en grote bruine ogen keek me aan. Mijn maag draaide om. Ik herkende die ogen. Mijn kinderen hadden diezelfde blik.
Ik kon haar niet meer aankijken
Ik stond op. Mijn stoel schoof met een schrapend geluid naar achteren. “Het spijt me,” zei Denise zacht. “Ik had het eerder moeten weten. Eerder moeten vertellen.” Ik kon haar niet meer aankijken. Mijn hele wereld was ingestort. Mijn Frank was niet wie ik dacht dat hij was. Ik moest naar huis. Ik moest naar mijn kinderen. En ik moest hem confronteren. Dit was nog niet voorbij..
IRIS