
Sara: “Ik kan het niet aanzien!”, zeg ik tegen mijn man, mijn schoondochter kleedt ons kleinkind echt ongepast”
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Mijn kleindochter Florine is mijn grote trots
Ik ben een trotse oma. Mijn kleindochter Florine is mijn zonnestraaltje. Ze is zeven jaar en een heerlijk kind: slim, vrolijk, eigenwijs op een leuke manier en ontzettend lief. Wanneer ze me met haar stralende blauwe ogen aankijkt en “Omaaa!” roept terwijl ze op me af komt rennen, smelt mijn hart. Ik geniet van onze momenten samen. We bakken koekjes, lezen boeken en ik vertel haar over hoe de wereld was toen ik jong was. Ze lacht dan om mijn verhalen en zegt dat ik grappig ben. Ik bewonder hoe ze groeit, hoe ze leert, hoe ze de wereld om zich heen verkent. Maar één ding zit me dwars. Iets wat ik moeilijk kan accepteren: de kleding die ze draagt.
Mijn schoondochter behandelt haar als een kleine modepop
Florine is een mooi meisje met lange, blonde haren. Op doordeweekse dagen draagt ze die vaak in een simpele staart of vlecht, maar in het weekend krijgt ze een volledige styling: een mooie krul, netjes geföhnd, alsof ze een kleine modepop is. Ze straalt, dat zeker, maar ik vraag me af wat ze hier nu eigenlijk van leert.

Ik krijg er een ongemakkelijk gevoel bij op deze leeftijd
Wat me nog meer stoort, is de kledingkeuze. Mijn schoondochter – haar moeder – koopt hippe, trendy outfits voor haar. Strakke leggings, buiktruitjes, en soms zelfs van die glimmende stoffen die ik eerder bij een tiener dan bij een kind verwacht. Het zal vast mode zijn, en ik snap dat de tijden veranderen, maar ik krijg er een ongemakkelijk gevoel bij op deze leeftijd. Waarom moet een kind van zes zulke volwassen kleding dragen? Waar is de onschuldige kinderlijkheid gebleven? Ik herinner me nog hoe mijn dochter vroeger rondliep in schattige jurkjes met maillots of vrolijke broekjes met leuke prints. Kind zijn mocht nog. Maar nu? Nu zie ik kleine meisjes in tiener of zelfs volwassen outfits lopen.
Wat leert Florine hier eigenlijk van?
Ik wil geen ouderwetse oma zijn die alles van ‘vroeger’ beter vond, maar ik maak me oprecht zorgen. Wat leert Florine hier eigenlijk van? Dat het belangrijk is om er altijd perfect uit te zien? Dat het normaal is om op jonge leeftijd al bezig te zijn met modetrends en uiterlijk? Moet een kind niet gewoon een kind kunnen zijn, zonder zich bewust te zijn van hoe ze eruitziet?
Ik durf er niet echt iets van te zeggen
Ik zeg er niet veel over tegen mijn schoondochter, want ik weet dat ze haar eigen keuzes maakt. Maar die ene keer dat ik er iets over zei, werd ik raar aangekeken. “Florine vindt de kleding zelf leuk en daar gaat het om, meer niet”, zegt ze. Maar ik zie ook hoe Florine zich voor de spiegel draait en kijkt of haar croptop goed zit en haar haren mooi in model zitten. Hoe ze poseert als iemand een foto van haar maakt. Ze is zeven. Zeven jaar oud. Moet ze zich nu al bezighouden met ‘leuk’ en ‘hip’ zijn en hoe je voor de camera beweegt? In wat voor wereld groeit ze op? En wat zal dat met haar zelfbeeld en verdere ontwikkeling doen?
Ik maak me er zorgen over
Misschien is het de mode van nu? Ik zie Florine veel liever in een speels jurkje of een vrolijke tuinbroek, gewoon een echte kinderlijke outfit. Die lekker vies mag worden en bij haar leeftijd past in plaats van een uitstraling geeft die bij een puber hoort.
SARA