Melissa: “Ik liep weken rond met 4 centimeter ontsluiting, maar de bevalling kwam niet op gang”

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.

Mijn 1e zwangerschap was pittig. Vanaf week 5 was ik ontzettend ziek, en moest ik elke dag meerdere keren overgeven. Rond week 23 werd dit minder en begon ik me beter te voelen. Helaas kwam het rond week 30 weer terug en voelde ik me vaak lichamelijk niet goed. Ik had veel harde buiken en begon op een gegeven moment vocht te verliezen. Tijdens de test om te kijken of dit vruchtwater was, werd ik aan de CTG gelegd waarop de harde buiken zichtbaar waren. Mijn baarmoedermond werd gemeten, deze was verstreken en ik had al 3 centimeter ontsluiting. De harde buiken bleken weeën te zijn.

We gingen ervan uit dat onze zoon te vroeg zou komen, maar hij had andere plannen

Vanaf dat moment moest ik veel rusten en mocht ik niet veel meer dan op bed of op de bank liggen. Na enkele ziekenhuisopnames, dagelijkse controles en een rondleiding op de couveuseafdeling gingen mijn man en ik ervan uit dat onze zoon te vroeg zou komen. We hoopten dat hij in ieder geval tot week 37 zou blijven zitten, maar vanaf dat moment voelde ik me ineens beter. Ik had toen 4 cm ontsluiting maar dit bleef stabiel. Ik mocht weer meer gaan bewegen, want hij was nu voldragen. Waar wij er helemaal op ingesteld waren dat hij ieder moment kon komen, bleek de kleine man van gedachten veranderd. De dagen verstreken, zelfs de uitgerekende datum ging voorbij.

5 centimeter ontsluiting, maar de bevalling kwam nog niet op gang

Er was een hittegolf en de dagen duurden langer dan ooit. De verloskundige stelde voor om te strippen, maar omdat ik al ruim 4 cm ontsluiting had, gaf ze al aan dat dit weinig effect zou hebben. Terwijl ze bezig was zei ze nog, ik denk dat ik jullie vanavond terug zie want zoals ik het voel, is de bevalling begonnen. Helaas was dit niet het geval en gebeurde er niets. Eind week 40 werd de datum voor een inleiding gepland, want ik was op. De hoge temperaturen en het lange wachten hadden zijn tol geëist. Met precies 41 weken werd ik ingeleid. Omdat ik inmiddels al op 5 cm ontsluiting zat, hoopte ik dat het een makkelijke bevalling ging worden.

Binnen 35 minuten ging ik van 5 naar 9 centimeter

Mijn vliezen werden thuis geprikt, waarna ik een aantal uur de tijd zou krijgen om het thuis op gang te laten komen. Helaas had onze zoon in het vruchtwater gepoept en moesten we direct naar het ziekenhuis. Hierdoor kon onze eigen verloskundige de bevalling helaas niet doen, maar gelukkig was het personeel in het ziekenhuis ook erg aardig. De weeënopwekkers werden aangesloten en elke 20 minuten verhoogd. Dit viel me zwaar en ik vroeg om een ruggenprik. Hier was niet meteen plek voor, dus ik kon even onder de douche om de weeën op te vangen. Hier kreeg ik een weeënstorm, binnen 35 minuten ging ik van 5 naar 9 cm. De ruggenprik was geen optie meer. Wel kreeg ik een morfinepompje tot de persweeën, dit hielp wel gelukkig.

Telkens schoot het hoofdje terug

Ondertussen bleef ik overgeven, er zat zo’n 30 seconden tussen de weeën en tussen de weeën door kon ik alleen maar spugen, ik was gesloopt. Na een tijdje was het zover en mocht ik gaan persen. Vrij snel gaf de verloskundige aan het hoofdje te zien, maar telkens schoot hij terug. Na 1 uur en 3 kwartier persen is onze zoon geboren. De navelstreng zat vast om zijn schoudertje, waardoor hij steeds teruggetrokken werd. Met behulp van een knip (en een scheur..) is het uiteindelijk toch gelukt. Ons zoontje is in goede gezondheid geboren!

Na 7 maanden was ik weer zwanger

Ondanks deze pittige tijd en zware bevalling, hadden wij wel de wens voor 2 kinderen met weinig leeftijdsverschil ertussen. Na 7 maanden was ik dan ook alweer in verwachting. De eerste weken was ik moe, misselijk en kwam het vele overgeven terug. Maar na ongeveer 16 weken werd dit minder. Er zaten moeilijke dagen tussen, maar over het algemeen was deze zwangerschap een stuk makkelijker dan de 1e. Ik keek op tegen de bevalling, was bang dat ik weer zo ziek zou worden of een weeënstorm zou krijgen.

Hoogzwanger met mijn zoontje op de arm glibberde ik naar de supermarkt

Op een koude woensdagochtend, ik was toen 39+4, besloot ik even met mijn zoontje nog wat newbornslofjes te gaan halen. Hij was toen 1 jaar en 4 maanden. Het vroor buiten en het had gesneeuwd. Bij het winkelcentrum aangekomen kreeg ik de kofferbak van de auto niet open, waardoor ik de kinderwagen niet kon pakken. Hoewel mijn zoontje al goed kon lopen, was het te glad en moest ik hem tillen. Eenmaal voor de winkel bleek deze nog gesloten, we waren een kwartier te vroeg. Dan maar eerst boodschappen doen, dus hoogzwanger met mijn zoontje op de arm glibberde ik naar de supermarkt. Ik was blij dat ik hem daar eindelijk in de winkelwagen kon zetten!

We gaan even controleren maar je ziet er niet uit alsof je aan het bevallen bent

Tijdens het boodschappen doen kreeg ik buikpijn, waarschijnlijk van het tillen dacht ik nog. Omdat het best een stukje lopen was, heb ik de winkelwagen toen meegenomen naar de winkel waar ik de slofjes wilde gaan halen. De buikpijn bleef en toen ik uiteindelijk in de auto zat, het was toen half 12, belde ik mijn man. ‘Waarschijnlijk komt het van het sjouwen, maar ik heb krampen. Ik ga nu naar huis en leg de kleine in bed, laat je daarna wel even iets weten’. Zo gezegd, zo gedaan. Toen ik op de bank zat, toch maar even een timer gedownload en de krampen kwamen om de 4 minuten ongeveer. Om kwart voor 1 heb ik de verloskundige gebeld, ze was nu bij iemand anders maar kwam er daarna aan. Bel je man ook even, voor de zekerheid gaf ze aan. Ze kwamen tegelijkertijd aan, om kwart over 1. Ze keek me aan en zei, ‘we gaan even controleren maar je ziet er niet uit alsof je aan het bevallen bent’.

‘Zet die ruggenprik maar uit je hoofd’

Ik ging op bed liggen en ze voelde. ‘Je wilde een ruggenprik toch?’ Zet maar uit je hoofd, als je nog in het ziekenhuis wil bevallen moeten we NU gaan want je zit al over de 6 centimeter! Mijn zoontje weer uit bed, die werd gelukkig opgevangen door opa en oma en wij gingen naar het ziekenhuis. Waar de verloskundige en mijn man gehaast waren, bleef ik zelf heel relaxed. Ik was zo ingesteld op een zware bevalling, en nu ineens was ik al over de helft en ik voelde me prima! Oke, het zware gedeelte moest nog komen, maar bij de vorige bevalling was ik nu al uitgeput. Het 1e uur in het ziekenhuis heb ik vooral gekletst met de stagiaire, die de bevalling mocht gaan doen. Ik kon de weeën goed opvangen op een grote bal. De ontsluiting was blijven hangen, dus ik kreeg de keuze tussen vliezen breken of afwachten. Ik koos voor het breken van de vliezen en toen ging het snel. Tot 9 centimeter bleef ik op de bal zitten, en bleven we kletsen. Mijn man werkte ondertussen rustig door en de verloskundige handelde nog wat telefoontjes af. Toen ik aangaf dat het nu toch wel echt pijnlijk begon te worden gaf ze aan dat ik snel in bed moest komen. Er was nog een klein randje te voelen, wat de stagiaire rustig weg kon duwen. Mijn lichaam gaf precies aan wat ik moest doen en ik begon te persen. Na 14 minuten is onze gezonde dochter geboren.

Ik heb twee keer een gezond kindje op de wereld mogen zetten, maar wat een wereld van verschil kan er zijn bij bevallingen. Laat je niet afschrikken door horrorverhalen en ga er ook vooral niet vanuit dat je 1e bevalling het meetpunt is voor de volgende, want mijn verhaal bewijst dat dat absoluut niet zo hoeft te zijn!

MELISSA