Joshlin: “‘Ik wil alleen patat zoals in Zeeland’ zei mijn zoon, onze eerste vakantie naar het buitenland werd een regelrechte ramp”
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen en kijk op de website: old.kidsenkurken.nl
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Na jaren kamperen in Zeeland besloten we deze zomer voor het eerst met het gezin naar Italië te gaan. Onze jongens van 6 en 4 jaar waren toe aan avontuur, en wij droomden van zon, pizza en zwembadpret. Maar al op de heenreis ging het mis – en dat bleef zo. Wat een droomvakantie had moeten zijn, eindigde in stress, tranen en heimwee naar het oude vertrouwde Zeeland.
De lange autorit werd de eerste misser
Ik had het moeten weten toen we na een uur rijden al voor het eerst moesten stoppen. Mijn oudste zoon Lars (6) klaagde over misselijkheid en vroeg om zijn iPad, die natuurlijk ergens onder de stapel koffers lag. Mijn jongste, Sem (4), huilde omdat zijn knuffel in de dakkoffer zat. En toen stonden we pas net voorbij Eindhoven.
De route naar Toscane bleek een dagtaak. We vertrokken om 04:00 uur ’s nachts, in de hoop dat ze zouden slapen – maar ze waren juist hyper. In Duitsland vielen ze eindelijk even in slaap, maar precies toen kregen we een lekke band op de snelweg. Met twee kinderen jengelend op de achterbank stonden we drie uur op de vluchtstrook te wachten. Ik had snacks, luisterboeken, spelletjes – het mocht niet baten. De sfeer was vanaf dat moment volledig verpest.
De glamping viel tegen – en dat is nog zacht uitgedrukt
We hadden een luxe safaritent geboekt op een glamping bij het Gardameer. Op papier leek het perfect: zwembad, kinderanimatie, restaurant op het terrein. In werkelijkheid bleek het meer een luidruchtige festivalcamping met gillende pubers, harde muziek en stoffige veldjes. Onze tent stond pal in de zon. Het was er overdag 38 graden en ’s nachts sliepen we op een doorgezakte matras met muggen die door het gaas kwamen. Sem kreeg na twee dagen een koortsaanval, waarschijnlijk van de hitte. Lars miste zijn vriendje uit Zeeland en wilde naar huis. Wij wilden eigenlijk ook wel.
Wist je dit? Volgens de ANWB is Italië in 2024 het populairste vakantieland onder Nederlandse gezinnen, met meer dan 1 miljoen Nederlanders per jaar die afreizen naar het zuiden. Maar uit onderzoek blijkt ook dat bijna 40% van de ouders met kinderen onder de 7 jaar aangeeft dat een lange autorit en hitte vaak onderschatte stressfactoren zijn. Bron: ANWB Vakantiemonitor 2024 & Ouders van Nu – Vakantiebeleving jonge gezinnen
Restaurantdrama’s en eten dat op de grond belandt
Ik zag het al voor me: samen pizza eten op een Italiaans terras met een glaasje wijn in de zon. In plaats daarvan stond ik met een krijsende Sem op de parkeerplaats van een pizzeria omdat zijn pizza vierkant was en geen rondje. Lars wilde alleen “patat zoals in Zeeland” en weigerde alles wat ook maar enigszins mediterraan oogde. De obers waren vriendelijk, maar je zag ze denken: weer zo’n Nederlands gezin dat zijn kinderen niet onder controle heeft. We hebben die vakantie drie keer buiten de deur gegeten – en elke keer eindigde het in frustratie of ruzie. De rest van de dagen kookten we zelf pasta in de tent.
Zwembadpret? Meer een zenuwslopende dagtaak
Het zwembad was druk, chaotisch en onoverzichtelijk. Lars sprong te wild, Sem wilde alleen maar op mijn schoot in het peuterbad. Geen moment heb ik zelf gelegen of gelezen. Elke seconde was ik bezig met kijken, smeren, roepen, vangen. Mijn man probeerde er het beste van te maken, maar zelfs hij gaf na een paar dagen toe dat dit geen ontspanning meer was. De animatie was alleen in het Italiaans, waar onze jongens niets van begrepen. Binnen 5 minuten stonden ze weer terug bij ons, verveeld. “Wanneer gaan we naar huis, mama?” Het was toen al 100% duidelijk: wij gaan volgend jaar weer naar Zeeland.
JOSHLIN
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen en kijk op de website: old.kidsenkurken.nl
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.