Charlotte: “Het voelde soms als een levenloos kindje als ik haar optilde, wat was er met Isabella aan de hand?”
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Toen Isabella 2 maanden oud was verhuisden we naar Griekenland. Mijn man was daar al één maand en wij konden natuurlijk niet wachten om naar hem toe te gaan. Samen met de meiden en onze spullen vetrokken we naar Athene, vanaf Athene is het nog 3,5 uur met de taxi naar ons huis. Bij aankomst dacht ik echt: ‘Waar zijn we weer aan begonnen?’ Al kijk ik ook altijd uit naar een nieuw land met nieuwe avonturen en die we nu dus met zijn viertjes gaan beleven. Het duurt namelijk nog maar een paar jaar, dan zijn onze buitelandse avonturen voorbij.
Wat een ellende was dat, alles zat eronder
Helaas begon de ellende met Isabella pas echt in Griekenland. Hoe ze in Nederland aardig op gewicht bleef, kwam ze hier niet meer aan. Voor vertrek was ik nog bij de kinderarts geweest en die gaf me een medicijnen tegen het spugen. Dat zou er voor zorgen dat ze niet meer zo gaan spugen. Nou wat een ellende was dat… echt alles zat onder het medicijn, mijn kleding, mijn haren… Dit spuugde ze namelijk net zo hard uit, alleen was dit nu een geelgekleurd spul.
Ik zag mezelf alweer weken in het ziekenhuis liggen
Ook het stemmetje van, ‘het hoort erbij, sommige baby’s spugen nou eenmaal veel.’ Toch voelde dit voor mij niet goed. Ze werd steeds zwakker en uiteindelijk er voor gekozen om in Griekenland naar de kinderarts te gaan. Het hielp natuurlijk ook niet echt dat haar grote zus een na de geboorte een strottenhoofd verlamming had, waar ze pas na 6 weken achter kwamen in het ziekenhuis. Ik zag mezelf dus alweer weken in het ziekenhuis liggen.
Ze dachten dat ze ergens allergisch voor was
Voor mijn gevoel legde ik haar al elk uur van de dag aan mijn borst, maar nu kreeg ik als advies om dat nog vaker te doen. Daarnaast moest ik ook koemelkvrij gaan eten en ook geen ei en vis en dan langzamerhand weer gaan toevoegen. Ze dachten namelijk dat ze toch ergens allergisch voor was. Ik ben ook doorverwezen naar een andere dokter voor een allergie test, dit doen ze met een klein mesje op de huid. Met een baby echt vreselijk! Gelukkig leek het enger dan dat het was en gaf Isabella eigenlijk geen kik. Helaas kwam er niks uit deze test, waar ik natuurlijk wel op hoopte. Dan wisten we namelijk de oorzaak.
Ik kon echt niet meer en brak bij de kinderarts
Helaas bleef ze maar niet aankomen en ging het steeds slechter. Het voelde soms wel als een levenloos kindje als ik haar optilde. Ik kon zelf ook echt niet meer. Al werd in eerst instantie flesvoeding mij afgeraden, omdat ze daar ook van kan gaan spugen en het maagje nog meer van slag kan raken. De dagen gingen voorbij en ze bleef maar spugen en huilen, soms huilde ik mee. Ik deed niet eens meer de leuke pakjes aan want alles zat toch onder inclusief ik zelf. Tot dat ik zelf helemaal brak bij de kinderarts, toen gaf ze me speciale flesvoeding om te proberen in de avond voor het slapen zodat ze wat meer zou gaan slapen. Uiteindelijk zijn we over gegaan naar 2 keer flesvoeding per dag en eindelijk begon ze wat op te leven en aan te komen. Ik dacht ook elke keer in mijn achterhoofd: ‘Hoe zouden ze dit in Nederland hebben aangepakt?’ Uiteindelijk heb ik contact opgenomen met de GGD in Nederland. Zij adviseerde me toch om het advies van de kinderarts in Griekenland te volgen aangezien zei Isabella ook ziet en dus het beste kan oordelen.
Nu wisten we nog steeds niet wat ze nou mankeerde..
Uiteindelijk zijn we toch naar Nederland gevlogen en daar via mijn huisarts kon ik gelijk naar het ziekenhuis, maar je raad het al… ze was door de flesjes kunstvoeding zoveel aangekomen dat ze niet meer zwaar ondergewicht had. Wat natuurlijk een super goed teken is, maar we wisten nu nog steeds niet wat ze nou mankeerde… Het spugen bleef en ik kreeg als antwoord dat sommige kindjes nou eenmaal makkelijk spugen. Toch voelde het niet goed, maar ik moest het er maar mee doen. Dankbaar zijn dat ze nu zo goed groeit.
Had ik niet eerder moeten stoppen?
Na 9 maanden was ik helemaal gestopt met borstvoeding. Ik vond het lastig, maar achteraf denk ik… had ik niet veel eerder moeten stoppen? Ik ben trots op mezelf dat ik heb doorgezet, maar niet dat ik daardoor mezelf was vergeten. De Griekse zon heeft wel echt bijgedragen aan mijn herstel. Ik ben er nog niet, maar voel me al veel fijner! En Isabella? Is alweer 1,5 en rent de hele kamer door. Ze heeft tot haar eerste verjaardag nog af en toe gespuugd, maar is nu helemaal bij met haar gewicht! Het gekke is dat ze nu zo’n goede eter is en geen andere problemen heeft.
CHARLOTTE
Insta: charlottedekamps
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.