Marloe: “‘Een uur nadat ik mijn zoon naar scouting had gebracht, stond hij weer voor de deur met leiding, totaal in paniek deed ik direct open: ‘Wat is er gebeurd?!’”

Ik snap als moeder wel dat je je schuldig voelt en het met je zoon te doen hebt, maar ik zie niet in hoe jij een fout zou hebben gemaakt hier. Er was toch geen bericht uitgegaan naar de ouders? je kind is het vergeten te zeggen en het vervolgens zelf vergeten. Zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid is ook een onderdeel van Scouting. Bij ons geeft de welpenleiding dit soort dingen wel per app nog even door. Kinderen vergeten zulke dingen toch Nogal eens en ouders zijn er niet bij, bij de opkomsten. Het was even super zielig voor hem, en daar heeft hij als het goed is wat van geleerd en de leiding misschien ook.. toch wel handig om ondanks eigen verantwoordelijkheid de ouders van de welpen ook nog even te informeren. Ik zou niet weten wat je als ouder anders had moeten doen als het op geen enkele manier naar jou toe is gecommuniceerd. (zo lijkt het uit je verhaal)

zal niet de laatste fout zijn, maakt kinderen bewust van hoe het leven in elkaar zit,
kusje er op en iets lekkers , en doorgaan.!!!

Mooi leermoment toch. Mijn dochter van 8 heeft haar reactie klaar op dit soort momenten. Van fouten leer je, of Elk nadeel heeft z’n voordeel. Wat dat betreft sluit de school perfect aan bij thuis.
Wat leer je hiervan? 1. Beter opletten en de app lezen, dat geldt voor dochter en vader. 2. Zelfstandigheid. Wat zou je doen als… En Hoe zou je dit oplossen?
Geen reden voor paniek.

Ik ben mijn zoon van (toen) 4 jaar vergeten op te halen bij het kerstdiner op school. Hij was nooit ‘s avonds weg, dus het zat niet in m’n systeem….
Toen ik het me realiseerde ben ik gauw naar school gerend, en daar stond hij onder het afdakje met z’n kerststukje geduldig te wachten in het donker. Het is nu 28 jaar geleden maar het gevoel kan ik nog zó oproepen. Hij heeft er niks aan overgehouden hoor, geen trauma.

OMG wat een drama…. Dit meen je niet toch? Enjij moet een kind opvoeden, begeleiden tot aan zijn “volwassenheid” en jij maakt al een drama van dit?
Wil jij een watje de wereld insturen dat op 18 jaar nog zielig aan jouw rokken kleeft?
Sorry, maar dit is zo een onverantwoord gedrag van jou. Er is niks,nul, komma nul gebeurd. Dat jouw kind van 8 jaar daar staat te staan tot er andere ouders komen en niet zelfredzaam is, is jouw verantwoordelijkheid. Dat snap je hopelijk wel! Schuldgevoel, medelijden, je verantwoorden bij je kind… Pfffff. Maar hem leren hoe hij zijn plan moet trekken, ho maar, dat doen we niet. Dat is wel jouw taak. Nee je hebt hem niet laten twijfelen aan zichzelf. Hij wist het en vergat het. Wijze les! Dat heet opvoeding. De gevolgen dragen en verantwoordelijkheid nemen. Wat jij doet, de schuld volledig op jou nemen is het meest foute signaal. Het enige wat hij moest weten, was dat hij hier ook verantwoordelijkheid in draagt. En tegelijkertijd dat mensen moeten leren uit hun fouten. En ja, jij bent verantwoordelijk voor het feit dat hij zich niet kon behelpen. Sorry. Dat was jouw taak. Of wachten tot hij binnen was en je wist dat er nog iemand was of hem zeggen wat hij moet doen als hij bv. verloren loopt, ergens alleen staat. In plaats van vol zelfmedelijden aandacht zoeken voor jouw misplaatst schromelijk overdreven schuldgevoel. Zo niet ok dit! Een kind graag zien is niet een kind geen verantwoordelijkheid laten opnemen en aan je kleven…. integendeel. Je hebt de plicht om hem op te voeden tot een zelfzekere volwassene die (zoals bv hier) mee verantwoordelijk is voor wat er gebeurt. Moeder zijn is niet de drama Queen spelen. Laat dit een wijze les zijn en herpak je. Jij ja. Wees een MOEDER, een OUDER! Geen vriendin.
Btw ik heb drie zonen. Empatische volwassen jongens die hun verantwoordelijkheid nemen, hun plan trekken en zelfzeker in het leven staan. En dat is niet door “geluk” Zo zijn ze opgevoed en dat voorbeeld zagen ze ook. Veel moeilijker dan de pamperdoos en de zak watten die jij meesleurt. Dat wel. Jouw methode heet gemakzucht. Als je alles overneemt krijg je zelf aandacht en heb je maar half zoveel (denk)werken. Nog een paar jaar en je kind kan, zonder identiteithij kopieert de jouwe, jij neemt alles over, naar de psycholoog. Daar zal hij vooral leren hoe fout jij was. . Bij deze bent u gewaarschuwd.
Het lijkt een onschuldig verhaal, maar bij mij gaan alle alarmbellen af …. (ik werk in de jeugdzorg… ik weet waarover ik praat)
Dit is hard, maar nodig. Hopelijk neem je deze harde boodschap ter harte. Jij en vooral je kind zal er wel bij varen. Het is nog niet te laat… Welke volwassene wil jij de wereld insturen??? Dat begint voor jou vandaag….

vroeger normale kost en nu drama.
we worden er allemaal groot mee hoor

Godallemachtig… je bent niet goed.

Het is al zeker 60tig jaar geleden ik was een hele week op kamp geweest .. In de Drunense Duinen fietsen werden met een vrachtwagen gebracht en de koffers ook.In tenten sliepen wij met ong 6 pers denk ik en sochtends bij het wakker worden zaten we helemaal onder de bulten…muggen
We moesten ook snachts wel eens naar de wc zo een houten hokje waar een lantaarn hing
Geen bril waar je op kon zitten nee een plank met een gat daar zat je op en stinken in dat hok alles ging flop de grond in..haha
Douchen weet ik niet meer hoe dat ging maar het was maar een week dat dee ik dan thuis wel weer…
Op woensdag middag mochten de ouders op bezoek komen dan werd er door hun gevraagd hoe het was harstikke leuk zeiden we dan en dat was ook zo..
Tijd van me leven die geen ouders om je heen lekker toch?
De laatste keer dat ik mee mocht was in klas 6 en terug op school werden de kinderen door hun ouders opgehaald…
Behalve ik 😢😂 ik zelf zat daar mee als kind want ja hoe kreeg ik die voor mij zware koffer mee..
Is gelukt ik ben thuis gekomen..
Mijn vader zei had die koffer laten staan maarja waren mijn spullen..he
Ik heb er geem trauma aan over gehouden als kind word je juist sterk doordat soort dingen enne er werden geen watjes gekweekt…
Tegenwoordig wel..
Ik kan alleen maar aan die week denken hoe heerlijk ik het gehad heb…

Je hoeft geen perfect moeder te zijn om even fatsoenlijk te wachten tot je kind veilig binnen is

Dit komt echt wel vaker voor, hoor.
Scoutsleiding of Chiroleiding doen echt wel hun best. Remember! Het zijn vrijwilligers, maar beseffen best wel dat ze een zware verantwoordelijkheid dragen.
Wie zonder fouten is mag de eerste steen werpen.
Mijn dochter is lid en ook leider geweest van een jeugdbeweging.
Als ze na een halve dag “amusement” op de kleivoorraad van een steenfabriek terug thuis kwam kon je de kleur van het uniform niet meer ontdekken.
Maar!!! Van één ding kon je wel zeker zijn.
De kids hebben een waanzinnig leuke dag gehad.

Ik doe dat niet zo snel, beginnen over vroeggah. We liepen overal naartoe, alleen, er was geen auto. En als er zoiets was, pech, dan liep je terug, dan zei je thuis dat er niets was. En niemand maakte zich druk.

Mijn dochter kwam terug van kamp en was boos dat ik haar kwam halen, ik had extra vrij gepakt. zo kan het ook gaan. Gelukkig geen trauma aan over gehouden

Ook eens vergeten dat school op woensdag een kwartier eerder uit was.
Mijn dochter was 5/6 en was alleen naar huis gegaan. Loop je elkaar mis, sta ik op school en zij thuis voor het raam …..
Jaren heeft er op woensdag een briefje op het aanrecht gelegen: Woensdag 12.00 !!!!!
Ik kan me nog steeds het gevoel van paniek herinneren …. mijn dochter is nu 35 … 😅😅

Ik kwam eens terug van een kamp en moest alleen met m’n spullen naar huis lopen omdat m’n moeder het was vergeten hoe laat ze me moest ophalen. Het kan erger. Uiteindelijk komen ze hier echt wel weer overheen. Dus verwijt je niks, het kan iedereen gebeuren.

tsjongejonge…. Lieve Marloe ik snap dat je twijfelt aan jezelf… dit is écht het ergste wat jullie had kunnen overkomen!

tsjongejonge…. Lieve Marloe en zo creëren we dus een generatie die werkelijk nergens meer weet om te gaan besef je dat wel? Hoe gaat dat als jullie échte problemen op je pad vinden?

tot de laatste zin heel herkenbaar maar wel hoop schukdgevoel om iets wat iedereen wel eens gebeurt maar dan zegt ze: volgende keer check ik de app extra goed. Meid wacht dacht je ervan om je kind diichtbij af te zetten en stukje mee te lopen ?

Drama om niks zeg! Gebeurd iedereen wel een keer en is toch goed afgelopen. Als je als moeder zon drama queen bent heb ik medelijden met het kind.

het stond in de nieuwsbrief… ja leuk! voor zoiets belangrijks had er best even een extra berichtje of appje uit kunnen gaan naar alle betrokkenen.

Fijn hoor al die reacties van de perfecte mensen die nooit iets fout doen of vergeten. Bla bla bla…….

je bent niet de enige of de 1e, wij als Scouting leiders maken dit regelmatig mee, of het nou wel of niet in een brief of een app staat. ik kan uiteraard niet oordelen over deze dame ik ken haar niet of de parkeer situatie, maar het fenomeen park&dump of drive by ouders maakt helaas vaak dat er weinig contact is met de ouders of verzorgers. Ja en als je dan een memo hebt gemist dan heb je dit. Mijn advies loop even mee, maak een praatje met de leiding toon interesse in de tijd die wij als vrijwilliger in je kind steken, vinden we leuk.

heel triest zo moeder een fout is menselijk .maar kom op jas aan portemonnee in je zak smeer een paar broodjes en treruch naar dat bos laat je zoon zijn speur tocht zijn
zijn vuurkuil zijn klimboom eet een broodje op een boomstam en eet savods wat hij graag wild pannekoeken .

slap verhaal slap einde .

Wat een slap verhaal. Als lezer kun je niet écht meedenken met dit verhaal, niet in de huid van de schrijver kruipen, er zijn geen opvoed tips, het stimuleert niet tot na- en uitzoeken van feiten en heeft geen enkele diepgang.

Wat ik wel opvallend vind is het vervolg, de acties van moeder: “Geen plannen meer. Geen boodschappen, geen klusjes. We zaten samen op de bank, keken Netflix en aten boterhammen met choco.”
Waarom laat je je als moeder zo schaamteloos gaan? Waarom ben je niet met je kind naar het bos gegaan, hebben jullie geen marshmallows thuis gemaakt, touwslagerij bezocht of wat voor een alternatief ook? Je hebt een avontuurlijke kind, activiteit gaat niet door en je gaat voor de tv hangen? Zeuren dat je je zo schuldig voelt, dat initiatiefloze, daar heeft niemand wat aan. Doe iets!

Dit is toch het typische verhaal van de ADV dagen of de vergeten schoolvakantie waarbij drukke ouders kun kind aan het begin van de straat afzetten voor school en doorrijden?

Elk jaar kwam het wel een keer voor dat een kindje moederziel alleen had staan te wachten op een leeg schoolplein tot het moment dat een leerkracht of ouder het kindje toevallig zag staan.

Zulke dingen gebeuren aan de lopende band. Logisch dat je je schaamt als ouder, maar het gebeurt nou eenmaal. Niemand houdt er wat aan over, behalve een bijzonder verhaal.

Het is gelukkig goed gegaan , ik heb die van mij een keer naar het zwembad gebracht , toen wist ik het ook niet , zwembad dicht, zijn ze 6 km naar huis komen lopen .
Zulke dingen gebeuren

De zoveelste olifant gemaakt van een little muggetje. Want wat een vreselijke fout heeft deze moeder gemaakt zeg. En nu is dat kind helemaal tot in de hemel over zijn toeren. Wat een grote dikke fout zeg. Jah. NEE.

Snap je gevoel, maar wees mild naar jezelf! Dit kan iedereen overkomen. Je bent een goede moeder! Wees niet zo streng dat je dit niet gezien hebt. Er komt nogal wat informatie op je af als ouder. Het is goed afgelopen. En een Welp kan best wel wat uitdagingen aan zeg ik uit ervaring. (moeder van een welp en een gids).