Ik zal dit telefoongesprek met mijn zoon (17 jaar) nooit vergeten: “Mam, ik moet je echt wat vertellen…”

ik ga er even vanuit dat de periode voor abortus inmiddels is verstreken.

ik zou u het advies willen geven om hun samen uit te nodigen bij u thuis en ze voorstellen om tijdelijk bij u in te trekken. dan is zij weg uit haar labiele omgeving en kunt u hun beide helpen door ze te ondersteunen en voorzichtig de goede kant op te sturen.

Bij de komst van een baby verandert er veel. Er komt een nieuw leven en je krijgt een nieuw leven.
Het kan nog weleens heel anders uitpakken. misschien nemen ze beiden keihard de zorg voor de baby en elkaar.
Je schrijft dat het een knipperlicht relatie is, dus ze zien toch steeds weer een reden om elkaar op te zoeken en bij elkaar te zijn. Put daar troost en/of kracht uit.
Als moeder kun je bijstaan met raad en daad. Vraag hen of je advies mag geven, creëer een fijn, warm thuis, ook voor je aanstaande schoondochter. En wees vooral trots!

Gedane zaken nemen geen keer. Als de een nog een opleiding doet, de ander op de middelbare school zit, is het echt een ramp. Zeker gezien de thuissituatie van het meisje. Kan ze echt niet bij haar schoonouders en vriend? Het punt is, voor een baby zorgen is nog een ding. Maar ze worden een en twee jaar, ze willen niet slapen, eten, luisteren. Ze hebben structuur en duidelijkheid nodig. Ik heb helaas vaak gezien dat het begin nog wel goed gaat, maar dat deze kinderen uiteindelijk toch in een pleeggezin terecht komen.

Klassiek dilemma. Maar zo te zien staan de vader en diens moeder er klaar voor. Da’s iig een. Twee: is de moeder van de aanstaande wereldburger er klaar voor? Het lijkt van wel, maar ik heb daar wel wat twijfel bij. Van moeders moeder lijk je zo niets te hoeven verwachten. Of zien we dat toch verkeerd? Dat weten we dus niet, maar die eerste indruk is bepaald niet positief.
Dus… wat te doen? Een goed gesprek met alle betrokken partijen, zo vroeg mogelijk lijkt me zeer wenselijk, want eerlijk gezegd, abortus lijkt me in dit geval een goede overweging. Beide ouders in spe zijn hier niet klaar voor en dan lijkt me dit kind op komst dan ook niet echt gewenst.
Zo’n beslissing moet echter niet licht genomen worden, beide ouders, maar vooral de moeder moeten dat dan echt willen.
Mocht dit ‘avontuur’ toch doorgaan… steunen, steunen en nog eens steunen. Desnoods met professionele hulp. En idd als schoondochterlief zou besluiten dan toch bij oma in te trekken… dat zou denk ik geen slecht idee zijn. Groeit dat kind iig op in een wat evenwichtiger omgeving.
So wie so lijkt het me zaak dat beide jonge ouders nog de nodige maatschappelijke steun krijgen waar het het verbeteren van hun maatschappelijke situatie aangaat. Opleiding en een betere baan lijkt me een minimaal streven. Succes aan alle betrokkenen.

ech’ wel. 😜

Lieve toekomstige oma. Steun je zoon en schoondochter! Ook zijngaan hun best doen! Mijn kind heeft nog steeds heel veelmsteun aan zijn grootouders. We hebben hem wel vanaf dag 1 zelf opgevoed met hulp van de creche waar hij heen ging tijdens onze opleiding of werk. Het is de liefste, betrouwbaarste en sociaalste zoon geworden die je maar kan bedenken🙏en zijn band met oma en opa is nog steeds zeer sterk, naar beide tevredenheid

Gezien mijn leeftijd nu, 55 was ik best erg jong toen ik mijn eerste kreeg, gemakkelijk te herleiden. Idd. 15 jaar. Nooit een dag spijt gehad, wel keihard geknokt. Tot de dag van vandaag fulltime gewerkt. Niet klagen maar dragen en zorgen en de beste moeder zijn die mogelijk is! Opleidingen afmaken, zelfstandig zijn en geen dag een uitkering of toeslag ontvangen! Daar ben ik best een beetje teots. op. Ik heb ook mijn trots!

Ook ik was best jong toen ik mijn eerste kindje kreeg. Na de eerste schok, zijn mijn partner en ik (inmiddels 40 jaar samen) er volledig voor gegaan. Onze kinderen zijn allemaal goed terecht gekomen🙏het was spannend gezien onze leeftijd. Maar we hebben het toch maar gered. Abortus was voor mij nooit een optie! Maar ik zal iemand met een andere keuze, nooit veroordelen

Dat een man ons moet uitleggen dat abortus geen mord is. is toch wel schokkend.
ik denk dat als je abortus overweeg, je laatste redmiddel is.
waarom hebben wij, vrouwen zo hard gestreden om dit recht?
waarom zijn wij, vrouwen nog steeds beoordelend naar elkaar toe?
Het is volgens mij de moeilijkste beslissing die een vrouw moet nemen.
steun haar hierin.
Hoe en waarom zij zwanger is geworden, is niet onze zaak. Wel het steunen van vrouwen die in een moeilijke situatie zitten.

Onze taak is ook om voorlichting te blijven geven en kinderen te vertellen dat onveilige sex gevolgen kan hebben.

en als ik het verhaal goed heb gehoord is de jongen in kwestie bereid om zijn kind op te voeden en zijn moeder staat klaar voor hun om een helpende hand te bieden

Ik kan je bezorgdheid en betrokkenheid waarderen. Mijn tip: hou die betrokkenheid en houd de deur open voor je zoon en vooral jullie kleinkind. Ik werk met gezinnen met dit soort problemen en dan is een positief vangnet, netwerk van opa’s en oma’s zo belangrijk. Mocht het toch zorgelijk worden en komt er hulpverlening in beeld is het fijn als het kind ergens in de vertrouwde omgeving logeren kan … hopelijk heb je daar dan de ruimte voor. Misschien erg vooruit gedacht, maar dat zal mijn beroepsdeformatie wel zijn…Probeer in ieder geval neutraal en met open houding naar het meisje te blijven. Sterkte

nou het is goed dat jouw zoon je heeft verteld dat hij vader wordt en dat jij oma wordt iedere geval hij loopt niet weg

Wat goed hoe je op de situatie reageert
Zorg er in ieder geval dat hij het kind erkent en dat hij ook het ouderlijk gezag heeft zodat als er problemen komen dat hij dan recht van spreken heeft
Succes

Ooit heb ik op mijn 21e ook in deze situatie gezeten. Ik vind het niet eerlijk om opmerkingen aan ‘oma’ te maken over voorbehoedsmiddelen. Tijden zijn veranderd. De taboes zijn helaas terug en jongeren zijn, vind ik, een stuk conservatiever. Dat is heel anders dan in de jaren ’90 en vroege ’00’s. Waar gesprekken over abortussen, voorbehoedsmiddelen, SOA’s en andere risico’s door sex normaal waren. Dus nu: het kind komt er. PUNT. Meisje heeft besloten. Het is haar lijf, haar leven en uiteindelijk haar verantwoordelijkheid. En als jongen heb je daar (gelukkig én ongelukkig) niets over te zeggen. Oma snapt dat alle zeilen bijgezet moeten worden en dat siert haar enorm. Ik wens de hele familie veel sterkte en geluk. Alle kinderen worden groot naar eer en geweten van de ouders. Sommigen met alle kansen en sommigen met minder kansen. Dat zegt helemaal niets over waar je ooit terecht komt wanneer je groot bent. Als je als kind gewenst bent door je omgeving, heb je een hele goede start.

Wat een fijne moeder die bezorgd is en toch ook positief en bereid om te helpen. Ik.kan me goed voorstellen dat de situatie zorgelijk is en ik denk dat ik zelf ook alles zou doen om het in de gaten te houden en te doen wat ik kan om te helpen. Het is zo jammer, ze zijn zelf eigenlijk nog kinderen en veel vrijheden vallen nu al weg met zo’n verantwoordelijkheid.

Wat een bijzonder en emotioneel moment moet dat voor jou zijn geweest. Het onverwachte nieuws roept een intense mix van gevoelens op: vreugde om het nieuwe leven dat eraan komt, maar ook zorgen over de toekomst en de uitdagingen die daarbij horen. Het is een moment dat je als ouder diep raakt.

Deze mengeling van emoties doet denken aan de holistische benadering van homeopathie. In de homeopathie wordt niet alleen naar de fysieke symptomen gekeken, maar ook naar de emotionele en mentale toestand van een persoon. Emoties zoals vreugde, trots, bezorgdheid en zelfs innerlijke strijd kunnen een impact hebben op hoe we ons voelen en functioneren. Homeopathie streeft ernaar om balans te brengen in het hele systeem van een persoon, zodat ze sterker en beter in harmonie met zichzelf kunnen omgaan met de uitdagingen die het leven brengt.

Misschien kan een homeopathisch consult in deze situatie helpen om emotionele balans te vinden. Middelen zoals Ignatia Amara (bij acute emotionele schok of zorgen) of Gelsemium (bij angst of onzekerheid over wat komen gaat) worden soms aanbevolen om innerlijke rust te bevorderen. Het kan een zachte manier zijn om deze turbulente periode met meer kalmte en vertrouwen te doorstaan, zowel voor jou als voor je zoon, die zich nu voorbereidt op zijn eigen nieuwe rol als ouder.

hoi.
ik kan me voorstellen dat deze moeder zorgen maakt.
om de toekomst van deze kleine .
Maar ik begrijp de aanstaande ouders niet.
er is zo veel voorbehoedmiddelen,om te gebruiken.
zij hebben geregeld ruzie,dan zorg je juist dat je dit niet laat gebeuren.
en dan nog zo jong.
maar ik sta niet in hun schoenen.
wens ze veel sterkte in deze tijd.

Ik begrijp je zorgen volledig. Een kind opvoeden is niet niks. Zou het voor haar misschien helpen als ze naar een moeder-kind huis gaat om daar hulp te krijgen bij de opvoeding. Jammer dat ze beide niet voorzichtiger zijn geweest met voorbehoedsmiddelen!
Een andere optie is dat ze het kind laten adopteren. Er zullen genoeg mensen zijn die een kinderwens hebben, maar het niet lukt.
Praat met elkaar, met zijn vriendin erbij, en vraag hoe ze het voor zich zien?
Ik wens je heel veel sterkte met dit moeilijke hoofdstuk.

ja mee eens! en abortus word ook vaak uitgrvoerd omdat de zwangerschap levensbedreigend is. en qat denk je bij mensen met een verstandelijke beperking? zij hebben ook hun menselijke behoeftes maar een kind opvoeden zou niet goed gaan… natuurlijk hoop je abortus te kunnen vermijden. maar abortus is een verhaal van het kip en het ei. want wat is er nu wanneer beter… wat ik wel hoop is dat een abortus geen makkeljkemanier wordt om als anticomceptie wordt gebruikt en men er wel alles aan doet om “veilig” te vrijen. ik denk dat dit laatste de boventoon moet blijven voeren

Toch jammer dat er zo weinig wordt gedaan aan het voorkomen van een zwangerschap. De verantwoordelijkheid ligt niet alleen bij het meisje. Of zij wel of geen voorbehoedsmiddelen gebruikt is niet zichtbaar, maar laten jongens ook hun verantwoordelijkheid nemen en condooms gebruiken. Ze voorkomen niet alleen zwangerschap maar ook Soa. Dan hoef je ook niet te discussiëren over abortus, want ook daarbij leg je weer de verantwoordelijkheid bij het meisje.
Dus moeders van zonen: wanneer ze sexueel actief worden, druk ze dan een pakje condooms in de hand, of twee, neem zelf je verantwoordelijkheid!

Zeker wel!!!!!

jazekerwel! iets wat een kloppend hart heeft (mens of dier) en je doodt het bewust, dat is moord! punt

Een vriendin van mij is ook op haar 16e moeder geworden, we zijn inmiddels richting de 40 en zij is echt een heel goede moeder geweest. ze heeft veel steun gehad vanuit haar familie maar zelf het meeste gedaan, haar relatie liep stuk, de vader niet in beeld maar ze heeft 2 prachtzoons die beiden geweldige jonge mannen zijn geworden. altijd geroeid met de riemen die ze heeft en haar kids altijd op 1. Het is dus echt mogelijk. Respect voor jou hoe je erin staat en bereid bent om te helpen, het is allemaal mogelijk met veel liefde en geduld. Je klinkt als een lieve toekomstige zorgzame moeder en oma. daarmee staat dit jonge aanstaande gezin al een stuk steviger dan een omgeving waar deze liefde ontbreekt.

Abortus is WÉL moord. 😡

Ik heb het zelfde meegemaakt, ik was 18 en mijn man vader van onze kinderen 22. Toen wij het thuis vertelde was mijn moeder in tranen mijn vader reageerde heel nuchter mijn schoonouders hadden al het vermoeden en kwam de schok voor hun niet geheel onverwachts. Mijn ouders en schoonouders zijn bij elkaar gekomen om de situatie te bespreken hoe wij dit met z, ’n alle gingen doen dit heeft ons enorm geholpen.

Nu is de tijd heel anders en niet bepaald makkelijker voor jongen mensen, mijn man had al werk maar het minimum loon ik had niks als alleen school en stage.

Mijn man is veel van baan gewisseld om maar meer loon te kunnen krijgen en om toch een huisjes te zoeken voor ons 3e woningbouw werd niks en koop dat was erg lastig na 7 maanden knocken voor een huisje is het ons gelukt en is uit eindelijk naar veel ups en downs is alles goed gekomen

Waar liefde is is plaats voor een nieuw leven, jij zult in ieder geval je zoon steunen, dat blijkt al uit je verhaal. Dit zal zeker mee werken in de steun die zowel je zoon als de moeder van je kleinkind welkom zijn.

Uiteindelijk zal de toekomst uit gaan wijzen in hoeverre deze aanstaande ouderschap de relatie gaat overwinnen. maar nogmaals wetende voor jou zoon en diens vriendin jij er voor hun wil en gaat zijn is voldoende om deze situatie te gaan omarmen… om zo te kunnen genieten van iets moois wat Leven heet…

Tsja, als je oud genoeg bent voor seks, moet je ook oud genoeg zijn om de gevolgen te dragen òf vooraf beter nadenken en dan bestaat er ook nog een morning afterpil.
Het meisje kan het best in een moeder&kind huis gaan wonen ipv bij haar moeder.

Abortus is moord. Als jou ouders abortus hadden gepleegd zat jij niet op deze wereld.

heftige discussies, maar als aankomende oma zou je zeker een goede hulp kunnen zijn voor deze kinderen en een goede ondersteuning kunnen zijn en misschien vast kunnen zetten dat als het niet goed gaat je mentor en eerste aanspreekpunt kunt zijn om de verantwoording op je te kunnen nemen, zodat je in iedergeval zeker weet dat je kleinkind goed terecht gaat komen mits het niet goed zou gaan.

Ik ben zelf een kind van een toen 17 jarige Moeder.
Was vanaf het begin al geen goede start tussen mijn ouders maar ze hadden het geprobeerd.
Uiteindelijk ben ik opgevoed door mijn hele jonge moeder en ondersteund door mijn opa en oma en een fijn netwerk. Mijn vader is weinig tot uiteindelijk nooit aanwezig geweest in mijn leven.
Mijn moeder deed het alleen en had het niet breed en het was de eindjes aan elkaar knopen maar met liefde en geborgenheid ben ik inmiddels 50 jaar geworden en heb ik een fijn leven met zelf een prachtig gezin en hebben mijn kinderen (21 en 23 jaar) een jonge oma (67 jaar) waar ze dol gelukkig mee zijn!
Hoe moeilijk het ook ooit lijkt komt het toch ook vaak goed.. ben er voor je kleinkind zoals ook mijn opa en oma er voor mij waren en steun ze waar je kunt. Hou het bij jezelf en geef je kleinkind veel liefde en geborgenheid en er staat ook voor haar of hem een mooie toekomst te gemoed!!

Als ze een keuze maken om het kind geboren te laten worden is dat hun keize. Misschien een tiny house in de achtertuin waar de baby gaat wonen met beide ouders of één van de twee ouders. Als beide ouders even ruimte nodig hebben is er altijd een opa of oma in se buurt om het op te vangen.
Denk in oplossingen, niet in provlemen.

Kinderen die kinderen krijgen .Geen huisvesting, geen stabiliteit. Ruzies. Studeren nog. Bovenal geen geld. Het is geen kat, wat ter wereld komt. Je leven staat op zijn kop. Ze kunnen alles met hun mobiel , maar zorgen voor voorbehoedsmiddelen is schijnbaar moeilijk.

Mijn zoon werd 23 jaar geleden ook net 4 dagen 17, vader.
Het werden moeilijke jaren. Waarin zijn toenmalige vriendin plots verhuisde met de baby en wij niet wisten waar naartoe. Later bleek ze hem in een kindertehuis gedaan te hebben. Als we dat hadden geweten!
Mijn zoon is steeds blijven zoeken naar zijn zoon.
Tot hij gelukkig weer contact kreeg met zijn, toen 15 jarig kind. Inmiddels had mijn zoon 2 kinderen erbij en was het weerzien geweldig.
Ook wij waren dolblij met ons terug gevonden kleinkind.

Ik herkende meteen mijn zoon in hem. Het is natuurlijk veel te vroeg om met 17 jaar vader te worden. Maar als iedereen mee zorgt gaat het lukken.

‘ abortus os nooit een goede keuze ‘ lees ik.
Wel eens nagedacht over het kind dat ongewenst ter wereld komt? Het kan goed uitpakken maar in kwesties van abortus is de toekomst van het kind twijfelachtig..
In dit geval heel twijfelachtig waar ik de indruk krijg dat de enige positieve factor de moeder van de 17 jarige vader is. Dat is te weinig om een kind te geven wat het nodig heeft. Abortus lijkt me hier een wel een goede keuze juist ter bescherming van het kind.

het komt allemaal echt goed !!!! je groeit samen met je kind op en hebt een vriend voor het leven. maakt niet uit of je veel kan bieden zolang je liefde, eten en een warm plekje heb dan komt alles echt goed. hoe ouder je wordt des te meer verdien je kwa salaris en als de kinderen 10 zijn denk je waarschijnlijk heb ik mij druk om gemaakt zolang je maar doorzet en niet opgeeft en vooral niet luisteren naar de mensen die alles eerst voor elkaar moet hebben voor ze aan kinderen beginnen want die beginnen vaak te laat

Abortus is nooit een juiste keuze!!! Als je besluit om gemeenschap te hebben dan bestaat de kans dat je zwanger raakt en daar moet iedereen de verantwoordelijkheid voor nemen. Ieder mensenleven is waardevol. Wat goed dat je zoon de verantwoordelijkheid op zich neemt. En wat goed van jou als moeder dat je bereid bent om alles op alles te zetten om dit kind een stabiele en liefdevolle omgeving te bieden.

Ik was zelf ook jong zwanger en alleenstaand. Het was moeilijk. Maar het is echt goed gekomen sinds ik Jezus in mijn leven heb uitgenodigd zijn er zoveel wonderen gebeurt. Mijn dochter is nu 17 jaar en ik heb geen moment spijt gehad dat zij in mijn leven is.

Je zult een goede oma zijn ❤️ En ik geloof met heel mijn hart dat als jij je ook open stelt voor Jezus en met hem praat hem uitnodigd in je hart,verteld over je zorgen.
Bid voor je kind,schoondochter en kleinkind . Vraag Jezus om de juiste mensen op jou pad te brengen en die van hun om ook hierin te helpen en ondersteunen

Ik geloof dan dat het allemaal goed zal komen.
Heel veel zegen en ik bid voor jullie ❤️

18 jaar geleden werd ik zelf een tienermoeder. Alles behalve ideale omstandigheden ook, ook met de vader. Wel altijd steun gehad van (schoon)ouders.
De beste tip die ik je kan geven is openheid en bied een luisterend oor.
De zorgen en vooroordelen krijgen ze toch wel te horen, maar ga een eerlijk en open gesprek aan. Vraag ze samen wat zij willen, hoe zij het voor zich zien en waar jij ze bij kunt helpen en dan niet op financieel gebied. Laat ze merken dat je voor ze klaar staat.

Dapper van ze! Ik begrijp je zorgen. Zoek hulp/laat ze hulp zoeken bij een organisatie gespecialiseerd in tienerzwangerschappen. En probeer het contact met de andere ouder(s) te versterken om zo met elkaar voor de kinderen en baby te zorgen.

misschien is een plek in een moeder en kind huis iets. ze kan daar leren zelfstandig voor het kind te zorgen.

Abortus is soms ook een juiste keuze.

waneer wist ze dit. ik neem aan vrij snel.ze kunnen geen echte jeugd meer hebben,ze hadden er in het begin nog wat aan kunnen doen. tjonge jonge wat een zorgen. waar gaan ze dit allemaal van betalen. makkelijk gezegd ik ga ervoor en lief bedoeld, maar het moet allemaal wel kunnen

je kan ook contact opnemen met ‘er is hulp’, ze helpen bij ongeplande zwangerschappen. “Er is hulp” heeft ook ervaring met tiener zwangerschappen, misschien wel leuk voor je zoon en vriendin om wat te horen over hoe anderen het doen, wat hun ervaringen zijn, en tips. En voor jou om je zorgen te bespreken en even je hart te luchten.
Een compliment voor jouw zoon en vriendin, dat ze verantwoordelijkheid nemen voor hun kindje, echt super! En een moeder die ze steunt, echt een mooi gezin en een voorbeeld voor velen. Liefs!

ikzelf ben vader geworden dit jaar. En ik ben blij dat dit op 36 jarige leeftijd gebeurde.

17 jaar en vader worden, in omstandigheden die je beschrijft, ik snap goed dat je je zorgen maakt en die zijn zeer terecht. Als het meest stabiele “de zorgen en twijfels zijn” waar houden papa, mama en de omgeving zich dan aan vast?

Als jonge moeder zelf; de goedbedoelde adviezen zou ik proberen te laten. Dat kan ze het gevoel geven dat ze het niet goed doen en dat jij het beter weet. Ze willen misschien zelf wel uitzoeken hoe en wat. Probeer er voor ze te zijn, ook voor haar. Probeer je in haar schoenen te verplaatsen, ze woont ongelukkig en heeft geen stabiele basis maar ze probeert het wel. Het feit dat ze haar best doet en het probeert geeft blijk van doorzettingsvermogen en beginnende groeiende liefde voor haar kindje. Ook je zoon moet zijn weg gaan vinden. Als hij hulp of adviezen wil komt hij naar je toe. Neem ze een keer mee naar een babywinkel om naar spullen te kijken en de band goed te houden. Misschien dat je (als dit financieel kan) een mooi cadeau kan geven voor een vastgesteld bedrag dat ze dan met jou kunnengaan uitzoeken. Dan groeit het idee van een kindje en laat je zien dat je ze steunt. Heel veel liefs en sterkte!

Hopelijk kunnen ze het aan, ook met de hulp van de ouders v.d.vader. Je weet het toch nooit van tevoren, soms na 20 jaar krijg je onverwachts te horen: het gaat niet meer. Deze situatie lijkt heel moeilijk maar wanneer ze van mekaar blijven houden en er echt voor gaan, kan het best lukken.

heb het meegemaakt bij de dochter van een hele goede vriend zij 24 hij 17..het ging twee jaar goed . ouders van de minderjarige knul vingen de baby op..maar het ging toch vrij snel mis. knul werd volwassen en had snel een andere vriendin ook weer een kind.