Leona: “Mijn ruggenprik werkte niet, ik schreeuwde het uit”
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Ik had me echt voorbereid. Voor zover dat kan bij een bevalling dan. Maar ik had gelezen, filmpjes gekeken, gesprekken gehad met mijn verloskundige, en ik wist: ik wil een ruggenprik. Geen discussie, geen twijfels. De gedachte dat ik even zou kunnen ademhalen, pauzeren, dat was wat me erdoorheen hielp. Ik stelde me voor hoe ik, eenmaal aan de ruggenprik, een beetje zou kunnen bijkomen. Misschien zelfs grapjes maken met mijn partner, even ontspannen. Even niet die golven van pijn over me heen. Althans, dat is wat ik van vriendinnen hoorde die een ruggenprik hadden gehad. De werkelijkheid bleek totaal anders.
De weeën kwamen heftig en snel
Het begon op een dinsdagochtend. Ik was 39 weken en twee dagen zwanger. Een onrustige nacht achter de rug, lichte krampen die langzaam overgingen in echte weeën. Rond half zeven ’s ochtends wist ik het zeker: het was begonnen. En het ging snel ook. Binnen een uur zaten de weeën al op zo’n vier minuten. In de auto naar het ziekenhuis kneep ik de hand van mijn man bijna fijn. “We zijn er bijna, Leen,” zei hij zacht. Maar ik was al aan het puffen, kreunen. Mijn hele lijf stond in brand. In het ziekenhuis kreeg ik een kamer en werd ik aangesloten op de monitor. De verloskundige kwam binnen en zei: “Je zit al op 6 centimeter.” Ik riep meteen: “Ik wil die ruggenprik! Nu!”
Het moment van hoop
Er werd snel gebeld met de anesthesist. Gelukkig was hij beschikbaar. Ik voelde een klein sprankje hoop. “Yes, eindelijk even pauze,” dacht ik. De verpleegkundige hield me recht terwijl ik krom zat van de weeën. De anesthesist was vriendelijk, professioneel. Hij gaf aan dat ik stil moest zitten, maar het wel aan moest geven als ik een wee had. “Hij zit er bijna in hoor.” Even dacht ik: dit is het dan. Dit is het moment waarop de storm even gaat liggen en ik even kan bijkomen.
De pijn bleef gewoon
“Binnen een half uur moet je verlichting gaan voelen.” Pff, nog een half uur wachten? Maarja, het is het waard, dacht ik. 40 minuten na de prik voelde ik nog steeds álles. Elke wee rolde keihard over me heen. Mijn rug leek in brand te staan, mijn buik verkrampte, ik kon geen seconde rust vinden.” Ik voelde dat er iets niet klopte. De pijn werd erger, intenser. “Dit klopt niet,” zei ik, paniekerig. “Het doet nog steeds net zoveel pijn.” De verloskundige keek me aan. “Laten we je ontsluiting nog even checken… Soms werkt de ruggenprik minder goed als je al bijna volledige ontsluiting hebt.”
En toen… tien centimeter
Ik lag nog niet goed op mijn zij, of ze zei: “Ja, tien centimeter. Je mag zo gaan persen.” Wat? Ik dacht serieus dat ik haar verkeerd verstond. “Nee,” stamelde ik. “Nee, ik zou nu toch even kunnen bijkomen? Ik ben nog niet klaar, ik heb nog niks verwerkt, ik wil nog even… ademen.” Maar er was geen pauze. Geen rust. Geen overgang. Geen verdoving. Ik ging van vólle pijn naar nóg meer pijn, want persen is een heel ander soort pijn. En ik had geen seconde de kans gehad om op adem te komen.
“Ik wil niet, ik kan niet”
Ik weet nog dat ik letterlijk riep: “Ik kan dit niet. Ik wíl dit niet.” Mijn man keek me met grote ogen aan, hij kneep in mijn hand. “Je kan dit, Leen. Je doet het al.” Maar zo voelde het niet. Ik voelde me overrompeld. Bedrogen ook een beetje, want ik had zó gehoopt op die rustpauze. Ik had me daaraan vastgehouden. En nu moest ik ineens al gaan persen.
Het persen
Elke perswee voelde als een gevecht. Ik vocht tegen de pijn, tegen de paniek, tegen de teleurstelling, tegen de vermoeidheid. “Ze komt eraan,” zei iemand. “Je doet het fantastisch.” Ik voelde helemaal niet alsof ik het fantastisch deed. Ik voelde me kapot. Gesloopt. Een uitgeput lijf met een baby die er per se uit wilde. Na een uur persen; wat voelde als een eeuwigheid, kwam ze eruit. Ons meisje. De kamer vulde zich met opluchting. Mijn man boog zich over me heen, zei: “Ze is perfect.” Ik wilde blij zijn, maar het duurde even voor ik écht kon landen. Mijn hele systeem stond nog in overlevingsstand. De ruggenprik die niet werkte. De afwezigheid van die rust waar ik zo naar had uitgekeken. Het voelde als een marathon die ineens overging in een sprint zonder finishlijn.
“Ik denk dat het net te laat was”
Pas uren later, toen ik eindelijk gedoucht had, een beschuitje met muisjes in mijn hand had en mijn meisje tevreden lag te slapen, begon het in te dalen. Wat er was gebeurd. Hoe ik door die bevalling was gegaan zónder pauze, zonder verdoving, en toch… met haar in mijn armen zat. De anesthesist kwam nog even langs. “Ik denk dat het net te laat was,” zei hij. “Je lijf was er al klaar voor, en dan werkt de prik niet meer goed of helemaal niet.”
Ik heb het toch maar mooi geflikt
Ik weet nu: bevallen kun je niet plannen. Je kunt je voorbereiden, je wensen aangeven, je hoop uitspreken. Maar op het moment suprême heb je het niet in de hand. Wat ik ook weet: vrouwen zijn zó sterk. Ik voelde me zwak, hysterisch, bang, maar ik heb het toch maar mooi geflikt. Zonder ruggenprik.
LEONA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.