Bianca: “Ik moest mijn meiden vertellen dat papa misschien niet meer wakker zou worden tijdens onze vakantie in Griekenland”
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Deel 1: Vlak na de geboorte van onze dochter, kreeg mij man eindelijk een verklaring voor zijn vage klachten
Deel 2: Onze laatste vakantie als gezin van 4
Deel 3: Paul wilde gewoon ‘vader’ zijn, maar dit kon hij niet meer
Ik vertelde de meiden hoe de situatie ervoor stond
Ik nam de meiden bij me en vertelde dat papa heel erg ziek is en dat het bolletje hem nu nog zieker maakte. Ik zei dat ze gisteren ook gezien hadden dat papa niet meer kon lopen. Dat kwam allemaal door het bolletje. Ook vertelde ik dat hij nu zelfs in bed had geplast.
Ik besloot dat ik eerder naar huis wilde gaan
Ik zei dat ik papa zou gaan verschonen en daarna bij de receptie zou proberen te regelen dat we naar huis konden gaan. Zonder Paul te veel te belasten, waste ik hem, verschoonde ik hem en ook zijn lakens. Die blauwe maandag waarop ik verpleegkunde had gestudeerd, kwam toch nog van pas, onder het toeziend oog en met wat zenuwachtig gegiechel van de meiden.
De vakantie wilde ik niet ‘uitzitten’
Ik wist natuurlijk al eerder dat het absoluut niet goed ging, maar de vakantie van 14 dagen was nog niet voorbij. Daarmee bedoel ik niet dat ik koste wat kost de vakantie wilde uitzitten. Ik hoopte dat hij het vol zou houden tot het einde van de vakantie, zodat ik niets anders hoefde te regelen. Eerder naar huis gaan zou vast niet eenvoudig zijn. Ik dacht: “Als we maar eenmaal in het vliegtuig zitten, zien we in Nederland wel weer verder.”
Via de verzekering en het thuisfront werd alles in gang gezet
Bij de receptie vertelde ik wat er aan de hand was en dat ik naar huis wilde. Gelukkig was ik verzekerd, en via de verzekering en het thuisfront, dat inmiddels ook ingelicht was, werd alles meteen in gang gezet. Maar zoals ik al verwachtte, was eerder naar huis gaan niet simpel. Dat kwam vooral omdat Paul behoorlijk ziek was. Om eerder op het vliegtuig te mogen, moest de patiënt bij bewustzijn zijn. Iemand die niet reageert en zich bevuilt, is niet bij bewustzijn.
Paul moest eerst langs een dokter voor een medische keuring
Dus moest Paul eerst langs een dokter die kon bevestigen dat we mochten vliegen. De ambulance werd gebeld. Het was enorm spannend toen, in zo’n vakantiehotel vol plezier, de ambulance arriveerde en het ook nog eens mijn man/papa betrof. Paul werd opgehaald, en in die korte tijd had hij zichzelf opnieuw bevuild. Ik vond het mensonterend dat hij zo mee moest. Een taxi bracht mij en de meiden, die ik geen seconde van mijn zijde liet wijken, naar het ziekenhuis waar Paul zou zijn.
Ik wist niet waar Paul was en ben zelf gaan zoeken in het ziekenhuis
We kwamen aan in een streekziekenhuis, waar ze het niet zo nauw namen met de hygiëne en waar patiënten op de gang lagen. Wie we ook vroegen waar Paul was, niemand leek het te weten. We werden van de ene naar de andere persoon verwezen, en die mensen waren geïrriteerd dat we hen wat vroegen. Op een gegeven moment ben ik zelf maar deuren gaan openen, met de meiden aan mijn hand. Achter een van die deuren zag ik eindelijk Paul liggen. Het medisch personeel was druk met hem bezig. Toen ze ons zagen, wilden ze eerst dat ik de kinderen naar buiten deed, maar dat weigerde ik.
Het ziekenhuis snapte niet dat we nog op vakantie waren gegaan
Daarna kreeg ik een preek over hoe ik het in mijn hoofd haalde om met zo’n ziek iemand op vakantie te gaan. Ik heb natuurlijk uitgelegd dat het niet zo was gegaan. Dat hij lopend de vakantie in was gegaan, dat hij echt niet zo ziek was toen we vertrokken en dat we toestemming van de dokter hadden. Uiteindelijk moest ik buiten verder wachten. Het zag er in ieder geval niet goed uit.
Ik vertelde de meiden dat papa misschien niet meer wakker zou worden
Ik nam de meiden apart en vertelde hen dat papa echt heel erg ziek is, dat de dokter gaat proberen om hem wakker te maken, maar dat het kan zijn dat dit niet lukt en papa niet meer wakker wordt. “Gaat papa dan dood?”, vroegen ze. “Ja, dan gaat papa dood.” Dit ging natuurlijk gepaard met heel veel verdriet, maar ik ben zo blij dat ik altijd eerlijk tegen de meiden ben geweest, op hun niveau. Hierdoor hoefde ik ze “alleen nog” maar dit laatste stukje te vertellen.
Lees HIER verder.
BIANCA
Insta: bianca.krol
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!