Anne Marie (the home and the kid) is een goeroe in styling! Kijk, lees haar bevallingsverhaal en meer.

| ,

Stel jezelf even voor 😉 Wat doe je zoal in het leven?

Hai hai, ik ben Anne Marie, 33 jaar bijna 34, mama van 2 boys Daks en Dimm, vriendin van Matthijs en docent op een middelbare school. We wonen in een jaren 30 huis in Tilburg, Brabant. Naast lesgeven vind ik ‘t leuk om ons huis en de boys een beetje te stylen, wat vooral bij de oudste steeds minder gemakkelijk gaat, omdat hij zit vast gegroeid aan z’n Ajaxpak!

En dan zie je ineens twee streepjes op de test! Hoe reageerde je en wat dacht je?

Uhm, bij Daks ging het hartstikke snel en moest ik er echt even aan wennen, omdat we het nog niet verwacht hadden. Ik heb iets aan m’n schildklier en m’n internist zei over mijn zwangerschapswens dat ik met een jaar rekening moest houden. Ze was de eerste die ik belde in verband met mijn medicatie en ze viel bijna van haar stoel. Bij Dimm duurde het wat langer, na 10 maanden was ik zwanger, maar ik kreeg helaas een miskraam. Daarna heeft het nog 5 maanden geduurd voordat ik die positieve test in handen had. Ik had de 3 dagen ervoor ook al getest en die was steeds negatief. Toen vond ik nog ergens een verloren testje in de kast, plaste er met 0 verwachting overheen en ineens was het positief. Keiblij riep ik de boyfriend. 

Hoe is de rolverdeling tussen jou en je partner?

Haha, uhm, die vraag kun je op meerdere manieren interpreteren. Qua huishouden, werk, opvoeding? Ik werk drie dagen en Matthijs werkt fulltime. Dat betekent dat ik twee dagen samen ben met de boys en dan ook veel in het huishouden doe. Ik ben echt een opruimfreak,, dus sjouw de hele dag door ‘t huis om speelgoed, kleding, schoenen en andere zooi terug te brengen naar hun originele plek. Dat dat weinig zin heeft houdt me niet tegen. Ik poets, doe meestal de boodschappen en ik kook. Ik zet geen vuilnis buiten! Dat vind ik echt mannenwerk! Oh en ik ben zeker de strengste! 🙂 

Wat vind je leuk en wat irritant aan het moederschap?

Jeetje, leuk is er zoveel, maar uhm. De ontwikkeling van die mannetjes meemaken vind ik errrg leuk. Zo tof om zo’n persoontje wat je zelf gecreëerd hebt te zien veranderen in een heel eigen persoontje met een eigen karakter. De uitspraken die Daks doet vind ik hilarisch en ik verbaas me elke dag weer over wat hij allemaal kan en bijleert. Ik vind het daarnaast gewoon heel gezellig, altijd mensjes om je heen. Wij houden echt van samen gezinsdingetjes doen. Lekker burgerlijk, love it! 

Wat ik irritant vind is soms het gebrek aan alleen-tijd, gewoon even iets rustig alleen doen zonder haast, zelfs naar de plee gaan gaat tegenwoordig onder begeleiding van een kind. Niet meer spontaan dingen kunnen doen is ook wel een klein gemis, maar vooral die altijd ergens aanwezige angst om kwijt te raken wat je nu hebt. De angst dat er iets met één van je kindjes gebeurt is verschrikkelijk en misschien de grootste reden om NIET aan kids te beginnen. Je bent nooit meer zonder zorgen. 

Hoe was je bevalling?

Bij Daks had ik een geplande gentle sectio. Dat vond ik echt super tof! En bij Dimm beviel ik rete snel op de uitgerekende datum. Het was heftig, maar ik vond het ergens ook enorm vet om te doen.

Zaterdagochtend: ik had de intense behoefte om m’n keukenkastjes te poetsen. Gehurkt in m’n slaapshirt schrobde ik en m’n dikke buik er op los. Daks zou naar Ballorig gaan en kwam me een kus geven. Hij loopt weg en stoot een grote borrelplank om, ik zie de plank op hem af gaan en geef een karate kick richting de plank. Knal! Alsof er iemand een mes in m’n rug zette! Het schoot door m’n rechterbil, zo naar m’n been en ik gilde van de pijn. Knalde tegen de grond en jankte harder dan mijn baby tot nu gedaan heeft. Na 15 min op m’n nog niet gestofzuigde keukenvloer ben ik op miraculeuze wijze op de bank terecht gekomen. Ik kan over deze dag nog heel veel vertellen, maar long story short: 2 x jankend gebeld naar de huisartsenpost, 2 x naar de gynaecoloog, naakt uit bad getakeld en uiteindelijk geëindigd op de spoedeisende hulp. Na een scan van de baby, he was doing fine, toch weer naar huis. Een ding ging er door m’n kop: nu bevallen is een NO GO!

Zondagochtend: de uitgerekende datum. Na een TOP-nacht met mega rugpijn en een tintelend been. Uhhh wat voel ik… Beetje menstruatiepijn-achtig. Aangezien ik nog nooit ben bevallen. Geen idee? Google zegt: een wee. Bedankt Google! Dont panic, gewoon een indalingswee, zegt heulemaaal niks! 9.00 uur. Ik zeg tegen Matthijs:  “Ik heb iets van een wee, maar ik ga even pissen”. Ik sta op en ‘t bloed loopt naar beneden. Uhh Google, dit zei je er niet bij vriend! Ziekenhuis gebeld en als een bejaarde naar de Batmobile gestrompeld. Waarom gaan mannen dan zo idioot rijden?! “Doe normaal”, riep ik. Een ongeluk zou m’n dag compleet maken nu!
In het ziekenhuis: de meest geniale en droge gynaecoloog bestudeert de situatie, lees: m’n binnenkant alsof ze niet echt weet wat ze als vak heeft gekozen. Dit maakt mij net zo nonchalant. “Ik kom om 13.00 uur”, terug zegt ze, en wij bedenken dat het een hele lange dag gaat worden. Gelukkig hangt er een tv dus kan de boyfriend lekker WK kijken. Ik bedoel die weeën vind ik goed te doen en ze zetten niet echt door, die rugpijn daarentegen. 12.30u. OKE GVD (sorry) dit is toch niet zo tof! M’n ruggggg, m’n been, die weeën. Ik heb altijd gedacht: “Als iedereen kan bevallen, dan kan ik dat ook!” Let’s go! Maar ik roep dat ik m’n mening herzie, ik ben een watje, rot op met je bevallen, ik wil een keizersnede! M’n rug trekt dit niet! Jaa, goed excuus toch ook?! Droge gynaecoloog komt op haar gemakje binnen. Jaaa joh, vooral geen haast chick, ik ben enkel stervende hiero.. Ze voelt, flats, de inhoud van m’n vliezen. Een beginnend co assistentje kijkt gruwelend naar mij en m’n kruis. Ik gok dat ze hierna een andere richting gaat kiezen. De gyn: “Je hebt 2 cm ontsluiting en ik voel veel haar” 
Jaaa joh, je zit gewoon aan de kop van m’n kind, kei leuk, maar geef me pijnstilling! Op naar de verlosafdeling, de hoek om. Het volgende geniale duo staat klaar. “Hallo, ik ben die en die, wij gaan goed voor jou zorgen”. Ja ja, ik wil een ruggenprik, ik kan dit niet, SCHIET OP! “Goed meid, maar ik voel eerst even… Je hebt 6 cm ontsluiting”. Uhh wat!? De buurvrouw zei net nog 2! “Die ruggenprik gaan we niet redden, wil je een morfinepompje?” Jaaaaaa, klinkt heerlijk, bring me that pump! Ze lopen de kamer uit.  En toen brak de pleuris uit. Ik voel ‘m zakken. Ik roep tegen Matthijs: “Ga ze halen!!! Hij komt!!”. “Nee”, zegt hij, “je moet je concentreren op je ademhaling”. Rot op met je ademhaling, HALEN!! M’n bevalduo komt op verzoek van Matthijs, rustig aan terug de kamer binnen. Denkend: “Daar heb je weer zo één die roept dat ‘t komt, terwijl er nog lang niets komt”. Ze voelt en roept: “Hij komt! Persen!”. Na 6 persweeën, 0 pijn medicatie, een hoop koude washandjes en wat enige fotomomenten komt om 14.10 uur m’n kleine held ter wereld.  

Wat heb jij waan-zinnige foto’s!!! Hoe doe je dat? 

Haha, uh gewoon, als ik leuks zie of creëer. Dan maak ik daar een foto van. Ik gebruik vaak dezelfde kleuren in m’n foto’s en gebruik geen rare filters of bewerkprogramma’s. Ik pas in Instagram zelf wel vaak de belichting etc aan. 

Heb jij veel sponsoring in de vorm van spullen of betaalde campagnes?

Jup! 

Hoe kom je aan zoveel volgers denk je?

Lastige vraag. Ik denk doordat m’n stijl mensen aanspreekt, ik een open boek ben en eerlijke stukjes schrijf over wat we meemaken. Daarbij probeer ik er een beetje humor in te knallen. Dat spreekt je aan of niet.

Wat is jouw gouden instagram tip?

Haha, uhh, jezelf zijn en blijven! Niet mensen kopiëren of nadoen. Doe wat jij leuk vindt of goed kan.

Als je één wens mocht doen, wat zou dat zijn?

Godsamme wat een vragen.. Uhm, heel afgezaagd, maar voor mij het allerbelangrijkste, dan wens ik gezondheid voor alle mensen waar ik van hou. Eigenlijk voor iedereen, maarja we weten allemaal dat dat niet gaat lukken hè.

Wat zijn jouw doelstellingen voor de komende jaren?

Haha, op welk gebied? Wat betreft Instagram heb ik geen doelstelling. Daar ga ik mezelf echt niet druk om maken. Op privé gebied: we gaan verhuizen, daar moet een hoop voor geregeld worden. Dat dat allemaal goed gaat lopen en uiteindelijk heel mooi wordt is wel een doel denk ik 🙂 

Klik hier voor de Instagram van Anne Marie.

Anne Marie

Plaats een reactie