“Mijn dochter mag met één meisje niet afspreken van mij”

|

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.

Mijn dochter kwam gisteravond bij me zitten en ze vroeg: “Mama, mag ik morgen met Miep spelen?”. Ik moest even hard nadenken. Hoe zeg ik dit tactisch tegen mijn dochter. Gauw vertelde ik dat Miep een beetje apart is. Ze maakt met iedereen ruzie. In het echt vond ik dat Miep totaal niet spoorde. En dat was ook een beetje zo. Ze heeft weleens hele rare dingen gedaan. Ze had ook een hulpplan voor sociale contacten in de klas, want waar zij was, was er ruzie. Waar Miep was, heerste spanning, gegil en nare dingen. Ik wilde dat mijn dochter hier zo min mogelijk van mee kreeg, dus ik regelde via de Whatsapp een andere speelafspraak met een leuk meisje die we goed kenden. Ik snap dat het rot is voor Miep en ook dat niet helemaal een goed voorbeeld is, maar alleen maar positiviteit voor mijn dochter!

Oke, de volgende dag breekt aan. Ik breng mijn dochter netjes naar school. En wat denk je? Miep komt aangerend en schreeuwt: ‘Yes, vandaag gaan we spelen!’. Ik ben omringd met moeders en kinderen, waaronder het meisje en haar moeder waar mijn dochter een speelafspraak mee heeft. Ook de moeder van Miep staat erbij. ‘Nee, zegt mijn dochter, ‘ik mag van mama niet bij jou spelen.’ Ik zak door de grond. Verdwijnen, dat wil ik. Naar een andere planeet. De moeder van Miep kijkt me kwaad aan. De moeder van dat andere vriendinnetje kijkt me vragend aan. Ze begrijpt niet meer wie met wie speelt en wat er nu wel of niet doorgaat. Een pijnlijk lange stilte valt. ‘Zeg iets, zeg iets’, denk ik. Ik stamel en stotter langzaam dat we een andere speelafspraak hebben. Boos kijk ik mijn dochter aan en ik hoop dat ze mijn gedachten kan lezen, namelijk: ‘Hou hier nu over op’. Helaas, kan ze dat niet. ‘Nee, mama’, zegt ze, ‘ik had gisteravond al aan je gevraagd of ik bij Miep mocht spelen. Het is jouw schuld, want van jou mag dat niet’. Met een rood hoofd duw ik mijn dochter de kleuterklas in. Snel trek ik haar bij mij op schoot en zeg dat ze zulke dingen niet moet zeggen. ‘Dat dat iets is tussen papa, mama en jou.’ Voorzichtig leg ik uit dat dat misschien voor Miep ook niet leuk is om te horen. ‘Maar ik moet toch altijd eerlijk zijn mama’, zegt mijn dochter verontwaardigd en te hard. Precies op dat moment loopt de moeder van Miep langs en kijkt me nog kwader aan dan zojuist. Potverdikke. Ik zucht en besef: dit komt nooit meer goed. En ik besefte ook maar al te goed, dat ik me niet moet bemoeien met het speelgedrag of de sociale wereld van mijn kind. Ze maakt haar eigen keuzes en ja, ook haar eigen fouten. Of soms lijkt iets een fout, maar verandert dat ineens in iets goeds. Ik had mijn lesje wel geleerd. Zo jammer dat ik de tijd niet kon terugdraaien …

Mama, bemoei jij je met de sociale contacten van je kind? Zo ja, op welke manier en in welke mate?

KATE

20 gedachten over ““Mijn dochter mag met één meisje niet afspreken van mij””

  1. In eerste instantie begrijp ik je reactie heel goed. Maar ik zou in zo’n situatie ook zeker open proberen te kijken naar wat de oorzaak is. misschien voelt ze zich bij jullie wel zo op haar gemak dat het een heel ander kind is. Een kind wat zich gezien en gerespecteerd voelt.
    Onze 13-jarige dochter voelt zich al heel lang anders en sociale contacten vindt ze erg lastig. Sinds kort weten we dat ze autisme heeft. Ik mag hopen voor mijn dochter dat er een tijd komt dat ze een vriendin krijgt waar ze van op aan kan en die haar respecteert zoals ze is.

    Beantwoorden
  2. Hmmm, ja ik lees dit en denk alleen maar positiviteit voor je dochter? Positief zou zijn om iemand te omarmen en als Miep bij jullie komt spelen laten zien hoe jullie dingen doen. Wie weet heeft ze het wel super rot thuis en is dit wat ze kent. Op deze manier creëer je van die vrouwen die later nep doen want we doen alleen alles zoals het heurt. Naja meer zoals alle ongeschreven onzin regels van de besten, de knapsten, de cool kids. En allles en iedereen die daar niet aan voldoet valt af. Gelukkig was je dochter super eerlijk, dat is pas stoer. Ik zou gewoon die moeder aanspreken en zeggen was echt een totaal misverstand, komt Miep binnenkort een keerje spelen? En als dat drama blijkt, dan n.a.v. je eigen persoonlijke ervaring conclusies trekken.

    Beantwoorden
    • Ik denk dat je jezelf al hebt beseft dat het niet verkeerd is om je dochter met Miep te laten spelen. Dus daar ga ik niet op in. Wel snap ik je moeder instinct om een bepaalde omgeving voor je kind te willen creëeren. Wij zijn een islamitisch gezin. Mijn kinderen mogen met iedereen van alle afkomsten en geloven spelen. Maar ik vind het niet fijn als mijn dochter van zeven bij die popiejopie meiden gaat spelen die bezig zijn met vriendjes en hun uiterlijk en make up, omdat hun moeders ook van die opmaak-vrouwen zijn en make up verheerlijken. een zevenjarige kent geen verliefdheid (dit is gestimuleerd vanuit hun omgeving) en in de islam ben je blij met hoe God je heeft gemaakt en is die overbodige laag make up helemaal niet nodig. Vooral voor een meisje van zeven. Maar goed. Het is wat het is. ze leeft in die omgeving en ze wil soms ook gewoon graaf met ze spelen.. dus Nee, ik verbied haar die meiden niet. ik leg haar gewoon heel goed mijn normen en waarden uit en hoop dat ze die ooit met liefde en volle eigen overtuiging van mij overneemt.

      Beantwoorden
      • Ik ben ook blij hoe God mij gemaakt heeft, maar ben ook dankbaar dat er mensen bestaan die make up hebben uitgevonden om mijn enorme wallen een beetje weg te werken! Heeft niks met mijn geloof in God te maken of dat ik niet dankbaar ben voor hoe ik er uit zie….

        Beantwoorden
      • goes zoals je bent? maar alle baby jongetjes moeten wel een stuk van hun pielemoos laten snijden… oké andere discussie maar om maar even heel.duidelijk het meten met 2 maten aan te kaarten…

        Beantwoorden
      • mooi verwoord. en een reactie over “wallen” komt niet van een jonge dame. dus leg die maar naast je neer. m3nsen zijn mooi zoals ze zijn 👋😊

        Beantwoorden
  3. Ja pijnlijke situatie. Ik kan begrijpen dat je je dochter wilt beschermen voor de drama en misschien ruzie. Zelf heb ik nog niet in zo’n situatie gezeten, maar ik kan me voorstellen dat er soms mensen zijn waarvan je liever niet hebt dat je kind daar komt. Ik denk dan meer aan een gezin (tokkies?) dan aan een specifiek kindje. Toch vraag ik me af als ik je verhaal lees hoe ik het zou vinden als ik in de andere moeder haar schoenen zou staan. Als jouw kind en public wordt afgewezen. Dat zou hartverscheurend zijn, misschien heeft dat meisje er heel veel verdriet van gehad en dit zal ongetwijfeld iets met haar zelfbeeld gedaan hebben. En met die van haar moeder. In het vervolg zou ik beter communiceren met de moeder van een klasgenoot of een playdate wel of niet doorgaat om misverstanden te voorkomen

    Beantwoorden
  4. ja ik kan het wel eens zijn met Lisa, maar om alle keuzes van je kind maar te respecteren kan natuurlijk ook niet. Stel moeder is alcoholist of er is te weinig toezicht. Een beetje sturing kan geen kwaad, lijkt me?. Denk aan een vriendinnetje waarmee je dochter op school altijd speelt en ook thuis nu niet uitgenodigd wordt door je dochter op haar verjaardagsfeestje. ik stuur het dan echt zo bij, dat het vriendinnetje ook gewoon aanwezig is.. Stel je voor. Het werkt pestgedrag allemaal zo in de hand. ik denk dat wij ouders er niet bij stilstaan wat onze eigen invloed daarop is.

    Beantwoorden
  5. Eerlijk gezegd ja. Ik heb mijn dochter gezegd, en ook uitgelegd waarom, ze niet meer met 2 meisjes uit de straat mag spelen. Ze heeft zelf al een rugzakje waar ze bijna dagelijks tegenaan loopt en die 2 wisten het alleen nog maar erger te maken.

    Ze zijn totaal grenzeloos, hebben nooit geleerd dat nee ook echt nee betekent. Weer of geen weer, ze worden naar buiten gestuurd want moeders wil haar rust of stookt ze op om kinderen te isoleren zodat ze ten allen tijden een ‘speelmaatje’ hebben.

    We hebben alles al geprobeerd, die meiden in het begin toegelaten in de hoop verandering op gang te brengen, met de ouders om tafel gezeten maar nee het was allemaal de schuld van mijn dochter, we hebben zelfs meldingen gemaakt bij veilig thuis toen die kinderen zelfs in de winter op sokken en in dunne shirts buiten gezet werden met de mededeling dat ze maar moesten gaan spelen. Maar elke keer weer wisten ze schoon weer te spelen en werd er niks mee gedaan.

    Het is misschien niet netjes om kinderen uit te sluiten, maar in dit geval gaat mijn eigen kind toch echt voor.

    Beantwoorden
  6. Miep s dus een kleuter. Een meisje van 4 of 5 jaar dat nog niet alles kan, dat nog dingen moet leren zoals iedere kleuter. En toevallig heeft Miep wat meer hulp nodig om te leren hoe je goed gedraagd in sociaal contact dan andere kleuters, school is daar mee bezig, haar ouders zijn er mee bezig en ondanks dat vind je dochter haar wel leuk en willen ze graag samen spelen. Maar jij, de volwassenen in dit verhaal, wijst liever een kleuter die wat anders is of meer hulp nodig heeft af voor een voor jou makkelijker meisje. Je wijst ook je eigen kind liever af in dat ze zelf keuzes kan maken met wie ze wil spelen. Dat is geen positiviteit voor je dochter, dat is negativiteit en afwijzing die je opdringt aan haar en de sfeer tussen vriendinnen en in de klas.

    Een van mijn kinderen is een sociaal heerlijk kind dat altijd leuk met iedereen kan spelen, moeilijke kinderen komen bij hem tot rust, jongere kinderen kijken tegen hem op, iets oudere kinderen leven zich samen met hem helemaal uit. Ik waak er voor dat hij niet volledig in beslag genomen wordt door een moeilijk kind dat het liefst iedere dag samen speelt maar ben blij met hun vriendschap, ze hebben het heel gezellig samen ook al kost het gedrag van dat kind mij meer energie. mijn andere kind heeft heel veel moeite zich staande te houden in de klas en dat gaat helaas van kwaad tot erger. Hij snapt het concept persoonlijke ruimte niet, is druk, impulsief en kan anderen niet goed lezen. Waar hij veel foutjes heeft gemaakt door te lang door te gaan met iets dat in zijn hoofd een grapje was of snel boos te worden terwijl anderen echt niet zijn gedachten kunnen lezen heeft hij heel veel stappen gemaakt. hij loopt weg uit situaties, leert verwoorden dat het hem te veel is en hij even alleen wil zijn, doet enorm zijn best voor anderen en knuffelt het liefste iedereen en probeert heel goed te luisteren. Na een speelafspraakje 1 op 1 krijg ik alleen maar complimenten van ouders hoe lief hij is en goed hij luistert. De sfeer in de klas is alleen verziekt, dat leggen ze bij hem want hij is altijd betrokken bij conflicten. In werkelijkheid zie ik wat er gebeurd als ik op school kom helpen, hij wordt gepest, geslagen, geschopt en dat al een half jaar lang. Hij huilt dat hij niet naar school wil, voelt zich er niet veilig en niks qua leerstof lijkt meer te blijven plakken. Hij veranderd van een kind dat kan lezen in een kind dat in de bouwhoek simpele torens bouwt en een uitbarsting heeft als die omgegooid word en krijgt vervolgens de schuld als hij boos schreeuwt of weg loopt. En de ouders van de pesten kinderen zijn zoals jij, mijn kind is maar anders en moeilijk en het ligt bij hem. Hun kind mag niet met ons kind spelen want hij is raar, en zo voeden ze de sfeer in de klas dat hij raar is en er niet bij hoort en hem buitensluiten en pesten is dan oké. Dat leer jij je dochter nu, buitensluiten en negativiteit. En dat al bij de kleuters, triest…

    Beantwoorden
  7. Nou, ik begrijp deze moeder wel. Zo was er hier ook een vriendinnetje, die kon ik de hele tijd heropvoeden en het spel in goede banen lijden voordat er echte ruzie ontstond. Toen mijn man in een depressie raakte, had ik genoeg aan mijzelf en mijn thuissituatie.
    Toen heb ik ook met mijn dochter afgesproken dat één bepaald vriendinnetje even niet hier mocht spelen. (Ze mocht van mij wel daar spelen, maar dat wilde ze vaak niet. Omdat daar niemand naar hun om keek kwam er steeds ruzie) Gelukkig is de ‘vriendschap’ toen ook doodgebloeid. Nu een paar jaar later krabt en slaat dat kind nog steeds kinderen.

    Beantwoorden
  8. Miep,
    ik werk in het speciaal onderwijs en wat jammer dat de maatschappij er zo’n moeite mee heeft als iemand anders dan andere(al hoewel ik inmiddels vindt dat er geen normaal is in de mens en zijn of haar gedrag). waarom iets niet een kans geven en daarna opmaken of het goed gaat of niet? of met mieps moeder overleggen wat haar kennis is over haar dochter en kijken wat mogelijk is!
    En misschien ziet jouw kind iets in Miep wat volwassenen niet zien..vriendschap en compassie. bied je excuses aan en vraag om hulp en informatie bij Miep haar ouders.
    groet van miep

    Beantwoorden
  9. Alleen maar positieve dingen voor je dochter… hoe gaat ze dan leren omgaan met minder positieve dingen, die ze ongetwijfeld gaat tegenkomen? En zou je willen dat jouw dochter zo werd weg gezet, als jij met Miep doet?
    Luister goed naar je dochter, je kunt er nog wat van leren.

    Beantwoorden
  10. Een kleuter kan en mag in mijn ogen niet zélf bepalen bij wie ze speelt of bij haar komt spelen. Met wie ze op school spelen, prima. Maar buiten school bepaal je als ouders met wie ze speelt. Wil jij niet dat ze met een bepaald kind speelt, prima! Zo gaat het bij ons thuis ook.

    Beantwoorden
    • Bij ons is dit juist totaal niet. ik vind dat ze zelf keuzes mogen maken (zolang deze veilig zijn)
      Hierdoor gaan ze zelf ervaren en leren wat ze fijn en leuk vinden en wat niet.
      de jongste heeft een vriendje wat ontzettend druk is… hij geeft dus ook nu zelf aan het niet altijd meer fijn te vinden omdat hij zo ontzettend druk is.
      Hij is welkom wanneer mijn kind dat wilt, maar ik maak hele duidelijke regels en ik houdt ze op dat moment gewoon kort zeg maar.

      Beantwoorden
  11. arme Miep, die op zo jonge leeftijd al moet ervaren dat de wereld allesbehalve eerlijk en sociaal is.
    Haar ouders hebben begeleiding voor de gedragsproblemen van hun dochter, dus door je dochter te verbieden om met Miep te spelen, krijgt dat meisje weinig ruimte om zich goed te ontwikkelen.
    Is er niets in jou dat zegt dat ook je eigen dochter moet groeien in plaats van beperkt te worden in haar beeld van andere kinderen? Mogen alleen de kinderen meespelen die zich goed gedragen? En wat is dat ‘goed’ dan?
    Toch niet een ouder die haar kind leert dat een andere kind niet in jouw plaatje past, (anders is een net eufemisme ervoor, maar evengoed kwetsend). Een ouder die laat zien dat liegen en een smoes verzinnen prima is. Een ouder die zelfs van haar dochter vraagt te liegen.
    Je hebt je dochter ook in een wel héél ongemakkelijke situatie gebracht terwijl zij geen enkele schuld heeft. Integendeel.
    Het lijkt wel of je Miep nu al ziet als een onhandelbaar kind ziet, zo klein als ze is.
    Zie haar liever als een uitdaging!
    Dat geeft alleen maar winnaars; Miep, je dochter, de moeder van Miep, en jij uiteindelijk ook.

    Beantwoorden
  12. Mijn dochter was ook een kind net als Miep, ze werd overal buitengesloten. Al die kinderen wilde wel naar haar verjaardagsfeestjes maar nergens was zij welkom. Erg pijnlijk voor haar maar ook voor mij als ouder. Ik twijfelde aan mijn opvoeding. Ze moest naar speciaal onderwijs ivm haar gedrag. Ze liep al vanaf haar vierde bij psychiaters etc. Nu een meid van bijna 22 jaar, ze zit op de hotelschool, nog steeds geen aansluiting met haar medeleerlingen, maar gelukkig wel heel veel vrienden buiten school. Ze kampt helaas wel met terugkerende depressies, omdat ze vroeger is gepest en werd buitengesloten. Heb ook een dochtertje van vier jaar en die wordt overal uitgenodigd en is een geliefd kind, één ding weet ik zeker, het lag niet aan mijn opvoeding, maar aan het karakter van het kind. maar één ding weet ik zeker, het komt goed met haar. En pas op als ouder om kinderen buiten te sluiten, want kan heel veel impact hebben op zo’n kind.

    Beantwoorden
  13. Heb een zoon, inmiddels volwassen, die ADHD heeft. Ik ken de situatie ook hij werd constant afgewezen om te spelen of op verjaardagen. Vond ik echt het erg voor hem. En je leest in het verhaal dat het de moeder is die het niet wil. Zei is dus het probleem. Haar dochter heeft er geen problemen mee.
    Heb daarna op elke kennismaking avond van het nieuwe schooljaar aan de ouders dat mijn zoon verder een leuke spontane jongentje was. Mede door die gesprekken snapte de ouders hem. Sinds die tijd speelde hij overal in goed overleg. En heeft zeker bijgedragen aan zijn toekomst. Heeft het nu goed onder controle en heeft zelfs een prachtige kantoorbaan.
    Geef hier een advies, ga het gesprek aan, vecht voor je kind, hij of zij verdienen het.

    Beantwoorden
  14. beste moeder, stoer dat je dit verhaal durft te delen. respect! ik ben van mening dat elk kind op zijn tijd een “Miepje” is. gelukkig maar. geen enkel kind is perfect en dan is het goed dat de omgeving open staat met hulp in de vorm van acceptatie. gewoon in de vorm van: natuurlijk ben je welkom, misschien aangevuld met 1 of 2 afspraken over hoe we ons gedragen. laat kinderen lekker groeien. en als het geen match is… gaat het vanzelf voorbij. maar sluit (zeker) geen kinderen buiten.

    Beantwoorden

Plaats een reactie