Ik weet niet waar het is mis gegaan maar ik denk zo na mijn derde bevalling. Waarschijnlijk hebben ze mijn ruggegraat samen met mijn moederkoek weggegooid. Waar ik ooit zo consequent was, zo heb ik nu een ruggegraat van een kwal.
Sinds de komst van onze derde merk ik dat NEE steeds vaker JA wordt. Ons derde meisje is een soort Floddertje en Pippi Langkous in één. Ze heeft zo haar eigen smaak, weet precies wat ze wilt en windt met haar humor iedereen om haar vinger, especially me! Ze hangt in bijna iedere lantaarnpaal, duikelt/koprolt over elk willekeurig (klim)rek dat ze tegenkomt en loopt over stoeprandjes wat ook wel eens eindigt in een bult of blauwe plek. Voordat ze naar school gaat zijn haar kleren al smotsig en staan haar net gekamde haren wild overeind.
Het begint al als ze uit school komt, dan heeft ze “honger”. Dat begrijp ik ook want dit meisje wilt tijdens de TSO maar één boterham mee, zodat ze snel klaar is en de overgebleven tijd kan spelen. Want stel je eens voor dat “haar” favoriete fiets net voor haar neusje wegegekaapt wordt…
“Mam, mag ik een koekje?” Ja túúrlijk denk ik dan, de hele dag naar school maakt hongerig. Maar daar blijft het helaas niet bij. “Mam, mag ik nog iets, ik heb nog honger.”
“Pak dan maar een appel, we gaan zo eten.” En zo gaat het verder, tot een snoepje en “dan nog één ding, Mam?” En, en, en… Het is net Rupsje Nooitgenoeg! En ik geef vaak toe..
Zo gaat het ook in de winkels, in alle winkels! In elke winkel vraagt ze iets. Ik moet eerlijk bekennen dat het net is hoe mijn pet staat en dat ik hier ook weer vaak toegeef. Niet consequent maar oh zo handig af en toe. Ach wat maakt dat pakje Bubblegum nu uit of die Tic Tacs bij de kassa’s of dat kleine knuffeltje terwijl we een kadootje voor iemand anders aan het kopen zijn… En dan die YESSS als ze het krijgt. Moet er eigenlijk ook wel om lachen.
Pedagogisch is het misschien niet zo verantwoord maar wat is verantwoord? Zo had ik vroeger al een pesthekel aan het consultatiebureau. Het bureau met haar grafiekjes en vragenlijsten! Want oh, oh… als je baby eens buiten die grafiekjes kwam! Nou, dat kwamen die van mij. ALTIJD!! Die lengte, daar kunnen ze niets aan doen.. maar dat ze zich in mijn buik al volvraten met alles wat binnenkwam, en mij leegzogen aan mijn overproductie melk uit m’n melkfabriek. Ja, dan schiet je als een raket die grafiek uit wat resulteerde in een “Obesitas” Baby. Daar kwamen dan de adviezen: “Geef uw baby maar wat water tussendoor, anders komt het later niet goed.”
? Hou toch op!! “Slaapt het kindje in haar eigen bedje?”
“Ja hoor” antwoordde ik zonder blikken of blozen… Onze drie kinderen hebben vaak tussen ons in geslapen. Héérlijk en gemakkelijk; aanleggen en doortukken. Gaat het goed met uw man? “Ja, je krijgt de groeten.” (Dit laatste dacht ik, maar lag vaak op mijn lippen…!)
Ach… die kleine van ons die komt er wel, ze is nog zo lekker onbevangen en heeft een vrije geest! “Nee” leer je later nog wel als je groter bent!
Liefs Wendy
