Uitspraken die een wensmama kwetsen of juist goed doen…

| , ,

“U heeft 1 nieuw bericht”, ik krijg een melding van WhatsApp. Er is een nieuw bericht geplaatst in de vriendengroep app. Kort daarop stromen er talloze berichten in deze groep binnen. Mijn gedachten zeggen dat het vast weer een zwangerschapsaankondiging is. Ik open voorzichtig mijn berichtenbox en zie inderdaad dat het om een aankondiging gaat. Ik lees het bericht snel en druk WhatsApp even weg, het lukt me nu nog niet om te reageren. Ik vind het voor diegenen natuurlijk super fijn dat ze een kindje verwachten en gun het ze van harte, maar toch voelt het even als een messteek. Ik stuur ze straks wel even een berichtje om ze te feliciteren, wanneer ik het heb verwerkt. 

Om even mijn gedachten te verzetten open ik Instagram. Eenmaal geopend word ik hier wederom geconfronteerd met een nieuwe zwangerschapsaankondiging, een dikke buiken foto, een prachtige newborn shoot om hierna door te gaan naar een mooi familie portret. Op dat moment voel me ontzettend alleen en komen mijn tranen omhoog. Ik sluit Instagram maar snel af en loop naar mijn vriend toe. Onbewust begin ik meteen op hem te mopperen, omdat de gordijnen niet dicht zijn. Diep van binnen probeer ik mezelf gewoon groot te houden en gooi ik het maar op die stomme gordijnen, zodat hij niet aan me ziet hoeveel pijn en verdriet ik heb. Al snel prikt hij er doorheen en nog voordat de gordijnen dicht zijn stromen de tranen weer over mijn wangen. 

Helaas is bovenstaande situatie een soort van wekelijks tafereel voor ons aan het worden. Mensen om ons heen proberen goedbedoeld de pijn op sommige momenten weg te nemen of te verzachten, ook al weten ze wellicht dat dit onbegonnen werk is. Ze bedoelen het goed, daar ben ik van overtuigd. Soms krijgen we zomaar uit het niets een kaartje of berichtje om te laten weten dat mensen aan ons denken. Dit vind ik ongelooflijk fijn kan ik je vertellen. Het feit dat iemand de moeite neemt om een kaartje of berichtje aan je te schrijven wanneer diegene aan je denkt, voelt goed. 

Ik wilde graag over dit onderwerp schrijven, omdat ik het bespreekbaar wil maken. Het is niet bedoeld om mensen op hun vingers te tikken of af te keuren, maar om dit lastige onderwerp te bespreken. Er zijn de afgelopen jaren veel goedbedoelde adviezen, tips of reacties aan ons gegeven. 

Voorbeelden van deze goedbedoelde adviezen, tips of reacties waren bijvoorbeeld:

• “Jullie kunnen gelukkig altijd nog een kind adopteren.”  

• “Jullie zijn nog jong en hebben nog alle tijd!”

• “Ik weet zeker dat het bij jullie goed gaat komen, want ik ken iemand die…”

• “Je moet het gewoon wat meer loslaten, dan komt het vanzelf.”

• “Jullie weten dat je zwanger kan worden, je bent immers al 3x zwanger geweest. Je moet “gewoon” even volhouden, dan komt het vanzelf goed!”

• “Het komt hoe dan ook goed, jullie hebben toch nog wat IVF behandelingen tegoed?”

Mensen bedoelen het vast en zeker niet verkeerd, maar ze lijken niet te weten hoe pijnlijk deze opmerkingen voor ons kunnen zijn. Je kunt ons geen garanties geven als je onze achtergrond niet kent en al ken je onze achtergrond wel, dan kun je dat nog steeds niet. Cijfers en verhalen van anderen zeggen ons helaas niks (meer). Natuurlijk zijn er genoeg succesverhalen, maar dat betekent niet dat het bij ons ook zo gaat lopen. Het is alsof je tegen iemand die ongeneeslijk ziek is zegt: “Maak je maar geen zorgen, het komt wel goed.” Natuurlijk zijn we een aantal keer zwanger geweest, maar dat is zeker geen garantie dat we ook ooit een gezond kindje op de wereld kunnen zetten. Als die garantie er wel zou zijn, dan was deze weg een stuk minder zwaar zijn geweest. 

Ik snap dat het geen makkelijk onderwerp is om over te praten. Als je niet zo goed weet wat je moet zeggen benoem dit dan, maak het niet moeilijker dan het is. Zeg het gerust tegen me als je het lastig vindt, of als je niet goed weet wat je moet antwoorden og zeggen. Soms zijn dingen nou eenmaal verdrietig of oneerlijk, maar dat is nu eenmaal wat het is. Het zit er bij veel mensen zo ingebakken dat ze op lastige momenten alles uit de kast proberen te halen om de ander zich beter te laten voelen, maar zo werkt het niet altijd. Soms zijn de emoties er op dat moment en mogen ze er ook zijn. Een simpele: “Ik vind het zo rot voor jullie, of ik weet niet goed wat ik tegen je kan zeggen” is op zo’n moment meer dan steunend genoeg.

Liefs, 

MANOUK (klik hier voor haar Instagram) 

Plaats een reactie