Moeder. Ik word moeder of ik ben moeder. Moeder, een woord met een diepere lading. Moeder worden of moeder zijn, dat is niet zomaar iets. Daar hangt heel veel aan vast waar je de helft maar van weet als je het nog nooit heb meegemaakt.
Sommige mensen hoor je wel eens zeggen dat ze met hart en ziel weten dat ze moeder willen worden. En op een bepaald moment in hun leven weten ze ook dat ze er klaar voor zijn. Ik heb dat eigenlijk nooit zo gevoeld, klaar zijn om moeder te worden.
Ik werd geboren toen mijn moeder 17 jaar was. Je begrijpt dat zij er nog niet klaar voor was, maar ze heeft haar uiterste best gedaan om zo klaar mogelijk te zijn toen ik werd geboren. Mensen dachten daar het chill was om een jonge moeder te hebben, maar het tegendeel was waar. Omdat zij eigenlijk nooit de wereld heeft kunnen ontdekken voordat zij moeder werd, was ze buitengewoon streng voor mij en mijn zus. Vooral toen ik de leeftijd kreeg waarop zij moeder werd en allerlei dingen wilde doen die zij nooit had gedaan zoals uitgaan, vriendjes, flierefluiten en alles wat daarbij hoort. Toen ik jong was wilde ik, net als zij, ook jong moeder worden. Maar toen ik in de puberteit kwam realiseerde ik me dat ik net aan voor mezelf kon zorgen, laat staan voor iemand anders. Tel daarbij op dat ik nog lang niet klaar was met ontdekken van de wereld en alles wat daarin te beleven viel en het moeder willen worden verschoof naar halverwege de 20 jaar.
Zo rond mijn 25e jaar stond ik volop in het leven. Ik woonde op mezelf in hartje Amsterdam, was net afgestudeerd, had net mijn eerste echte baan en genoot van het leven. Niet lang daarvoor liep mijn relatie op de klippen met iemand waarvan ik altijd had gedacht dat ik wel eens moeder zou kunnen gaan worden. Alleen waren onze verwachtingen over wanneer niet hetzelfde en dus gingen we uiteindelijk uit elkaar. Ik was er niet klaar voor. Als iemand in die tijd aan mij vroeg: ”Zou jij moeder willen worden?” antwoordde ik steevast: “Ergens voordat ik 30 jaar word”.
Op mijn dertigste voelde ik alleen nog steeds niets. Geen klok of iets wat daarop lijkt. Heel druk maakte ik me op dat moment niet, alhoewel ik me er wel bewust van was dat ik zelf toch ook een soort houdbaarheidsdatum had. En ik zette een soort van leeftijdsgrens voor mezelf. Moeder worden op je 35e, dat kon nog net vond ik.
Maar die klok, die kwam maar niet. En ik had ook nog steeds niet het gevoel dat ik er klaar voor was. Zou dat moment vanzelf komen? Of moest je er op een bepaald moment gewoon maar werk van gaan maken? Was ik soms raar? Ik wist het niet. Maar nadat wij terugkwamen van een wereldreis besloten we samen om alle voorbehoedmiddelen weg te gooien en ervoor te gaan. Of we nou klaar waren of niet.
En toen bleek dat zwanger worden niet zomaar lukte. En dat we hup nodig hadden van artsen om überhaupt zwanger te worden. Daarmee was het “romantische” van zwanger worden er wel af. Blij en opgelucht was ik toen ik uiteindelijk zwanger bleek te zijn. Op mijn 35e, nog net op de grens van wat ik zelf acceptabel vond. Maar daarmee begon de twijfel. Had ik wel recht om zwanger te worden, terwijl er mensen genoeg zijn waar het niet lukt? Ik had tenslotte nooit het gevoel gehad er klaar voor te zijn. Gelukkig had ik 9 maanden de tijd om mezelf voor te bereiden op het moeder worden. En dat was bijna 9 jaar geleden.
Het belangrijkste wat ik de afgelopen jaren heb geleerd is het volgende: Moeder worden kun je leren, maar moeder zijn niet. Moeder zijn zit diep van binnen. Moeder zijn is het vermogen om onvoorwaardelijk van een levend wezen te houden in voor- en tegenspoed, dat wezen een veilige plek te kunnen geven om zichzelf te zijn. En dit wezen te helpen een betere versie van zichzelf te worden. Je hebt dus niet perse kinderen nodig om een moeder te zijn.
Fijne Moederdag voor iedereen die moeder is, in welke vorm dan ook!
X
NATASJA (klik hier voor haar Instagram)
