Verliefd, verloofd, kindje en uit elkaar

Nooit weet je of je het wel goed doet

In heel het moederschap krijg je constant te maken met een mix van extreme gevoelens. Liefde, geluk, schuldgevoel, angst, alles komt voorbij. In plaats van een handleiding komt er alleen een hoop troep achter je kind aan uit je lichaam en waar je dacht dat de vrouwen om je heen die al moeder zijn het vást wel weten, blijkt dat zij ook maar wat doen. 

Je had het kunnen weten

Het is niet alleen zo in het moederschap, maar in het hele leven. Iedereen heeft zijn eigen manier, zoekt zijn eigen geluk of doel in het leven en we staan allemaal voor dezelfde keuzes in het leven en niemand kan jou zeggen welke keuze de juiste is. De keuze die ik heb moeten maken, had flinke gevolgen. Niet alleen voor mij, maar juist ook voor mijn dochter. Zodra je moeder wordt, is het net alsof je in tweeën wordt gedeeld. En dat tweede deel is een ongeleid projectiel wat jij de juiste normen en waarden dient mee te geven, alles nog moet leren in en over het leven en waar je alles, maar dan ook alles voor over hebt. Nog nooit maakte iets mij zo zeker in het leven en tegelijk zo onzeker als het moederschap.

Het begon als een leuk liefdesverhaal

Huisje, boompje, beestje. Van fladderende vlinder werd ik een serieuze jongedame die haar zaakjes op orde had. Maar al snel kwamen er scheuren in de muren en bleek de fundering toch niet zo sterk gebouwd als gedacht. Tot het punt, een aantal maanden terug, waarop het onvermijdelijke gebeurde. Mijn relatie stortte in. Mijn partner en ik besloten niet meer samen verder te gaan. Ik was opeens ‘one of them’: de alleenstaande jonge moeders. Nog een leven voor me en een leven al achter me. Een nieuw, onzeker leven maar zeer standvastig en zeker van mijn besluit. Genomen uit liefde voor mijn dochter. Uiteindelijk is dat toch wat we allemaal willen: dat onze kinderen gelukkig zijn. En niemand heeft een boek waar instaat hoe je dat voor elkaar krijgt. Niemand kan je vertellen wat de ‘goede’ keuze is. Ik geloof wel dat je moedergevoel het allersterkste gevoel is dat er bestaat. Eigenlijk weten alle moeders prima wat ze moeten doen als ze daar naar luisteren. Je voorgevoel, je onderbuikgevoel is vaak juist. Je weet het wanneer je kind écht ziek is of dat het alleen een griepje heeft. Je weet het wanneer je kind gewoon nog twee uur aan je tiet moet hangen in plaats van je moeder die je probeert te overtuigen dat je ‘geen voedingstoffen meer hebt in je melk’. Je weet wat goed is voor jou en voor je kind.

Je beslist niet ‘even’ om uit elkaar te gaan

Je beslist namelijk ook dat je je kind voor een deel van de tijd gaat missen. Voor sommigen co-ouderschap, voor anderen een omgangsregeling. Feit is dat je je kind minder gaat zien en je ook niet meer invloed hebt op alles wat ze meemaken en meekrijgen. Dat vind ik het allermoeilijkste aan dit hele proces. Scheiden van je partner, daar kom je wel bovenop uiteindelijk. Maar je kind missen: dat is heftige shit. Tegelijkertijd zou ik mijn kind niet in een situatie willen laten opgroeien waarbij we niet allemaal gelukkig zijn. En dat zou wel gebeuren als we bij elkaar zouden blijven. Ze zeggen wel eens: “Ik ben gelukkig als mijn kind gelukkig is.” Ik denk eigenlijk dat het andersom is. Als ik gelukkig ben, is mijn kind dat ook. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk, maar ik geloof dat ik mezelf niet mag wegcijferen en ongelukkig moet zijn omdat zij per se in een gezin zou moeten opgroeien. Dan ben ik niet de beste moeder voor mijn dochter en kan ik haar niet alles geven wat ik heb. Als ik haar dat zou moeten uitleggen later, zou ik geen idee hebben hoe.

Uiteraard heb ik geen idee of ik nu wel gelukkig zal worden

Ik hoop het. Voor nu is het vooral nog even een rollercoaster. Afspraken moeten worden gemaakt, documentatie moet worden geregeld, ik moet verhuizen, ik moet mijn leven opnieuw opbouwen. Dat gaat absoluut niet zonder slag of stoot. Het is een zure appel, een hele zure. Maar ik geloof er absoluut in dat ik dit besluit met mijn verstand en gevoel de juiste kant op heb gemaakt. Als ik iets van advies mag meegeven aan vrouwen die deze keuze hebben gemaakt of erover nadenken: zorg dat je hart en hoofd dezelfde kant op staan. Als deze twee niet dezelfde kant op staan, gaat er ergens iets mis en zul je bij moeten stellen. En nog belangrijker: trek je niets aan van anderen. Luister naar jezelf. Niemand kan jou vertellen wat goed of fout is. Niemand kan een keuze voor jou maken.  

A strong woman who knows what she brings to the table is not afraid to eat alone.

Liefs,

ESTHER