Toen ik zwanger was van mijn dochter, was er weinig aan het aanstaande moederschap wat mij niet leuk leek. Oke, de bevalling scheen een dingetje te zijn, maar verder? Ik vond al het nieuwe leuk. Uren was ik aan het zoeken naar het perfecte mutsje, de juiste lakentjes en natuurlijk: het mooiste geboortekaartje. Ik had hem snel gevonden! Klassiek, rustig, wit en een beetje roze of blauw. En een geboortekaartje is toch in mijn optiek een kaartje. Dus een stuk papier, in welk formaat dan ook, met tekst waarop je de geboorte aankondigt.
Maar het kan alle kanten op. Je kan het zo gek niet bedenken of het bestaat. Zo heb ik ooit een heus concertkaartje gezien: ‘Met trots kondigen wij onze nieuwste productie aan’. Compleet met afscheurrandje en streepjescode. Ook een doosje met muisjes, waarop de informatie stond over de kleine spruit. Een houten bordje, een vilten hart, zelfs een romper heb ik langs zien komen.
Maar het meest bijzondere kaartje wat ik ooit gezien heb was een ‘Blijbewijs’ vormgegeven als het klassieke roze rijbewijs van papier zoals we dat vroeger kenden. Een fotootje van de baby en zijn gegevens erbij vermeld.
Niks is zo leuk als geboortekaartjes kijken bij de verloskundige op het prikbord. Je ziet binnen negen maanden de laatste trends voorbij komen. Van de kaartjes met een motief van veertjes, een wigwam, of pijlen, tot: okergeel, mosgroen en oudroze. Strakke lettertypes tot sierlijke letters. Natuurlijk zie je ook de kaartjes van mensen die zich niets aantrekken van trends: een grote oranje olifant op een geel kaartje. Een simpel wit kaartje met enkel een naam. Zoveel baby’s, zoveel smaken.
Qua tekst hielden wij het persoonlijk vooral rustig. Geen gedichtje, geen zinnen als:
- Wil je teentjes komen tellen, eerst mijn papa en mama bellen!
Tellen en bellen, vind ik nog leuk bedacht, het komt niet te dwingend over. Je zet nu eenmaal niet neer: We laten je niet binnen als je niet gebeld hebt van tevoren.
Ik vond dat eigenlijk wel vanzelfsprekend. Dat je eerst even belt voordat je langsgaat. En dat je niet zomaar op de bonnefooi een baby gaat bekijken (Maar dit gebeurt wel degelijk lieve mensen, echt waar! Laatst nog bij een vriendin van mij. En zeg dan maar eens nee als je de deur al open hebt gedaan). Net als dat ik het vanzelfsprekend vind dat je als volwassene blijft praten op een geboortekaartje en niet in flauwe rijmpjes gaat praten.
- Papa en mama hebben gestoeid, toen ben jij in mama’s buikje gegroeid!
OMG. Nee. Dit zet je toch niet op een kaartje. Ik meen serieus dat ik dit ooit op een kaartje heb zien staan. Ik heb het wel tien keer over gelezen, staat dat er echt?! Geschrokken nam ik weer plaats op een stoel in de wachtkamer. Was dit serieus? Ik pakte mijn telefoon en googelde op ‘teksten geboortekaartjes’. Natuurlijk waren er een hoop grappige teksten, die vooral sarcastisch waren bedoeld. Zoals:
- Met grote vreugde delen wij u de verhoging van de kinderbijslag mee!
Juist..
- Mijn borsten hangen, mijn doos is stuk, maar oh, oh, oh, wát een geluk!
Hartstikke waar natuurlijk, maar iets TE eerlijk. Dit is bedacht door iemand die de hele blije tekstjes zo overdreven vindt. Wat ik ook vind.
Dolblij met de geboorte van onze dochter Lola.
Dat stond er op mijn kaartje. Meer niet. Ja, iets met een rusttijd. Niet wetende dat dat van tevoren amper te plannen is. Die tijd kwam helemaal niet uit toen Lola er eenmaal was en verbrak ik zelf door juist dan alle appjes te beantwoorden.
Bij een volgend kindje kies ik weer een rustig kaartje. Zonder gedicht. Zonder rusttijd en zonder dubbelzinnige teksten. Maar let ik wel op de volgende tips:
1. Kies een kaartje wat je over een paar jaar nog mooi vindt. Trendgevoelig kan heel beschamend zijn na 10 jaar.
2. Niet elk lettertype past bij elke naam. Vooral bij korte namen kan het dan ineens heel anders overkomen dan hoe je de naam over wil laten komen. Probeer uit!
3. Vraag altijd een proefdruk aan, compleet met enveloppe! Wij kwamen pas na de geboorte erachter dat de enveloppe te donker was. Dus konden we nog etiketten gaan kopen en printen.
4. Laat het kaartje door de drukker of door een objectief iemand doorlezen. Je leest jezelf blind, een spelfout of vergeten huisnummer zie je dan niet meer.
5. Denk niet te moeilijk. Het is maar een kaartje, het belandt in het geboorteboek, je stuurt het op naar je verloskundige, je kind vraagt er hooguit over 20 jaar nog een keer naar, en dat was het.
Hoe zag jullie kaartje eruit? Stuur hem door naar Kids en Kurken op Instagram!
KELLY V (klik hier voor haar Instagram)
