Joey, lief draakje van me. Lief klein nieuwsgierig en ondernemend meisje. Wat heb ik de afgelopen dagen van je genoten! Je grote broer bij opa en oma op de camping en wij samen thuis met papa. Met jou hebben we natuurlijk niet veel tijd alleen gehad omdat je onze tweede kanjer bent.
Het zijn niet de enorme ondernemingen waar je van geniet meisje, nee, juist de kleine dingen. Samen op de fiets zwaai je naar alles en iedereen. “Daaag Coop, hallo speeltuin! Kijk mama, ijsjes, mag ik ijsje?” In de buggy roep je iedereen die ons tegemoet komt een halt toe. “Nee pas op, niet langs.” En als iemand in mijn buurt komt is het: “Nee!! MIJN mama!”Als we boodschappen doen verteder je iedereen met gegiechel en enthousiaste begroetingen. Je groeit zo snel en ontwikkelt als een gek. Klein, slim en bijdehand ding. Je weet dingen waarvan ik niet weet waar je ze hebt geleerd (TV ben ik bang). Een prinsesje met een eigen wil ben je. Je weet wat je aan wil als ik je ‘s ochtends uit bed haal. Ik krijg een lege fles in mijn gezicht met de opdracht: ‘Mama pap maken!’ Als je met je nichtje speelt kan je nogal eens fel en bazig uit de hoek komen, gelukkig zijn jullie twee handen op één buik en krijg je dan gewoon een duw terug. Ja meisje, je bent mijn lieve kleine poppetje, maar je hebt zeker ook een handleiding. Loslopen is bijna geen optie, ren je niet met je winkelwagentje de winkel uit, dan rijd je wel een bejaarde vrouw tegen de schenen. Ik kan mijn kont niet keren, of een boodschap afrekenen zonder dat er iemand mij wijst op wat je nu weer uitspookt. Gisteren nog lag je onder een kledingrek. Als je in de winkel boos op de grond ligt te ‘huilen’, omdat je niet alle poppen uit het schap mag trekken zie ik blikken van herkenning bij andere moeders. Het mooiste zijn de blikken van jonge verliefde stelletjes als je met de pluim op je hoofd in je roze kleertjes aan komt rennen. Maar als je het dan op een schreeuwen zet omdat die arme beveiliger op het vliegveld toch echt jouw tas onder de scan moet doen zie ik ze ook meteen denken: “Oh hell no!”
In de speeltuin klim je overal op en in, nergens bang voor. Ik heb je al uit onze vaatwasser én koelkast moeten halen. En aangezien de tripptrapp als jouw illegale trap fungeert staat die het grootste deel van de dag buiten. Ben ik je kwijt? Dan zit je in bad met kleren en al en een lege fles conditioner in je hand: ‘Mama haren wassen?’ Mijn tafel is jouw atelier, de keuken jouw watertafel, de vloer jouw bord en geen bloemetje is veilig voor jouw grijpgrage handjes. Als je valt ben je helemaal over de zeik dat je vies bent geworden en als je in een plas stapt moet je huilen omdat de laarzen vies zijn. Nee meisje, jij bent mijn kleine trots en ik ben blij dat wij al deze momentjes samen hebben. Mijn stoere kleine meid, ik kijk uit naar de toekomst van ons gezinnetje. Maar ik realiseer me ook dat het geluk in de kleine dingen zit én dan met name in onze kleine mensjes.
LOUKIE (klik hier voor haar Instagram)
