Wij gingen een dagje naar het pretpark. Javaj was een maand of zes en had al een tijdje last van wat luieruitslag. Niks hielp, we hadden alle crèmes al gesmeerd en hem met warm weer zonder luier laten rondkruipen. Ik kreeg het advies om talkpoeder te gebruiken. Ik smeerde de billen van Javaj eerst in met sudocrème en schudde vervolgens zijn billen vol met talkpoeder. “Hiermee kon hij de dag wel doorkomen”, dacht ik nog.
We hadden een leuke ochtend, we gingen eerst een hapje eten. Javaj kreeg de fles, hij had zijn broek vol gepoept en hij huilde alleen maar! En hij bleef maar huilen, niet zomaar om aandacht of van de honger, neee, door merg en been ging het. Op naar de toiletten, luier verschonen. Zijn billen zaten vol met wondjes met allemaal bloed. Bij iedere veeg die ik deed om zijn poep van zijn billen af te halen krijste Javaj alles bij elkaar. Er kwam zelfs een medewerker kijken wat ik aan het doen was en of ze hulp kon bieden. Echt enorm lief bedoeld, maar als je twee babybenen in de lucht probeert te houden, je baby moet verschonen en ook nog moet troosten dan is alles te veel op dat moment. Uiteindelijk heb ik alles schoon gekregen en heb ik zijn billen nog ingesmeerd met één of andere crème. Zijn billen zijn nog heel lang gevoelig geweest en we hebben er zelfs een paar keer voor bij de huisarts gezeten omdat het maar niet over ging. Hormoonzalf na hormoonzalf ging er op. Pas toen Javaj zindelijk was, werden zijn billen weer rustiger. Het probleem met talkpoeder is, als dat in aanraking komt met crème, het een schuurmiddel wordt. Hij had dus een luier van schuurpapier om zijn billen. De talkpoeder is regelrecht de kliko ingegaan, dat begrijp je natuurlijk wel! Als ik er aan terug denk word ik er nog steeds verdrietig van, wat heeft dat ventje af moeten zien zeg!
Had ik al verteld dat het ijskoud was? In die toiletten waren er geen radiatoren. Kind in zijn blootje, geen deken of iets dergelijks bij de hand. Geen andere kleding mee.. Je kent vast wel dat verhaal dat wekelijks terugkomt, dat je net ergens bent en je kind zijn luier vol heeft gescheten en je erachter komt dat je de luiers bent vergeten? Ik wel hoor! En of ik daar van leer? Uiteindelijk bij baby nummer twee ging het lampje branden. Maar dan heb ik het nog niet over extra setjes kleding. Juist als je die vergeet mee te nemen zit er poep tot aan de nekharen. KUT KUT KUT. Ik in de stress, manlief in de stress, dus de kids ook in de stress. Nou, alles lukte nog net met billendoekjes. We waren met opa en oma, zij gingen een attractie in en ik had het goede idee om James weer te gaan verschonen, want ik rook iets. Raad je het al? Nu zat heel zijn spijkerbroek vol met diarree, wat een drama om schoon te maken alleen al. De avond ervoor had ik zijn extra setje kleding uit de luiertas gehaald omdat deze twee maten te klein was geworden. Er was al zolang geen ongelukje meer gebeurd, dus het was ook niet zo nodig om deze weer aan te vullen met de huidige maat natuurlijk! Snel schakelen. Ik moest een schone broek komen, waar was het dichtstbijzijnde winkeltje? Rennen naar het winkeltje, gesloten… Laagseizoen en een uur voor sluitingstijd hielp ook niet echt mee! Rennend naar winkel nummer twee, helemaal bij de uitgang van het park. Maaar, daar hing het! De lelijkste broek uit de lage landen. Maar oh, wat was ik blij met dat ding. We gebruiken hem nog wekelijks als pyjama, gewoon door het verhaal dat erachter zit. Op naar de kassa… FILE! Echt alles zat tegen. Na vijf minuten ongeduldig op mijn beurt te hebben gewacht, begon Javaj te zeuren dat hij toch wel heel erg moest plassen. Kan er ook nog wel bij, ik was niet anders gewend. Als de kassamedewerker vraagt of we niet het bijpassende shirtje willen en ik zo vlug mogelijk probeer uit te leggen dat kleine broer een “ongelukje” heeft gehad geeft ze nog een extra tasje mee om het ongelukje in op te bergen. Topwijf, dankjewel!
We vervolgen onze weg terug, met weer veel haast want Javaj hield het bijna niet meer uit. Terug bij de toiletten had ik Javaj op de pot gezet en James voorzien van een foeilelijke, maar warme en schone broek. Ein-de-lijk, and they lived happily ever after!
THE END
SANNE (klik hier voor haar Instagram)
