Het is weer tijd om te werken. Ik word gebeld in de ochtend door de planning. Ze hebben een gezin voor mij. Ik neem een collega over die twee dagen bij een gezin is geweest. Het is het derde kindje voor dit gezin, een jongetje! Ik maak mij klaar en rij naar het gezin toe. Ik bespreek met de kraamvrouw wat er verwacht wordt en wat ik te bieden heb. Moeder en baby staan namelijk altijd op nummer één. Als er ruimte is voor het huishouden is dit prima. Ik help zo veel mogelijk met de borstvoeding om dit te laten slagen. Ik doe alle controles van moeders hechtingen, baarmoeder en de temperatuur. Ook stel ik geregeld een aantal belangrijke vragen. Zoals over de hoeveelheid bloedverlies en dergelijke. Ik let goed op de borsten en de benen. De baby weeg ik, let op zijn kleur, op zijn poep en plas, op zijn naveltje en ook zijn temperatuur. Eigelijk let ik dus als kraamverzorgster op een hele hoop.
De wc en het sanitair schoonmaken is vaak een standaard vraag. Verder doe ik de was. Ik sta ongeveer om de dag boven en beneden om te stofzuigen en ik verschoon om de dag het bed (als zij dit willen). Ik ben een open persoon en ik zeg altijd als er iets is. Wederzijds verlang ik dit ook. Praat met me, want dan kan ik er iets mee. Ik vind het niet leuk als ik dingen teruglees op mijn feedbackformulier, want dan kan ik er niks meer aan veranderen. De kraamweek is maar één week, het is zo om. De kraamvrouw geeft aan dat helpen met de borstvoeding en spelen met de andere twee kinderen belangrijk zijn.
De baby weegt ongeveer 4700 gram, het is dus best een flinke baby. Deze baby’s krijgen vaak bijvoeding, omdat zij gewend zijn om altijd te kunnen eten en de borstvoeding is vaak nog niet voldoende op gang. De baby hapt mooi aan en zuigt de eerste paar minuten goed en valt dan in slaap. Dit is altijd erg lastig en vraagt veel geduld, zo ben ik dus best een tijd bezig met de borstvoeding. Dit is bij baby’s die te weinig wegen, maar dus ook bij baby’s die aardig wat wegen. Ze willen vooral slapen en zijn heel moeilijk wakker te krijgen. Ook zijn jongetjes vaak wat luier dan meisjes. De meneer vraagt tussen de voeding door of ik er een was in wil gooien. Prima, een klein wit wasje kan ik vinden, dus die doe ik er in. De visite komt bijna. Ik zorg voor het drinken en eten. Na de visite weer een nieuwe poging tot voeden. Daarna was het de vraag of ik met de twee andere kinderen even naar de speeltuin wil zodat de ouders even kunnen rusten. Helemaal leuk! Drinken, koekjes mee. Na de speeltuin nog even kleien. De stofzuiger er door heen, even de nacht voorbespreken en ik ga weer naar huis.
De volgende dag had ik een kort dagje van 9.00 tot 13.00 omdat het Bevrijdingsdag is. Ik had namelijk met Koningsdag wel gewerkt. Ik kom binnen en vraag hoe de nacht is gegaan. Best rommelig vertelt vader. Ik loop naar boven en de baby is pas klaar met drinken, hij mindert niet met bijvoeding, maar er komt juist steeds meer bij. Ik vertel als je telkens meer voeding geeft, hij daar vol van zit en niet meer om de drie uur aan de borst wilt. Dit blijft lastig met bijvoeding (kunst) en borstvoeding door elkaar. Ook nu vraagt vader of ik er een wasje in wilt doen. Ik doe dat zodra ik klaar ben met de controles. We bespreken de rest van de week even door voor de uren, omdat de vader weer wat gaat werken. Daarna wordt de baby net goed wakker, als ik bijna naar huis wil gaan. Ik blijf wat langer om te helpen met goed aanleggen. Ik kom thuis en wil me net gaan omkleden als ik door de planning wordt gebeld. Ze vertelt dat het gezin niet meer wilt dat ik nog terug kom. Zo dat is even een klap in mij gezicht. Ik vraag de reden en voel ook gelijk tranen op komen, want wat maakt mij dit boos zeg. Vooral het feit dat ze niks hebben gezegd, maakt mij boos. Net alsof ik ga bijten als een gezin zegt dat de klik er niet is. Ze willen graag morgen iemand anders. Ik zou zelfs dan nog zelf direct de planning bellen. Het zou bijvoorbeeld beter zijn als ze bijvoorbeeld uitlegt dat ik veel met moeder en baby bezig bent maar dat ze wat anders verwacht hadden. Ik snap best dat het misschien lastig is om dit aan te kaarten… Maar we zijn toch volwassen? En daarbij ik ben geen schoonmaakster? Wil ze dat ik telkens al het speelgoed van de kinderen op ruim? De soms wat ervaren vrouwen die in de kraamzorg werken zijn nog zo opgeleid om veel in het huishouden te doen. Maar de protocollen zijn al lang veranderd veel hebben hier moeite mee. En doen het alsnog. Je kan het wel doen als er tijd voor is. Maar ze zouden dan duidelijk moeten zeggen dit hoort eigelijk niet.
Mijn collega van de planning is heel lief en blijft rustig met mij praten. Dit gebeurt zo’n twee keer in de week en het ligt niet aan mij. De reden is dat ik te veel op moeder en baby ben gefocust en dat ik niet genoeg aan het huishouden doe. Mijn collega deed dit wel. Ze ging strijken.. Sowieso sta je een punt achter als je iemand over neemt, maar hierbij waren het wel veel punten. Je wordt sowieso vergeleken, helaas, maar ook logisch, het is menselijk.
LISETTE (klik hier voor haar Instagram)
Ag, wat sneu zeg. Je doet wat je hoort te doen. Een week niet strijken bijvoorbeeld daar komen ze echt wel overheen. Strijken ze zelf in de week erna een kwartiertje extra en dan is de ‘hoop’ weer weg gewerkt. Helpen met bv en zorgen voor moeder en kind staat toch wel voorop. De rest is bijzaak mijn inziens. Je zult het na die week toch allemaal weer zelf moeten doen.
Deze mensen hadden waarschijnlijk door je voorganger een heel ander verwachtingspatroon, laat hier je plezier in je werk niet door leiden.
Och die eeuwige klik. Zo’n dooddoener! Ik voed nooit bij, dan sukkelen ze maar in slaap dat is niet erg….dan voed ik gewoon vaker.