Houd ik evenveel van mijn beide kinderen?!

| , ,

Kan ik van mijn beide kinderen net zoveel houden?! Dat was voor mij de grote vraag tijdens mijn zwangerschap. En misschien was het zelfs een angst… Wat als ik niet net zo veel van dit kindje in mijn buik houd als dat ik van Evan doe? Waar ben ik nou eigenlijk aan begonnen? Wilde ik wel meerdere kinderen? Had ik het niet bij een kindje moeten laten? Aangezien ik vroeger altijd al riep: “Nee ik wil maar één kind, want je kan er maar van één zoveel houden”, waarom wilde ik nu toch graag een tweede kindje? Had ik daar wel goed aan gedaan? Al deze vragen speelden steeds door mijn hoofd.

Hoe dichter ik bij de uitgerekende datum in de buurt kwam, hoe erger het werd. Wat als ik “het” niet voel als ik haar voor het eerst in mijn armen houd? Wat als Evan het niet snapt dat mama er niet alleen nog maar voor hem kan zijn (hij is tenslotte nog geen twee jaar oud)? Mijn buik vond hij reuze interessant, maar hij had nog geen idee wat “Mama krijgt een baby”, nou echt inhoudt. Ik hoorde hem al zeggen: “Mama, baby doei, doei”. Nou moet ik zeggen dat ik ook redelijk gevoelig was voor mensen die zeiden: “Ja het is wel zielig, je kinderen zo kort op elkaar”, “Ooh nee, daar zou ik nooit aan beginnen of ‘’Zo zielig als Evan het allemaal nog niet snapt dat hij mama moet delen, daar heeft hij het straks vast moelijk mee’’. Hoe hard ik dan ook altijd riep dat wij daar bewust zelf voor gekozen hadden, zo onzeker kan het je maken op sommige momenten. Want ja, ik was mij er heus wel bewust van dat ik zo nu en dan wel eens gillend gek zou worden en ik op dagen doodmoe zou zijn. Maar is dat nou oprecht zo anders wanneer je een leeftijdsverschil hebt van 3, 4, 5 of 6 jaar? Zorgen moet je toch. Oke, je hebt misschien niet twee kinderen in de luiers, maar je moet wel je kind iedere ochtend (wanneer ik nog in mijn pyjama thuis rond loop) aangekleed op het schoolplein staan. Alles heeft zijn voor- en nadelen, maar is dit niet altijd zo? Iedereen maakt zijn keuze om hun eigen redenen, omdat het bij hun past. Zo nu en dan je mening voor je houden kan geen kwaad.

Nu ben ik inmiddels 4,5 maand trotse moeder van twee kinderen. En heb ik antwoord op de vraag van deze blog: ik denk dat liefde moet groeien. Geef het even de tijd. Tuurlijk hou je gelijk van je kleintje vanaf het eerste moment, maar met je andere kindje heb je er al een langere tijd op zitten. Ik denk dat je de eerste weken even aan je nieuwe gezinssituatie moet wennen en vooral ook aan elkaar dat. Dat klinkt voor veel mama’s van twee of meer kinderen absoluut niet vreemd in de oren, toch? Alles moet weer even op zijn plek vallen. De liefde groeit met de dag. En laten we vooral niet vergeten dat door je hormonen je emoties en gevoel alle kanten opschieten. Of dat ik spijt heb van het “kleine” leeftijdsverschil? Absoluut niet! Ja, soms is het vermoeiend, maar als ik opnieuw de keuze zou hebben, zou ik het zo weer doen. En als ik dan zie hoe gek Evan op zijn zusje is. Zo klein als hij is, zo groot gedraagt hij zich tegenover zijn zusje. Een echte grote broer. Alles wilt hij voor haar doen. Hij beschermt haar, want zomaar aan haar zitten mag niet. Als ik hem naar haar handje zie zoeken en als hij mij vraagt of hij “Luja mag “kuffelen” en ik Lua daar dan met een grote glimlach op hem zie reageren, dan smelt ik! Dan zijn al mijn vragen direct beantwoord. Ze zo samen zien geeft zelfs een extra dimensie aan die liefde die je voor ze hebt . Ik kan nu oprecht zeggen dat ik van onze beide kindjes even veel houd en dat de liefde zich echt alleen maar verdubbeld heeft!

Ooh ja, en nu ik heb mogen ervaren dat je als mama zijnde zoveel liefde in je hebt is die derde ook van harte welkom (Grapje, wij genieten eerst volop van deze monsters).

LESLEY (klik hier voor haar Instagram)

Plaats een reactie