Er was eens…. en ze sliepen nog lang en gelukkig..

| , ,

In den beginne, laten we zeggen de eerste 3 maanden van mijn moederschap, had ik nog hoop. Hoop dat ik na een aantal maanden slapeloze nachten mijn normale nachtrust weer voort kon zetten. Maar net zoals je nooit meer zomaar de deur uit kan lopen voor een boodschapje (hebben we luiers/doekjes/koekjes/het kind! Wie heeft het kind?!) pak je toch nooit meer echt lekker je nachtrust op. Tenminste, ik niet.

4 Jaar en nog een kind later, kan ik zeggen dat ik slecht slapende kinderen heb. Onze zoon is bijna 2. En het aantal nachten dat hij heeft doorgeslapen zijn op 1 hand te tellen. Wat is er dan? Niet zo gek veel denk ik. Hij wordt gewoon vaak wakker. Net zoals bij onze dochter van 4. Je denkt: “Aaaaahhhh ze slaapt lekker.” En dan maak je de fout om de wc door te trekken. De wc! Doortrekken! Stom! Ennnnnnn 3,2,1; “Mamaaaaa!”

Slaapgebrek doet een mens weinig goeds. Uit onderzoek blijkt dat slaapgebrek je dommer maakt, je er dik van wordt (ik had een personal trainer, maar die zei: “Kom maar terug als je weer minstens 7 uur aan 1 stuk slaapt, dit heeft geen nut.” Oké, Ik zie je in 2023!), je wordt er nogal vergeetachtig van, je libido vermindert en je kan er depressief van raken. Het maakt je een beetje gek. Niet voor niets is het stelselmatig wakker maken van gevangene een (nogal omstreden) martelmethode. Ik kan je zeggen, iedere 3 uur wakker gemaakt worden door een gillend kind, is ook slecht voor je hart. Oh ja, hartklachten kun je er ook van krijgen.

Toen ik nog geen kinderen had, kon ik bloednerveus worden bij het idee dat ik niet 8 uur kon slapen. Dan functioneer ik niet, dacht ik nog. Maar dat blijkt nu, na jaren onderzoek van mijn kant, niet zo te zijn. Je functioneert. Ik zeg niet goed, maar je functioneert. Zelfs na 5 uur slaap, onderbroken, in een peuterbed, met een eenhoornknuffel prikkend in je rug. Zélfs daarna functioneer je nog. Maar stel me geen moeilijke vragen. En verwacht ook niet van me dat ik je verjaardag onthoud, laat staan die van je kinderen. Zeg soms maar niks, vooral niet als je zelf wél goed slapende kinderen hebt en je gewoon 8 uur in je eigen bed hebt gelegen. Zeg niks, en geef me stilzwijgend een espresso. Een dubbele.
 

Liefs,

Marloes