Mijn dochtertje Mila Rosa is in maart twee jaar oud geworden. En wat wordt ze groot! Ze kletst er op los, drinkt en eet zelf, heeft een mening over kleding (help!) en krijgt een echt eigen karaktertje. Ze wilt zo veel mogelijk zelf doen, zoals haar tanden poetsen, haren kammen, eten en ga zo maar door. Maar één ding lukt haar niet zelf en dat is in slaap vallen. Van een paar weken oud tot aan nu, wieg ik haar in mijn armen in slaap en leg ik haar over in haar eigen bedje. Dit is zowel voor de middagdut als ‘s avonds voor het nachtslaapje. Ik heb het altijd een heel bijzonder moment van de dag gevonden, omdat het ergens ook wel heel speciaal is als je kindje in je armen ligt te slapen. En misschien wel nog specialer nu ze een eigenwijze tante van twee jaar is.
Toch is het niet áltijd even handig. Ook als we een dagje weg gaan, moet ik haar slaap wiegen. Ik met mijn 1.60 meter lang, met een kind van 13 kilo in mijn armen, is geen zicht én behoorlijk zwaar na een tijdje. Daarnaast is het ook zo dat ze niet de hele nacht doorslaapt in haar eigen bedje. Nee, madam heeft welgeteld één keer ‘s nachts doorgeslapen in haar eigen bed. Toen ze twee was geworden, vond ik het tijd worden dat we dit gingen afbouwen. Ze heeft een grote meidenkamer gekregen, inclusief nieuw bed, want ik kreeg het idee dat ze het eng vond dat ze niet zelf uit haar ledikantje kon. Ze heeft nu een (heel tof) bedje waar ze zelf uit èn in kan klimmen. Toch bleek ook dit niet het wondermiddel te zijn. Iedere nacht rond 2.00 uur schrik ik mij helemaal dood. Daar stond ze dan naast mijn bed, met haar hoofdkussen, speen en knuffeltjes “aijo mama”. Ik heb haar wel een paar keer terug gelegd, maar ik vond het echt zeer vermoeiend om zes keer op een nacht mijn bed uit te gaan. Ik voed haar in mijn eentje op, dus ik heb niemand om het mee af te wisselen. Het was heel verleidelijk om haar gauw in mijn bed te leggen, omdat ik weet dat ze dan vrijwel direct goed slaapt en ik het zelf stiekem ook wel fijn vind. Misschien was ik ook iets te positief ingesteld met het idee dat een ander bed het “probleem” zou oplossen. Inmiddels staat Mila haar bed naast mijn eigen bed en heb ik het idee dat dit wel eens kan werken. In 2038 slapen we vast niet meer zo, haha.
Voor het niet meer in slaap wiegen had ik ook een plan gemaakt. Zodra ze in haar eigen bedje lag, in slaap viel en in bed bleef, kreeg ze een tekening. Deze hing ik dan op haar slaapkamerdeur. En raad eens…..Het werkte! Ze vertelt me nu zelfs voor ze gaat slapen welke tekening ik moet maken. Misschien wordt het tijd dat ik een printer ga aanschaffen.
Nu dit is gelukt, ga ik over op het volgende “probleem”, namelijk het afleren van de speen. Hebben jullie hier de perfecte tip voor?
EVELINE
Hallo,
Het afleren van de speen heb ik nog wel een tip voor. Bij 2 -jarigen gaat dat makkelijker dan bij 3-jarigen.
Ik heb een mooie roze elektrische tandenborstel gekocht en ingepakt. Gevraagd of mijn dochter het kado wilde in ruil voor de speen. Dat wilde ze graag. Uitgelegd dat de speen slecht is voor haar tanden. En dat ze nu dus de elektrische tandenborstel daarvoor in de plaats heeft.
Toen ze naar bed ging, vroeg ze om de speen. Ik heb t nogmaals uitgelegd en haar de elektrische tandenborstel gegeven. Wil je die mee naar bed, want je hebt de speen geruild voor de tandenborstel. Dat hoefde niet, ze hoefde niet met de tandenborstel te gaan slapen, maar ze sliep wel zonder speen.
Wij hebben de speen inde sinterklaasperiode in de schoen gedaan voor de baby pietjes.. werkte erg goed!!
Wij hebben de speentjes laten vliegen naar babytjes die geen speen hebben.
Ik heb een Tank helium en wat ballonen gekocht bij de action daar de speentjes aan gehangen (tweeling) en los gelaten. Nooit meer om gevraagd ☺️
Succes!!
Wij zijn naar de winkel gegaan, hier mocht ons zoontje iets kopen met zijn speen. Wij hebben enigszins gedoeld op een knuffel zodat hij daadwerkelijk met in slaap vallen iets vervangende had voor de speen. Heeft hier echt top gewerkt! Eerst avond vroeg hij ernaar maar wel gelijk normaal geslapen daarna niet meer over gehoord.