We hebben vaak gesprekken met andere ouders. Die gaan dan ongeveer zo:
Moeder Christel: “Wij leggen iedere maand 100 euro apart voor elk kind, dus voor zowel Evi als voor Marcel. Dit doen we al vanaf de geboorte. Zo hebben ze ieder 24.000 euro als ze 20 jaar zijn en eventueel een studie gaan volgen en uit huis gaan. We sparen dus uiteindelijk 48.000 euro.
Moeder Nouri: “Wij beleggen best wat geld en hebben aandelen voor de kinderen voor later. Dat is hartstikke veel geld.”
*Alle ouders kijken mij aan tafel aan*
Ik raak in lichte paniek. Denk aan alle euro’s die er bij ons binnenkomen en er ook weer uitgaan. Ik voel me schuldig. “Achja, wij focussen ons op het nu. We sparen niets voor ze”. Ik kijk weg en zucht even flink. Ik snijd een ander onderwerp aan.
We hebben een groot gezin
We hebben 4 kinderen. Als wij voor ieder kind 100 euro apart leggen per maand, komen we dus uit op 400 euro. Om heel eerlijk te zijn kunnen we dat helemaal niet missen. En ik denk ook: “Wie tegenwoordig wel?”. Ons leven is hartstikke leuk. We laten eigenlijk niets. Ik ben reuze dankbaar dat we af en toe uit eten kunnen met z’n zessen, om nog maar niet te spreken over de buitenlandse vakantie iedere zomer. Erbij sparen gaat gewoon niet. Echt niet. Het zou wel kunnen als we bezuinigen op de etentjes en de vakantie skippen.
Dit vind ik een moeilijke overweging
Ik wil liever lekker leven, dan sparen. Wie weet wanneer je dood gaat of er iets vreselijks gebeurt, en dan heb je je hele leven bezuinigd. “Nee, nú moet je leven”, is altijd mijn motto. “Je hebt alleen maar vandaag als zekerheid”. Ik wil mooie herinneringen maken met de kinderen. Daar hebben ze veel aan, ook later. Iedereen binnen ons gezin kijkt uit naar de zomervakantie. Aan de andere kant krijg ik buikpijn als ik kijk wat een vervolgstudie tegenwoordig kost. Ik raak in paniek als ik zie hoe het met de woningmarkt gaat. “Waar gaat dit heen voor onze kinderen?”, vraag ik me af. “Kunnen zij ooit een huis kopen zonder financiële hulp?” Alles wordt haast onbetaalbaar. En dan breekt weer mijn hart. Want wij hebben niet gespaard voor ze.
Dilemma
Ik lig hier de laatste tijd veel wakker van. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Hoe kunnen wij sparen voor 4 kinderen? Wat zijn tegenwoordig verstandige beslissingen? Is het toch verstandig om ons hele leven om te gooien en sober te leven, voor geld in de toekomst? Voor over 20 jaar? Mijn man staat hier makkelijker in. “We zien het wel”, is zijn motto, “het gaat nu toch hartstikke goed”. En dat is nou juist het punt: het moet later ook goed gaan. Voor alle 4 de kinderen. Ik wil dat ze kunnen doen waar ze van dromen. Dat ze hun mooiste leven leiden. Dat er mogelijkheden zijn.
Spaar jij voor de kinderen? Hoe en hoeveel?
Ondanks dat in parttime werk en er lang alleen voor heb gestaan, probeerde ik iedere maand €45,- te sparen voor mijn zoontje. Al is het maar dat niet alles op gaat naar andere dingen, en ik vindt het fijn om hem iets mee te kunnen geven als hij 18 is. Nu is er weer een kleintje onderweg en ik hoop ook voor deze kleine wat te kunnen wegzetten. Het hangt ook van je inkomen af, en hoeveel kinderen er zijn. Al spaar je maar 5 of 10 euro per kind. Iets is toch altijd beter als niets!?
Ik vind dat je voor bepaalde dingen kunt sparen voor ze, zoals evt een rijbewijs/studie maar om ze nou een “zak” geld mee te geven als ze klaar met hun studie zijn….. nee, daar worden de meeste kinderen alleen maar lui van…. Mijn ouders hadden het super goed maar heb altijd moeten werken voor mijn eigen dingen.
Als je de mogelijkheid hebt om wat te sparen voor je kinderen denk ik wel dat het min of meer je plicht is als ouders. Natuurlijk wil je ze een leuke jeugd geven, maar als dat ten koste gaat van hun een goede start geven als ze op eigen benen moeten staan vind ik dat wel kwalijk. Er is vast wel ruimte voor wat balans. Maar dat vind je zelf eigenlijk ook wel anders lig je er niet wakker van. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar ik zou deze maand nog beginnen. Je kunt er ook voor kiezen om niet uit eten te gaan en alleen op vakantie, of een goedkopere vakantie. Je hoeft niet perse 100 euro per kind te sparen, al spaar je 50 of 25 euro per kind, dan kun je ze in elk geval een beetje ondersteunen als ze straks op eigen benen moeten staan. Als je 25 euro per kind zou sparen 10 jaar lang kun je tenminste een rijbewijs voor hen betalen bijvoorbeeld.
Ik ben een alleenstaande moeder van 4 kinderen en begrijp je echt! zelf spaar ik per kind 20,- p/m. geen 100,- dus, maar toch iets. daarnaast zet ik alles van de kinderbijslag in een apart potje, waarvan ik kleding, schoenen e.d. van koop. wat er aan het eind van het kwartaal overblijft deel ik door 4 en gaat dus ook naar de kinderen. Daardoor is dot bedrag niet elke keer hetzelfde, maar ook hiervoor geldt: alle beetjes helpen hen later vast!
wij hebben vijf kinderen, en sparen vanaf hun geboorte 10 euro per kind in de maand. En dat zelfs van 1, net boven modaal,salaris Hebben ze.toch mooi 3000 euro op hun 18e. alle kleine beetjes helpen.
Wat een onzin, sorry. Ik heb 0,0 euro meegekregen van m’n moeder maar de herinneringen zijn me altijd bij gebleven en ik heb gewoon een bijbaantje genomen als kind en heb daarmee gespaard voor mijn inboedel. Voor m’n trouwen kreeg ik 500/1000 zoiets. De rest was voor m’n eigen rekening qua studie en ik ben er echt niet zielig door. Tuurlijk zou het wel lekker zijn geweest maar ik ben selfmade met mooie herinneringen zoals vakanties en etentjes.
Doe lekker waar je je goed bij voelt en wellicht dat je een keer de kinderbijslag kan gebruiken voor een cadeau voor later.
Mijn ouder, en die van m’n man trouwens ook, hadden niet de financiële middelen om voor ons te sparen. Of zakgeld oid. Ik neem ze het totaal niet kwalijk. Heb hierdoor hard leren werken voor m’n geld, zelf studie betaald etc. nu verdienen we allebei 2x modaal (ontzettend trots op, nemen niets voor lief) en sparen wij zelf nu wel voor onze kinderen, omdat we het kunnen missen. Veel liefde en onvoorwaardelijke steun van je ouders, dat is onbetaalbaar en pas echt onmisbaar.
Mijn ouders hebben voor mij en mijn broertje nooit gespaard. Tuurlijk was ik jaloers toen ik 18 was en vriendinnen wel geld hadden voor hun rijbewijs en ik die zelf moest betalen… Maar goed, ik ben er niet slechter van geworden. Misschien zelfs wel beter, altijd gewerkt voor alles wat ik nu heb.
Wij hebben nu zelf 2 dochters waar we wel iedere maand iets voor sparen. Wij kunnen die €100 per maand “missen” , mijn ouders/moeder vroeger niet.
Het is hoe het is 😄