Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Al vanaf het begin is mijn schoonmoeder hier heel duidelijk in geweest
Toen ik een relatie met haar zoon, Peter, kreeg kwam al naar voren dat ze niet wilde oppassen later. Echter nam ik dit met een korreltje zout. We hadden nog geen kindje, wel een kinderwens. “Ach, we zullen het zien”, besloot ik. In mijn achterhoofd dacht ik dat ze wel zou bijdraaien als ze zo’n klein lief baby’tje zag. “Mijn kinderen zijn allemaal volwassen en uit huis. Ik ga genieten. Ik moet er niet aan denken om weer ‘vast’ te zitten en allemaal verantwoordelijkheden te hebben.”, lachte mijn schoonmoeder. Ik parkeerde dit gesprek en focuste me op het zwanger raken.
Oma wilde de baby niet vasthouden
Ik was al na drie maanden in verwachting. Zo fijn. Ik genoot intens van de zwangerschap. Toen de kleine schopte, pakte ik gauw Peters hand en legde hem op mijn buik. “Wauw”, zei Peter, “wat kan je dat goed voelen.” De kleine groeide en groeide tot 39 weken. Met 39.2 begonnen ineens de weeën. Het werd al na een uur ondragelijk. We belden de verloskundige. Ze kwam bij ons thuis en vertelde dat we naar het ziekenhuis konden gaan. Daar is onze dochter Heleen geboren. Ze was prachtig en makkelijk. We belden gelijk oma op. Ze kwam direct langs om naar Heleen te kijken en ons te feliciteren. “Wat is ze klein”, zei ze, “ik durf haar niet vast te houden hoor”. Ik vond het een beetje raar, maar dacht ook: “Dat komt later wel, als ze aan het idee gewend is, of als Heleen iets groter is”. Ik zat op die babywolk. En ik genoot. Niets kon mij van de wolk doen vallen.
“Jullie hebben gekozen voor kinderen, ik niet”
Er gingen maanden en maanden voorbij. Langzaam kropen Peter en ik uit onze babybubbel. Er moest weer gewerkt worden, er stonden etentjes gepland en we wilden op date zonder baby. Heleen was al een stuk groter. Het was niet meer spannend om haar vast te houden, ze was veel minder fragiel. Ze kon ook haar hoofdje omhoog houden en ze begon met rollen. “Dit zou oma niet willen missen”, glunderde ik naar Peter. Tijd voor oma. Ik belde oma op om een eerste oppasavond af te spreken. Maar ik kwam van een koude kermis thuis… “Met Julie”, antwoordde ze de telefoon. “Julie, Peter en ik willen graag naar de bioscoop, kan jij ergens aankomende twee weken een avondje bij ons zijn en op Heleen passen?”. Julie kuchte. Ze schraapte haar keel.
Dit betekende slecht nieuws
“Luister ik wil best bij jullie op bezoek komen en dingen samen ondernemen, maar ik wil niet alleen oppassen. Pertinent niet. En al helemaal geen omadag. Ik wil alle dagen mijn vrijheid behouden. Jullie hebben gekozen voor kinderen, niet ik.” Ik geloofde mijn oren niet. “Ik wil graag dat Heleen een goede band met jou krijgt. Ze heeft maar één oma. Ik vind het belangrijk dat jullie samen zijn, zoals alle oma’s met hun kleinkinderen samen zijn. Knuffelen en straks onderonsjes delen. Misschien een ritueel opbouwen. Desnoods mij een paar keer buiten spel zetten. Een oma die verwent met veel aandacht en teveel snoep en cadeautjes, dat hoort toch!?”. Ik gooide alles eruit. Vlak hierna was het gesprek afgelopen en hadden we opgehangen.
De situatie was ontzettend pijnlijk
Voor ons als ouders, maar al helemaal voor Heleen. Later zou ze naar school gaan, daar zou ze zien dat oma’s en opa’s de kleinkinderen ophalen. Maar er zou geen oma voor haar op het plein staan. “Waarom niet voor haar”, vroeg ik me dagelijks af. Ik vond het gemeen van oma Julie. Heleen had geen andere oma. Wat een ellende. En weer dacht ik stiekem, dat oma Julie ooit zou bijdraaien. Naïef van mij.
Julie was inderdaad bij verjaardagpartijtjes, feestdagen, dinners en borrels aanwezig
Ze was echter nooit met Heleen alleen. Nooit. Ik weet niet waarom ze die behoefte niet had. Ze sprak wel tegen haar, zong liedjes, nam haar soms op schoot en gaf haar af en toe een aai over de bol, maar altijd waren er andere mensen bij. Ik vond het bizar dat we een oppas moesten gaan zoeken, een onbekende voor mij en ook voor Heleen. Dit had ik nooit voor ogen gehad. Het huilen stond me nader dan het lachen. Het begon me steeds meer dwars te zitten. Peter vond het ook niet leuk, maar kon zich erbij neerleggen. Ik niet. Heleen kwam tekort, en flink ook. Als moeder gun je de wereld voor je kind.
Ik raakte zwanger van de tweede
Ook bij broertje Kay kwam oma kijken. Alles verliep precies hetzelfde als bij Heleen. Ik snikte dikke tranen in het bijzijn van Julie. “Houd Kay vast Julie, houd hem vast!”, schreeuwde ik. Ik hield het niet meer. Alles kwam eruit. Peter troostte me. Ik probeerde nog één keer een gesprek te voeren met Julie. “Julie, je mist zo ontzettend veel van de kinderen en de band is ook anders. Ik gun mijn kinderen een hechte band met oma, logeerpartijen, omadag en zelfs een omavakantie. Waarom kan jij ze dat niet bieden?”, vroeg ik. “Denk aan de kinderen!”, besloot ik. Julie keek me aan en zei: “Jullie wisten dit van te voren. Ik wil alleen nog maar lanterfanteren. Ik wil geen verantwoording meer. Geen restricties. Niet voor iemand moeten zorgen. Of ineens naar huis moeten voor een dutje tussen de middag. Ik wil doen en laten wat ik wil, daar heb ik ook de leeftijd naar. Egoïstisch misschien, maar wel de waarheid.” Julie stapte op en verliet het ziekenhuis.
Inmiddels is Kay ruim 2 jaar en Heleen bijna 4 jaar oud
De band met oma is erg slecht. Ik neem haar zoveel kwalijk, dat ik aan het nadenken ben om de band helemaal te verbreken. Ik irriteer me zoveel aan Julie. Heleen begint vragen te stellen. Misschien is het duidelijk en minder pijnlijk om helemaal geen contact te hebben.
raar dat je een oma kwalijk neemt, dat ze niet wil oppassen.
ze heeft volkomen gelijk, en is tenminste eerlijk.
ik snap dat teleurgesteld bent.
ik weet als oma hoe leuk het is om oppasdagen te hebben maar weet ook hoe zwaar het soms kan zijn.
ik werk nog bijna full time.
jou reactie is begrijpenlijk zeker omdat er geen andere oma in beeld is om wat voorreden dan ook.
jou verwachting vind ik anderzijds redelijk egoistisch klinken jij wil dat oma een band krijgt, jij wil eigenlijk gratis oppas, jij wil je kind kunnen dropen zodat jij leuke dingen kan doen..
vooral de slachtoffer rol waar jij jezelf in plaatst vind ik lastig.
uiteindelijk wist je dat dit zeker kon gebeuren.
naif ja hoopvol ja
maar alle cintsct verbreken omdat oma niet aan jou wensenlijst voldoet vind ik te ver gaan.
want dan ontneem je jou kinderen echt de enige oma die ze hebben.
puur uit onvermogen om oma haar wensen te accepteren.
veel wijsheid en succes gewenst.
Mijn oma was te oud voor oppassen en vakanties toen mijn zusje en ik als nakomertje kwamen. Zo was het vroeger vaak zo. Toch heb ik dierbare herinneringen aan haar. Ik zag haar ook alleen in bijzijn van mijn ouders. Mijn moeder gaf ons zelf opdrachten: als we zo bij oma zijn help haar ff met de afwas want ze is al heel oud. Zo ging dat. Ik had een echte oma en kreeg altijd cadeautjes. Niet van die vreselijke grootouders van tegenwoordig die ik tegenkom in mijn werk als wijkverpleegkundige: grootouders die wel oeverloos kunnen oppassen op hun kleinkinderen maar nauwelijks nog iets willen doen aan mantelzorg voor hun eigen bejaarde ouders.
Julie ik denk er precies zo over. Heleen zal alleen negatief over oma denken als mama negatief over oma praat. Dat ligt niet aan oma of aan het niet oppassen. Groei op! Oma is heel eerlijk daarin geweest. Dat jij andere verwachtingen hebt ligt alleen aan jou.
Oma is hier niet het probleem maar de moeder. Haar kinderen kunnen echt wel een band opbouwen zonder dat er één op één tijd is. Mijn ouders wonen ver weg waardoor ze ook niet kunnen oppassen of bij het schoolplein staan en toch hebben ze een goede en hechte band met mijn kinderen. De moeder moet beseffen dat niet alles gaat zoals zij het wilt en de oma had van tevoren al duidelijk aangegeven wat ze wel en niet wilde. En echt niet van ieder kind staat opa of oma op het schoolplein hoor, je hebt er die te ver weg wonen, zelf nog werken, of waar de gezondheid niet goed van is.
helemaal terecht! de moeder is dwingend en eisend en heeft dat zelf niet door!
verschrikkelijk, niets is mooier dan je kleinkinderen knuffelen en de fles geven.Ook de lach die je terug krijgt is fantastisch
laat jouw ideaalbeeld los.
je kids bouwen echt wel een band op met oma. op kun manier. waar ze alle 3 mee kunnen leven. nu jij nog.
Hier ook geen oppasoma of opa, maar dat is hun goed recht. Het zijn onze kinderen, dus onze verantwoordelijkheid. Laat oma lekker genieten ;).
Ik schrik er eigenlijk van dat er wordt verwacht dat oma wel bijdraait, terwijl ze heel duidelijk was dat ze geen vastigheid wil en niet zal oppassen.
Natuurlijk snap ik ook dat je een oma wilt voor je kinderen zoals je dat zelf in gedachten hebt.
Maar niet iedereen is zo.
Omdat dit jouw verwachtingen zijn, ben je enorm teleurgesteld en hier heb je zelf last van.
Maar niet elke opa en oma woont in de buurt, heeft hier tijd voor en/of zin in.
En zoals ze al aangaf…jullie wilden kinderen..
Oma mist zoveel. Niks gaat boven knuffels en de leuke tijden met je kleinkind(eren)maar moeders moet haar keuze respecteren. Oma is allergisch vd omaband. ‘Allergoma’ misschien een nieuwe term toevoegen aan het medisch vakjargon?
Wat een pittige situatie voor je. Ik snap dat je een ideaal plaatje voor je zag en een leuke band wilt tussen oma en kind. Maar wat als oma niet kán oppassen? Daar fysiek of geestelijk niet voor in staat zou zijn? Vanwege de afstand, of andere beperkingen? Dan zou je het niet oppassen waarschijnlijk wel accepteren. Nu wil ze niet. Maar ze houdt ongetwijfeld echt van haar kleinkinderen maar geeft haar grens aan. Je mag vind ik als ouder niet opa’s en oma’s iets opleggen in je verwachtingen. Het is echt jammer voor hoe je het had gezien, maar probeer er het beste van te maken. Samen uitjes doen is net zo leuk voor iedereen. Hoe meer druk jij legt op hoe zij zich moet gedragen, hoe lastiger het wordt.
Je wist dit vooraf èn je stelt je aan. Je kinderen komen niets tekort als oma niet wil oppassen, hoor.
Het valt mij vaker op dat jonge ouders tegenwoordig aannemen dat grootouders op de kleinkinderen passen. Deze moeder gaat zelfs respectloos om met haar schoonmoeder. Ze accepteert geen ‘nee’ als antwoord. Ze wil zelfs het contact verbreken omdat ze haar zin niet krijgt. Wat een egoïsme. Er zijn genoeg grootouders die niet vast oppassen. Deze schoonmoeder is altijd duidelijk geweest. Word volwassen !!!
fijn als je als oma een fijne band hebt met je kleinkinderen maar als in dit geval de behoefte er niet is om.op te passen , kun je het niet afdwingen.
Jij kiest ervoor om.moeder te worden, ‘ oma’ heeft dit traject reeds belopen en wil na haar eigen kinderen te hebben opgevoed, haarzelf weer op 1 zetten. Dat moet je respecteren.
Respecteer de wensen van anderen en stop met afdwingen
De voor ingevulde naam en emailadres blijven staan ook met een ander ip adres. Ik ben niet Anna, woon niet met een Anna, heb geen idee wie het zou kunnen zijn en zit op een met wachtwoord beveiligde connectie van thuis dus het komt onmogelijk vanuit het zelfde IP adres, maar zie nu wel de gegevens die bij de laatste 2 reacties horen. Ivm privacy lijkt dat me absoluut niet de bedoelling. ik vink het bewaren uit bij Anna in de hoop dat dat iets doet maar kijk eens naar waar het mis gaat.
mijn ouders hebben nooit opgepast omdat ze te ver weg wonen, maar hebben een geweldige band met mijn zoon en dochter. andere opa en oma wonen naast ons, die wilden niet oppassen. prima.
wij hebben als het nodig is een oppas ” van buiten” werkt prima.
waarom valt het tegen als je schoonmoeder njet wil oppassen? is het mischien imdat het je wel gemakkelijk leek, dat je uitjes kunt plannen en ima komt wel.opdraven? je hebt het over een oma vakantie, is dat voor je kinderen vakantie? of is het voor jezelf vakantie??.?
Degene die het probleem is (en heeft) is de moeder. De schoonmoeder/oma is er vanaf het begin duidelijk over geweest. Het is geen spelletje verpissen. het omaschap moet je niet op willen leggen of af willen dwingen. Blijkbaar heeft de moeder het verlies van haar eigen moeder nog geen plek gegeven. Dat kan, maar verwacht geen afgedwongen invulling vanuit de schoonmoeder. geniet van de momenten die er wel zijn. En laat oma/kleinkinderen hun eigen weg vinden.
Ik vind dit raar van moeder. Mijn kinderen hebben ook geen grootouders in de buurt. Mijn ouders zijn overleden, de anderen wonen in het buitenland. Dat is spijtig, maar het is nou eenmaal zo. Dat gemis steeds benadrukken is niet handig of zinvol. En eisen stellen aan oma lijkt me niet ok.
Ben het met bovenstaande reacties eens.Ze heeft je dit van tevoren gezegd.Ik zit niet in zo’n situatie, maar zou het ook niet willen.Geen geduld voor,absoluut niet. Je maakt je veel te druk,zoek een leuke oppas en laat Julie genieten van het leven,op HAAR manier!
dwingeland!!..je zin niet krijgen en dan zelf op de grond krijsen!!…oma is een geweldig ,voor zich zelf opkomende vrouw..kan nog wat worden in de toekomst met de moeder!!
Denk dat oma maar de band met schoondochter moet verbreken, wat een hysterisch mens.
Wij hebben drie kinderen opgevoed en waren daar klaar mee. Hebben ook altijd aangegeven dat wij geen “oppas oma en opa” zijn. Zijn niet zo extreem als deze oma, wij houden wel van logeerpartijtjes, en genieten volop van onze kleinkinderen.
Onze dochter en kleinkinderen wonen 2,5 uur rijden verder. Ik kan dus ook niet oppassen of kinderen van school halen. Maar we hebben een prima band met onze kleinkinderen, ook al zien ze ons niet vaak en alleen als moeder er ook bij is
“Ik heb een ideaal plaatje in mijn hoofd hoe de band tussen mijn kinderen en hun oma eruit moet zien. Nu weigerd oma haar leven aan te passen zoals ik dat wil zodat zij aan dit ideaal kan voldoen. Nu wil ik het contact verbreken, omdat ik dit haar kwalijk neem.” Dit is in principe wat de moeder zegt, en dat vindt ik nog eens egoïstisch. Oma heeft het volle recht haar leven te leven zoals zij dat wenst en haar rol als oma in te vullen zoals zij dat wil.
helemaal terecht van oma,laat je geen schuldgevoel aanpraten door dwingende moeder.
Mijn nekharen gaan hier een beetje van overeind staan. De moeder gedraagt zich als een verwend princesje. Oma geeft heel netjes en duidelijk haar grens aan en mevrouw heeft daar geen enkel respect voor. Erg egoïstisch want door haar acties neemt oma waarschijnlijk (en terecht) alleen maar meer afstand. Ik heb echt medelijden met oma. Mensen die denken dat ze recht hebben om hun behoeften boven die van een ander te stellen.. bah
Ik had vroeger een super leuke band met mijn opa en oma. deze heeft hooguit 2 keer opgepast, dus daar heeft het niet aan gelegen. ik deel bovenstaande meningen, en sterker nog, ik zou mocht ik ooit oma worden, ook geen vaste oppasdag willen hebben. Ik werk 28 uur in de zorg en mijn vrije tijd is mij heilig. Een dagje sporadisch of een avondje oke, hooguit een weekendje maar als ze zo klein zijn? No thanks!
wat een egoïstisch oma.
ze leeft haar eigen leven.geen ruimtev voor andere mensen.
zoek rust in acceptatie. ze zal voor niemand veranderen.
heel triest.
Maak van jouw verwachting niet de verplichting van een ander. Nergens is het gegeven dat jij kinderen op de wereld hebt gezet de verantwoordelijkheid van de oma om op te passen of logeerpartijtjes te houden. Dat je dat graag zou willen snap ik helemaal, maar het is haar goed recht om daar nee tegen te zeggen. Dat jij geen waarde hecht aan haar ruim van te voren aangeven dit allemaal niet te willen en je er daar nu zo vreselijk onder voelt is geheel aan jezelf te wijten.
oei de moeder is hier heel egoïstisch. het begon dat ze er maar van uit ging dat oma ging oppassen voor etentjes avondjes uit en dergelijke. waarom moet oma dat doen? en voor een band hoef je niet op te passen,oma is er bij elke verjaardag en feesten, er zijn al omas die dat niet ( kunnen) doen. wees dankbaar en laat oma haar eigen leven leiden zonder dat d schoondochter beslist wat oma MOET doen.
mijn ouders kunnen door lichamelijke beperkingen ook niet oppassen maar ze zijn gek op mijn dochter en nichtje en hebben een hele goed band.
de moeder moest er niet zo van uitgaan dat oma wel zou oppassen. ik snap dat het niet leuk is maar oma mag haar eigen keuzes maken
Ik vind persoonlijk de moeder zich melodramatisch gedragen. Dacht ze nou echt dat iedereen het met haar eens zou zijn?
Die oma wordt juist eigenlijk gekort door de moeder! Ze zal geen vinger durven geven want voor ze het weet is ze een hele hand kwijt!
Mijn moeder heeft altijd veel op haar kleinkinderen gepast (niet die van mij!)
Ze heeft haar jeugdige jaren, waarin ze nog fit was en op vakantie kon en overal heen kon gaan, verbruikt aan het oppassen op haar kleinkinderen. Nu het niet meer nodig is, is ze zelf oud en hulpbehoevend en kan ze niet veel meer dan dan een beetje thuiszitten en tv kijken. In mijn hart neem ik dat mijn zussen erg kwalijk.
Mijn moeder heeft het met liefde, ze durfde niet te weigeren, en ook met tegenzin gedaan en nu is haar leven bijna voorbij. Bedankt!
Ik geeft deze oma groot- en groot gelijk!!!
Ik wilde dat mijn moeder zo moedig en verstandig was geweest!
ze wil kinderen en daarbij werken en dingen voor zichzelf doen, zoek een oppas voor vast
daarbij snap ik de oma niet, maar dat is haar keuze, ikzelf kan me geen leven zonder m’n kleinkinderen voorstellen, verrijking van m’n leven
Ik vind de moeder egoïstisch. Mijn kinderen zijn volwassen, maar toen ze klein waren heb ik nooit mijn (schoon)ouders laten oppassen. Mijn schoonmoeder kon het niet, door haar matige conditie na doorgemaakte kanker, mijn eigen ouders gunde ik gewoon rust na het grote gezin wat ze gerund hebben. Ik ging iedere week bij mijn ouders op de koffie en ze hadden een goede band met opa en oma.
Als wij een avond uit wilde, lieten we een buurmeisje oppassen.
Stel je verwachting (eisen??) bij. Ik zie genoeg opa’s en oma’s die over hun eigen grenzen heen gaan omdat hun kinderen alles uit het leven willen halen. Ze rennen en vliegen voor de kinderen. Ben ik ook niet van plan hoor, mocht ik ooit oma worden. Af en toe bij springen in noodgevallen, meer niet! Bovendien moet ik nog zeker 10 jaar werken.
Ik vind de moeder erg egoïstisch, je bent als grootouder niet verplicht om op de kleinkinderen te passen, toen mijn dochter zwanger was boden wij het zelf aan. Ik vind dat die keuze bij de grootouders ligt.
wat een egoïstische moeder.
Dit was ze toch van te voren? Oma is hier heel duidelijk in geweest. Nadat ze haar eigen kinderen opgevoed heeft , heeft ze geen zin meer in verplichtingen. Ik geef haar gelijk. Sommige oma s willen dit wel , sommige niet . En een band opbouwen gaat óók bij geen een op een contact.
Wauw, aan het einde dacht ik dat dit gewoon een overdreven nep verhaal was want het kan toch bijna niet dat je zo in een waan leeft dat je denkt dat je RECHT hebt op oppas/tijd van oma. Het ergste is nog dat ze dit ook nog is van te voren aangegeven heeft. En dan ook nog oma een schuldgevoel aan proberen te praten. Meid ga in therapie en leer dat niet alles om jou draait.
ik vind het voor beide sneu. oma kan toch in haar agenda 1dagje vrij plannen. dat is niet zo moeilijk.
en dan over 15 jaar als ze niet meer goed ter been is klagen dat ze de kleinkinderen niet ziet.
en aan de moeder maak je niet zo druk…er zijn ook adoptie opa ‘ en oma’s. deze mensen zien hun kleinkinderen niet of hebben ze niet. En willen opa en oma zijn voor andere kinderen..
succes.
ik vind het wel overdreven om oma hier de schuld van te geven. Ze heeft al voor de geboorte van de eerste aangegeven dat ze niet wil oppassen. Het gaat mij dan te ver om haar dit kwalijk te nemen. Er zijn wel meer grootouders die nooit oppassen
Volkomen terecht dat ze voet bij stuk houdt. Ze heeft het van te voren gezegd en ze heeft recht op haar eigen leven nu. Ook mijn kinderen van 25 en 24 weten van ons nu al dat ik/wij niet gaan oppassen als ze kinderen krijgen. Wat een vreemde reactie van de moeder van de kids. Hoe kun je dat je schoonmoeder kwalijk nemen, dan ben je zelf een rare snijboom.
vreselijk overdreven. ze had het van tevoren aangegeven en de band hoeft er niet minder om te zijn maar moeder zorgt voor een afstandelijke band tussen de kinderen en oma door zich zo op te stellen. kinderen voelen dit feilloos aan
ik ben een moeder van 4 mijn ouders hebben nooit opgepast wil ik ook niet hebben, andere zorgen toch anders voor je kinderen zoals jij dat zou doen. ook zijn ze er helemaal uit en zien ze niet de gevaren meer. ik zeg nu al tegen mijn kinderen ik heb jullie nooit bij een ander gelatrn papa en mama hebben alles samen gedaan, ik heb alles opgegeven om voor jullie te zorgen. zodra jullie groot zijn. is het onze tijd en mochten zelf kinderen zelf zou ik een goede oma zijn . maar ik pas niet op!! daar hoor je zelf voor te zorgen.
Wat een idioot idee, de band met oma verbreken omdat ze niet wil oppassen. Degene die dan het kind tekort doet is de moeder zelf. Wat egoistisch van moeder, alleen omdat ze haar zin niet krijgt. Wees zuinig op oma, die nu lekker van haar vrijheid geniet, en dat recht heeft ze. Je kunt oppassen niet afdwingen, wees blij dat er een band is, en een band kan prima zijn zonder op te passen. Moeder heeft voor kinderen gekozen en moet zelf de verantwoordelijkheid nemen. Niks mis met een goede oppas trouwens!
Ik zie tegenwoordig elke dag dezelfde opa’s en oma’s op het schoolplein hun kinderen ophalen. En dan hoor ik ook nog dat veel kinderen wat langer bij de gastouder blijven, ja, na 18 uur, zodat de ouders kunnen sporten. Daar vind ik dan weer wat van, maar dat terzijde…
Tsja, wat een weelde denk ik dan…
Maar eerlijk is eerlijk ik begrijp juist heel goed dat veel grootouders niet willen oppassen. Je moet het ook maar kunnen. En veel mensen zijn vaak nog fit en vitaal tot hun 75e. Daarna wordt het minder. Grootouders zien dit in hun vriendenkring en willen daarom nog genieten, zolang ze vitaal zijn.
Als de grootouders meerdere kinderen en kleinkinderen hebben, dan word het zo wel een fulltime baan. Wat ik wel zie gebeuren de kleinkinderen van de broer wel en/of van de zus niet. Dat trekt wel een wissel op de relatie onderling, maar vooral de familieband.
In dit verhaal vind ik de grootouders duidelijk. De schoondochter is blijkbaar niet gewend dat ze ‘ nee’ krijgt te horen. En er is iets wat haar triggert, zoals een afwijzing. Dan zou ik naar mijzelf kijken, hoe dit komt. En haar frustratie niet op haar schoonouders afreageren.
Maak niet van jouw verwachting iemand anders zijn verplichting. Ik heb te doen met oma, ze doet niets verkeerd. Ik heb twee kinderen van 1 en 4 en deze hebben een hele fijne relatie met opas en oma’s, zonder dat die ooit hebben hoeven oppassen.
Grootouders zijn géén gratis oppas, werken vaak zelf nog of de gezondheid laat oppassen niet toe. Al met al een vervelende schoondochter!
Ik ben benieuwd, als Heleen en Kay later kinderen krijgen, of deze moeder dan de oma wordt die ze nu af probeert te dwingen. Wat een dwingeland.
Je kunt iemand niet dwingen de oma te worden die jij wil.
Je wist dit van te voren zoals ze zegt..
En dat de band met oma niet goed is ligt meer aan jou dan haar.
jij geeft verkeerde signalen naar je kinderen alsof een omaband zaligmakend is.
laat het met rust, het later allemaal wel anders zijn maar niet als jij zo dwingend doet en de band wil verbreken.
Je man heeft toch zeker ook een mening en recht op zijn moeder
Onbegrijpelijk hoe Elsa dit aanpakt. Oma Julie is heel duidelijk geweest, al lang voordat er een baby was. Willen breken omdat de oma niet doet wat zij wil is belachelijk kinderachtig. Ik begrijp dat het gevoelig ligt omdat Elsa , kennelijk, zelf geen ouders meer heeft maar dat maakt niet dat de overgebleven (schoon)ouder naar haar pijpen moeten dansen. De manier waarop deze moeder ,kennelijk met een telefoontje, de 1e keer oppassen wilde afdwingen getuigd ook niet van enig vermogen tot inleven en accepteren van grenzen van de ander. Ik hoop voor deze moeder, haar man, haar kinderen en oma Julie dat ze deze ongefundeerde wrok los kan laten en kan accepteren dat de dingen niet altijd gaan zoals iemand het bedenkt en in het hoofd heeft. (desnoods met psychische hulp). Als zij op deze manier doorgaat zal ze heel veel kapotmaken.
Onbegrijpelijk hoe Elsa dit aanpakt. Oma Julie is heel duidelijk geweest, al lang voordat er een baby was. Willen breken omdat de oma niet doet wat zij wil is belachelijk kinderachtig. Ik begrijp dat het gevoelig ligt omdat Elsa , kennelijk, zelf geen ouders meer heeft maar dat maakt niet dat de overgebleven (schoon)ouder naar haar pijpen moeten dansen. De manier waarop deze moeder ,kennelijk met een telefoontje, de 1e keer oppassen wilde afdwingen getuigd ook niet van enig vermogen tot inleven en accepteren van grenzen van de ander. Ik hoop voor deze moeder, haar man, haar kinderen en oma Julie dat ze deze ongefundeerde wrok los kan laten en kan accepteren dat de dingen niet altijd gaan zoals iemand het bedenkt en in het hoofd heeft. (desnoods met psychische hulp). Als zij op deze manier doorgaat zal ze heel veel kapotmaken.
ik herken dit ik paste ook op toen ze verhuisde naar liende was alles over dat merk ik ook bij mijn andere zoons nu vroeg mijn zoon of ik op maandag een keer in de maand op wil passen om dat ze het kinderdag verblijf niet meer kunnen betalen twee dagen ging wel ze hebben geen werk maar wel de afgelopen twee weken op vakantie nu sta ik op punt om niet meer op te passen is niet leuk maar denk je bent toch thuis hij is drie jaar volgend jaar mag hij naar school dan maar een jaar die dag geen leuke dingen doen
De band met oma en kinderen zal slecht zijn door hun moeder, zo dwingend! ik zou ook niet oppassen op die manier. Oma heeft haar tijd gehad en al gezorgd en opgevoed. Als opa en oma ben je niet verplicht om op te passen.
Er zijn genoeg (eenzame) opa’s en oma’s zonder kleinkinderen. Ga op zoek naar iemand die deze rol met liefde en plezier wil vervullen en stop met je wil opleggen aan iemand die duidelijk niet op deze rol zit te wachten. Je kunt niet alles naar je hand zetten, alleen je eigen rol hierin kun je beïnvloeden. De kinderen krijgen straks een aangeleerd minderwaardigheidscomplex als moeder zo doorgaat.
Ben ook oma Op mijn eerste 2 kleinkinderen heb ik veel gepast en ze logeerden soms dagen lang bij ons Daarna ben ik gescheiden, weer getrouwd en heb met mijn man een bedrijf.
Ik werk vaak 60 u per week en als ik al eens een dag vrij heb wil ik ook niet oppassen Deze andere kleinkinderen wonen ook nog 100 km verderop Jammer, maar zo is het nu eenmaal De eerste 2 zie ik ook niet meer sinds hun ouders gescheiden zijn
Lieve mama,
Als ik jouw verhaal lees voel ik je verdriet en de onvervulde behoefte dat er geen “oma oma” is voor jouw kinderen. Je vertelt dat zij de enige oma is. Hieruit maak ik op dat jouw moeder niet in beeld is (met welke reden dan ook). Zit hiervoor jou wellicht heel veel pijn en verdriet wat maakt dat het zo moeilijk is dat Julie niet de oma is die je voor ogen had? Je mag voor dit stukje voor jezelf zorgen en bedenken wat je hierin nodig hebt. Wellicht lukt het dan om de accepteren dat Julie een andere oma is dan je voor ogen had. De vraag is wie er baadt bij hebben als oma en moeder (voor je man) geen deel meer uitmaken van jullie gezin.
Liefs Sietske
Mijn oma was te oud voor oppassen en vakanties toen mijn zusje en ik als nakomertje kwamen. Zo was het vroeger vaak zo. Toch heb ik dierbare herinneringen aan haar. Ik zag haar ook alleen in bijzijn van mijn ouders. Mijn moeder gaf ons zelf opdrachten: als we zo bij oma zijn help haar ff met de afwas want ze is al heel oud. Zo ging dat. Ik had een echte oma en kreeg altijd cadeautjes. Niet van die vreselijke grootouders van tegenwoordig die ik tegenkom in mijn werk als wijkverpleegkundige: grootouders die wel oeverloos kunnen oppassen op hun kleinkinderen maar nauwelijks nog iets willen doen aan mantelzorg voor hun eigen bejaarde ouders.