Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Je kent vast wel het programma “Extreme Cheapskates” op TLC. Het gaat over mensen die op elk mogelijke manier besparen en zuinig doen in het leven. Deze mensen nemen nogal extreme maatregelen om geld te besparen. Net zoals ik. Ik ben gierig. Ik geef het toe. Een krent. Mijn man vindt het verschrikkelijk en schaamt de ogen uit z’n kassen. Hij wil steeds minder met mij op pad en gezien worden. En natuurlijk vind ik dat niet leuk. Maar het bezuinigen zit gewoon in mijn bloed. Ik kan niet anders. Trouwens, dat wil ik ook helemaal niet.
Hoe het allemaal begon
Het begon een half jaar geleden. In het bedrijf waar ik werkte werden tientallen mensen ontslagen. “Wegen bedrijfseconomische redenen”, werd er van hogerop gezegd. Ik was daar één van. Plotseling zat ik thuis. Zonder werk. Maar nog erger: zonder salaris. Dat betekende dat onze bankrekening een stuk minder vol was elke maand, terwijl we met twee banen maar net rondkwamen. We moesten dus ergens geld vandaan toveren. Hier startte ik met bezuinigen. Ik zocht in alle folders naar aanbiedingen voor onze boodschappen. Ik fietste van Jumbo, naar Albert Heijn om vervolgens de actieknaller van Etos binnen te slepen. Het kostte veel tijd en ik was er druk mee, maar ik had zeeën van tijd, zo zonder baan. Het scheelde erg veel boodschappengeld. Ik werd er steeds handiger en beter in.
Op een dag stond ik met een bloemkool in mijn handen
En vond ik dat er veel onbruikbare stukken aan zaten, die je in de keuken weggooit, maar waar je uiteindelijk wèl voor betaalt. Ik scheurde het onderstuk (de stengel en bladeren) van de bloemkool af. Al het afval legde ik bij de andere bloemkolen in het schap. Nadat de bloemkool gekortwiekt was, deed ik het voldaan in mijn wagen. Vanaf hier werd het bezuinigen steeds erger. Ik had standaard een mesje in mijn tas. Ik dopte de sperzieboontjes vliegensvlug in de supermarkt boven het schap. Die gooi je thuis weg en ga ik dus echt niet betalen. Ik vraag altijd of ze de aardbeien voor me willen wegen en als het onder de beloofde 250 gram zit, doe ik er een aardbeitje van een ander doosje bij. Dit geldt eigenlijk bij alle open fruit- en groentebakjes. Soms krijg ik scheve gezichten. Mensen staren weleens naar me, maar dat maakt mij niets uit. Ik ben nog nooit aangesproken op mijn gedrag. Mocht dit gebeuren, dan heb ik mijn woordje wel klaar.
Als er eten overbleef aan ons restauranttafeltje, vroeg ik of ik het mee mocht nemen
Een doggy bag. En als ze met het smoesje kwamen dat ze niets hadden om het eten in te doen, zorgde ik dat ik altijd Tupperware bakjes in mijn tas had. Voor de zekerheid. Ik wilde alle restjes zeker mee naar huis. Ik vond het doodzonde om te verspillen. In het restaurant gooiden ze toch alles weg. En zo hadden wij nog lekkere hapjes thuis. Mijn man vond dit maar niets. We spraken af dat hij naar de wc ging en ik dan een serveerster aansprak, zodat hij er niets van meekreeg. Prima oplossing.
Ik gooi de plastic yoghurtbakken thuis niet meer weg
Verspilling! Ik gebruik ze als pennenbakken, legodozen en sieradendoosjes voor de kinderen. Ze mogen ze zelf versieren met verf, teksten en leuke stickers. Ik koop tweedehands kleding, in plaats van nieuw in de winkel. Scheelt heel erg veel geld. Vooral voor de kinderen die zo snel groeien.
Extra’s bij de koffie
Als ik ergens koffie drink, vraag ik extra koekjes, melk en suiker. Dat verdwijnt dan allemaal in mijn tas. Dat kan ik dan serveren aan mijn visite thuis. Ook bij een benzinepomp met zelfbediening, neem ik extra suiker en melk mee. Eentje. Die zou ik namelijk ook in mijn koffie kunnen hebben gedaan. Sommige mensen doen twee suiker in hun koffie. Ik doe er één in mijn koffie en neem er één mee. Alles binnen de perken.
Het ontbijt bij een hotel is een walhalla voor mij
Ik kan hier echt losgaan. Zo ver, dat mijn man niet meer met weg wil. Ik pak namelijk een klein ontbijt, maar óók een kleine lunch mee. Er staan veel verpakte voedingsmiddelen zoals crackers, doosjes muesli, ontbijtkoek, smeerkaas en -worst. Ik heb altijd lege bakjes in mijn tas, voor een broodje, croissant of muffin. Wederom de regel voor mij: iemand kan een groot ontbijt eten, ik eet een klein ontbijt en neem een kleine lunch mee. Mijn man vind dat ik te ver ga. Ik niet. Het zorgt dat wij onze hoofden boven het water kunnen houden, als gezin.
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
