Mijn zoontje is bijna 8 jaar. Hij is bang aangelegd. Nieuwe dingen doet hij niet graag. Op vakantie gaan vindt hij in eerste instantie niet zo leuk. Als hij eenmaal gewend is, geniet hij. Echter zal de tandarts nooit wennen. Door die ene keer, gaan we niet meer.
Hij sprak elke dag over de tandarts
Luuk was 7 jaar. Zoals altijd zei hij dat hij niet wilde gaan. Ik stelde hem gerust en zei dat hij een cadeautje van mij kreeg als hij was geweest. Dat in het vooruitzicht, trok hem over de streep. De dag naderde. De spanning steeg bij Luuk. “Nog één nachtje slapen, en dan gaan we naar de tandarts”, zei ik. Ik wilde er zo graag vanaf zijn. Ik had geen zin meer in die honderd gesprekken over de tandarts. Boekjes voorlezen ter voornbereiding. Luuk die slecht kon slapen of huilde van de spanning, “Straks is dat allemaal voorbij”, zuchtte ik.
Het was zover, we reden naar de tandarts
In de auto zat Luuk te bibberen. Ik keek naar hem in de spiegel en gaf hem een knipoog. “Denk maar aan je cadeautje. Wat wil je straks uitkiezen?”, vroeg ik. Ik zag dat Luuk ging nadenken en dat hij een stukje ontspande. Ik dacht na over wat beter was: ik als eerste op de tandartsstoel of juist Luuk. Als ik als eerste ging, kon Luuk zien wat er gebeurde en dat het geen pijn deed. Aan de andere kant kon dan zijn spanning gaan oplopen. “Misschien moet hij als eerste, dan is hij er gelijk van af”, dacht ik. Ik hakte de knoop door. Luuk ging als eerste.
De deur zoefde open en ik meldde ons aan
In de wachtkamer legde ik Luuk uit dat hij als eerste ging. Hij mocht bij mama op schoot in de tandartsstoel. Hij glimlachte flauwtjes. Arme jongen. Hij deed echt zijn best. Ik gaf hem een knuffel. Kort daarna werden we de kamer ingeroepen. De tandarts gaf Luuk een boks. Het ijs was gebroken. “Het is zo voorbij”, glimlachte de tandarts. Hij zag de spanning in Luuks gezicht. Ik nam plaats in de stoel en zetten Luuk op schoot. We werden naar achter gezet. De felle lamp kwam boven ons. Luuk kneep in mijn hand. “Goed zo”, fluisterde ik.
De tandarts pakte een haakje
Luuk verstijfde. “Met dit schoonmakertje haal ik viezigheid weg van je tanden”, legde hij uit. Goede woordkeus. Luuk deed met zichtbare moeite zijn mond open. “Iets verder”, zei de tandarts, “ontspan maar”. Luuk deed zijn mond verder open. Ik hoorde geschraap. Luuk vond het vreselijk. Hij mocht zelf een spiegeltje vast houden, zodat hij het kon zien. En dat was een verkeerde keuze. Hier ging het mis. Hij draaide zijn hoofd snel weg. “Ik zie bloed!”, gilde hij, “Veel bloed!”. De tandarts draaide de lamp iets aan de kant en wilde uitleg geven, maar Luuk sprong van mijn schoot. “We hadden nooit dat spiegeltje moeten geven”, dacht ik. “Luuk het is een klein beetje bloed. Zullen we het afmaken?”, probeerde ik.
Luuk werd knalrood van de spanning
“Nee”, gilde hij, “nee, nee, nee, nooit meer”. Hij stoof de kamer uit. In paniek rende ik achter hem aan. “Ik bel voor een nieuwe afspraak”, riep ik naar de tandarts. Ik kwam in de wachtkamer aan, maar geen Luuk te bekennen. Ik raakte in paniek. Ik vroeg aan de receptioniste of ze een jongetje had gezien. Ze zei dat hij eventjes in de wachtkamer had gezeten, maar dat ze hem daarna niet meer had gezien. Ik rende het gebouw uit. Keek naar links en naar rechts. De straten waren leeg. Dit was niet leuk meer. De tranen rolden over mijn wangen. “Hij zal toch niet alleen naar huis gelopen zijn?”, dacht ik in paniek.
Ik rende naar de auto
En daar zat Luuk op z’n hurken. “Luuk”, gilde ik. Ik knuffelde hem. “Je mag niet zomaar weglopen”, sprak ik, “Nooit meer doen. Begrijp je dat?”. Luuk knikte. “Ik ga nooit meer naar de tandarts”, verduidelijkte hij. “Hij maakt alles kapot in mijn mond. Er was overal bloed”. Luuk stapte in. We reden naar huis. Thuis had Luuk het dagenlang over bloed en kapotte tanden. Tegen iedereen: zijn vriendjes, de juf, opa en oma. Ook bij mij ging bijna ieder gesprek weer over de tandarts.
Luuk kreeg nachtmerries
Ik vond het te ver gaan allemaal. Ik moest iedere keer bevestigen dat we niet naar de tandarts gingen. Ik wilde ook zeker niet meer. Met dit drama, kreeg ik Luuk met geen tien paarden dat pand binnen. Dit was een groot probleem geworden. Ik wist me geen raad. Ik hoorde over speciale tandartsen die bekend zijn met kinderen met angsten. Dat zijn speciale poli’s waar alles anders gaat: met beloningen, stickers, poppetjes en veel uitleg. “Misschien moet ik dat maar proberen”, dacht ik. Maar voorlopig hoef ik niets voor te stellen aan Luuk. Eerst moet zijn spanning en angst zakken. Zal dit ooit overgaan? Hebben andere ouders hier ervaring mee? Ik hoor ook graag ervaringen met die speciale angsttandartsen.
NANNETTE
die angst gaat niet zakken door er niet meer heen te gaan. inderdaad een angsttandarts zoeken en daar naar toe. en wel zsm. zodat hij een andere ervaring kan opdoen. niet te lang wachten hoor, want als er straks echt wat aan de hand is met zijn tanden is er meer te doen dan een beetje schoonmaken.
hallo,
zoek hulp en ga op zoek naar de oorzaak van deze heftige angst ,dat moet je eerst helder hebben ,daarna vervolgstappen dit is nog maar het begin ,succes ermee
Wij gaan met oudste zoon naar de kinder tandarts in Amsterdam. Dat is wel even loslaten, want na de eerste keer gaat je kind alleen mee en wacht jij in de wachtkamer. Eerste keer is dat even huilen, maar onze zoon gaat inmiddels superrlxd daar naar toe (mits wel steeds dezelfde tandarts)
Wat vervelend dat het zo is gegaan. Ik zou zeker een afspraak maken bij zo’n speciale tandarts. En daar misschien niet al te lang mee wachten, hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt? Het is toch zijn gebit, je wilt niet dat hij een angst ontwikkeld dat hij later zelf nooit een afspraak bij de tandarts maakt. Wel zijn angst serieus nemen, maar er niet teveel in meegaan, het niet erger maken dan het is. Ook al snap ik dat je er geen zin in hebt, ik zou deze week nog contact opnemen met zo’n tandarts. Je wilt ook niet dat hij over een paar jaar tanden moet laten trekken of hij een gaatje krijgt waar hij zoveel last van krijgt. Succes!
mijn zoon heeft ook bij een kinder tandarts gelopen, speciaal voor angsten. In Amsterdam. Geweldige ervaring, ook voor een super moeilijk gebit, daar viel hij onder.
ik zou eerst wel de basis vinden van zijn angst. .
je kind word het 1e jaar gevormd.
Én daar zit het al in.
Ja idd de angst opzoeken, waar het vandaan komt.
Mijn zoon zat ook altijd in spanning voor o.a. de tandarts.
Hij is inderdaad ook een keer van de tandartsstoel weggelopen.
Dus voor mij herkenbaar.
Ik wist op den duur dat ik spannende dingen nooit van te voren moest vertellen.
Omdat er anders veel spanning opgebouwd werdt.
Pas kort van te voren zeiden we dat we naar de tandarts gingen.
Om helemaal niet meer naar de tandarts te gaan is denk ik geen optie.
De volgende keer is hij alweer iets ouder, en vind hij het misschien minder spannend.
ik dacht even dat je serieus was met de titel. laat het even rusten en zoek een andere tandarts. Maar wacht hier geen maanden mee. Als je wacht toon je hem dat zijn angst terecht is en je hem nooit meer naar die stoute tandarts brengt. Daarbij, als hij niet naar de tandarts gaat en er moeten plots 4 gaatjes gevuld worden zal zijn angst er niet minder om worden.
het spiegeltje was niet te best. maar hem eerst laten gaan ook niet. maak zelf een afspraak bij een tandarts en laat je zoon meekijken. zo kan hij zien dat het normaal is en je tanden erna echt niet stuk zijn.
ik vraag me af of je er van te voren niet al een te groot ding van hebt gemaakt, waardoor de spanning in aanloop naar het tandartsbezoek juist heel erg is gaan oplopen. Voorbereiden is uiteraard goed maar je kan ook teveel voorbereiden denk ik. Snap wel dat je ontzettend geschrokken bent toen je zoontje er vandoor ging, wellicht een volgende keer proberen er wat minder een groot ding van te maken. Succes ermee!
hij is al bang voor alles. Er zijn een paar opties:
– Het zelf niet groter maken. Dus ook niet steeds opnieuw in overleg over het volgende spannende.
– Therapie.
– Weerbaarheidstraining om meer zelfvertrouwen te krijgen.
– Dwingen. (Al zou ik dat zelf pas in gaat zetten als hij veel ouder is. Er komt een tijd dat Wensen en Moeten niet meer verenigbaar zijn, bijv bij tandrot)
wat een nare situatie voor jullie beiden. Voor mij klinkt het ook alsof hulp erbij krijgen (van een psycholoog) een goede optie zou zijn. Een andere tip die wij gebruikten bij onze angstige dochter. Een zelfgemaakte maandkalender met de gewone dingen erin (school, bso, clubje) en de spannende dingen. Kort vooraf zeggen zorgde voor dramatische buien maar veel erover zeggen zorgde dat ze steeds hardnekkiger weerstand opbouwde. Nu wisten wij met de kalender dat ze het zag en wist, kon ze het op haar eigen momenten even benoemen en wij haar begeleiden op de spannende momenten. Misschien helpt het. Succes.
Wat een moeilijke situatie.
ik kan me niet inleven want onze zoon gaat juist heel graag.
Wij hebben een geduldige en spontane tandarts die alles perfect uitlegt.
Onze zoon ligt giechelend in de stoel.
Ik denk dat het belangrijk is er niet te snel van tevoren er over te beginnen maar zo’n speciale tandarts lijkt me een heel goed plan.
Ga op onderzoek uit, lees ervaringen over zo’n speciale tandarts en neem contact op!
Een gezond gebit is zo belangrijk!
onze zoon was ook heel bang, door een nare ervaring bij de tandarts. Overgestapt naar een kindertandarts.Hier nemen ze echt de tijd en leggen ze alles rustig uit voordat ze iets gaan doen. Eerst alleen maar tanden tellen. Altijd zo gespannen, kotsend zat hij in de auto.. Maar we gingen wel, met een emmer, handdoek en water reden we er elk half jaar naar toe. Het was geen leuke tijd, maar inmiddels is hij 20, gaat weer naar de gewone tandarts. Heeft het mooiste gebit, nooit een gaatje, want hij poetst als de beste, Nog steeds een beetje bang voor de tandarts en zijn bor.
kan het zijn dat je er van te voren er teveel aandacht aan hebt gegeven? Dat het een te groot ding is geworden in zijn hoofdje. Ik neem aan dat hij al vanaf het moment dat de tandjes doorkwam hij al bij de tandarts is geweest… Daarbij komt dat hij echt wel terug de stoel in moet, want als je dat niet doet en er komen gaatjes en of verdoving bij kijken ben je helemaal ver van huis. Maak zsm een bij een angst tandarts en leg de situatie uit.
gelukkig zelf geen ervaring met een angstig kind. ik ben zelf overal heel nuchter in naar haar toe en maak er niet meer van dan wat het is. ze gaat al vanaf haar geboorte mee naar mijn controle afspraken en ging zonder problemen alleen in die stoel liggen toen zij zelf aan de beurt was. Tot nog toe gaat dat allemaal prima. Ze is nu 5,5 dus misschien verandert dat nog als ze een keer een mindere ervaring heeft, maar vooralsnog heb ik gelukkig een kind zonder angsten. Ze vind af en toe heus wel eens iets wat spannender, maar dat is gezonde spanning.
Hier zijn al goede adviezen gegeven. Ik zou daar nog aan willen toevoegen: maak eens een nieuwe afspraak bij de tandarts waar hij is weggelopen. Niet voor een controle maar om met de tandarts en je zoontje rustig te praten over wat er is gebeurd. Dat kan de spanning en herinnering wat verbeteren. Daarna kun je altijd nog beslissen of je naar een speciale kindertandarts gaat.
Verder kan het misschien ook helpen als iemand anders met hem meegaat, bv een opa, oma, vader of iemand anders. Veel succes voor jou en je zoontje!
en waarom hij überhaupt zo snel bang wordt. snapt hij iets niet, snapt hij “te veel”.. kan me voorstellen dat dit ook bij andere dingen gebeurd
mijn zoon is inmiddels 25 jaar, maar als ik jou verhaal lees herhinner ik me nog de extreme angst voor de tandarts van hem op die leeftijd.
wij wonen in midden Limburg.
ik ben met mijn zoon toen naar de angst tandarts gegaan in Kerkrade.
momenteel zit hij nog steeds bij dezelfde tandarts en angst coach, al vanaf zijn 8ste.
de amalia kliniek.
bij binnenkomst hangt er geen tandarts praktijk geur en iedereen is in het rose gekleed.
geen witte kleding.
mijn zoon is begonnen bij de angst coach.
1ste prioriteit was om de angst weg te krijgen.
bij deze angst coach wordt alles in stapjes gedaan en komt er geen tandarts aan te pas en geen tandarts haakjes enz.
bij mijn zoon heeft de angst therapie maanden geduurd.
je krijgt voor deze therapie een speciale vergoeding.
ik kan deze angst therapeute echt aanbevelen.
ze is heel goed en mijn zoon komt dus nog steeds bij haar.
mocht je meer informatie weten dan hoor ik het wel .
met vriendelijke groet
ester valkenburg
mijn zoontje is autistisch en vindt het vreselijk dat de tandarts in z’n mond zit want dit is een sensorische nachtmerrie voor hem. we gaan alsnog want sommige dingen moeten nou eenmaal, wel gaat hij naar een speciale tandarts wat erg goed bevalt. juist als je zoontje z’n tandvlees al zo makkelijk bloed is het goed om te gaan, bloedend tandvlees kan toch wijzen op wat problemen (hoeft niet maar wel goed om in de gaten te houden) en als hij echt gaatjes oid krijgt en moet boren dan ben je met zijn angst veel verder van huis! en wat inderdaad al gezegd is als je niet gaat dan wordt de drempel alleen maar hoger.
Onze autisme zoon krijgt ook de zenuwen bij iets nieuws waar mensen zijn. had een hele nare pijnlijke niet succesvolle ervaring bij een tandarts gehad en sinds dien durfde hij niet meer. Gingen naar een andere erna en ook nog de speciale kindertandarts waar hij een drankje kreeg voor sufheid voor behandeling. Maar zelfs daar was hij emotioneel te sterk voor! We hebben het even gelaten..want vasthouden en dwingen is helemaal niet goed. Dat gaat ten koste van de vertrouwen die hij heeft voor de ouder ook. Na een tijd vonden we een hele lieve biologische tandarts en moest hij me om bij zijn broertje mee te kijken. 1e afspraak lukte dat niet.. 2e afspraak niet teveel over praten, gewoon luchtig en mee.. Ter plekke vroeg ze kom even ga ik bij jou ook tellen en stap voor stap won ze snel zijn vertrouwen. Hij blijft het spannend vinden, maar hij verzet zich daartegen.
Bij t gaatje vulde ze ook niet en trekt ze ook niet, want dat kiesje ging er bijna uit met wisselen leeftijdgezien. Ze kijkt echt naar leeftijd en hoelang en kind nog met het kiesje moet om onnodig trauma te voorkomen. Een indien wel nodig doet vullen bij haar geen pijn en in 5min voor elkaar.
Zijn vertrouwen was dit haar een beetje gewonnen.. Als ze ooit weg gaat naar ander praktijk dan gaan we mee.. Net zolang als kan en hij bij een ander durft.. En ouder worden helpt ook. Ik raad dan ook aan zelf tandarts te zoeken en zeker een biologische tandarts. De speciale kindertandarts kun je proberen, maar helaas werkte die niet bij mijn kind. Het lukte hun niet ‘m in de stoel te houden! De biologische tandarts, super schat en lief geduldig en doet niets wat niet nodig is.