De kinderopvang heeft de afgekolfde voeding van een andere moeder aan mijn kind gegeven

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

Vanaf de geboorte heb ik Lia borstvoeding gegeven. Zij hapte goed aan en dronk krachtig. Ik genoot van deze momenten. Ik had het er dan ook erg moeilijk mee dat ik moest beginnen met werken. Lia ging na 3 maanden naar de kinderopvang. Ik vond het belangrijk dat zij borstvoeding bleef krijgen, dus kolfde ik er op los. In de vriezer stonden tientallen flesjes klaar. Ik had een flinke voorraad. Ik was hier ontzettend trots op. Lia zou gewoon mijn voeding krijgen. Een pak van mijn hart. Zo was ik toch nog een beetje bij haar.

Daar ging mijn telefoon op mijn werk

“Kinderopvang”, stond er op mijn scherm. Ik schrok me dood. Lia zat nu 1 maand op de opvang en ze hadden nog nooit gebeld. Gehaast nam ik op. “Er is niets ernstigs gebeurd”, zei de leidster gelijk. Ik zuchtte diep. Er viel een last van mijn schouders. Er was een korte stilte. “Er is wel iets met de flesjes gebeurd”, vervolgde ze langzaam, “We hebben de voeding van Lia per ongeluk verwisseld met Nina.” Dit moest even bij mij landen. “Ohhhh”, zei ik. Ik was er eigenlijk niet zo blij mee. “Heeft Lia de voeding van Nina op?”, vroeg ik ter verduidelijking. “Ja, helaas wel”, antwoordde de leidster. “En was dit borstvoeding?”, vroeg ik. “Ja”, antwoordde de leidster.

Het voelde niet goed

Mijn voeding was afgestemd op Lia . Ik wist niet zeker of die moeder niet rookte, dronk of wel gezond at. Ik voelde me akelig. Alsof iemand, een onbekende, aan mijn kind kwam. Natuurlijk bood de opvang direct excuses aan. “Er staan toch naamstickers op de flesjes?’, vroeg ik geïrriteerd. “Klopt, de leidster maakte beide flesjes gelijktijdig klaar en heeft ze zelf verwisseld daarna. Ik moet erbij zeggen dat het een invalkracht was.” En hoewel ik vind dat het menselijk is om fouten te maken, kon ik het niet loslaten. Het bleef in mijn hoofd rondspoken.

Ik besprak het ‘s avonds met mijn man

Hij vond het slordig van de leidster, maar verder geen probleem. “Marleen, ons kindje is gezond en gevoed. Er is niks vreselijks aan de hand”, zei mijn man. Toch voelde het voor mij anders. Ik wilde weten of de moeder van Nina wel gezond at en dronk. “Dat wil ze vast ook van mij weten”, dacht ik. De volgende dag besloot ik de moeder van Nina op te wachten. Ook de moeder van Nina was helemaal van haar stuk. Ze was vegetarisch. Gelukkig dronk ze nooit alcohol en rookte ze ook niet. Ik hecht veel waarde aan hygiëne en zij ook. We besloten samen een klacht in te dienen.

Ik bracht Lia iedere ochtend met buikpijn naar de opvang

Dit ging zo niet meer. Ik had geen vertrouwen in de kinderopvang en besloot in overleg met mijn man een break te nemen van mijn werk totdat Lia 1 jaar oud was. Zo kon ik haar met een gerust hart zelf voeden. Alles voor mijn dochter. Voor ons even heen opvang meer. Een half jaar maakt niets uit op een mensenleven. Ik genoot intens van onze momentjes. En sliep met een gerust hart.

VICTORIA