Op mijn dertigste ben ik gescheiden
We hadden geen kinderen, dus dat maakte het makkelijker. We pasten op een gegeven moment niet meer bij elkaar. We waren gelukkiger zonder elkaar. Een paar maanden daarna ontmoette ik mijn huidige man, Hendrik. Wederzijdse vrienden hadden voor ons een blind date geregeld. Ik was stiknerveus. Het klikte echter goed, en er volgden meer dates. Van het één kwam het ander. We woonden al snel samen in een groot huurhuis. Wat waren we onze vrienden dankbaar!
Het viel me op dat Hendrik graag de dates betaalde
Ik had daar toen geen problemen mee. Ik voelde me wel vereerd. Ik compenseerde dat door af en toe cadeautjes te kopen of lekker voor hem te koken. Ik zag langzaamaan om mij heen vrienden en vriendinnen ook gingen samenwonen. Veel vriendinnen vroegen een gezamenlijke rekening aan met hun mannen. Toen ik dat voorstelde aan Hendrik veegde hij dat snel van tafel. “Gedoe. We verdelen de rekeningen. Net zo makkelijk”, glimlachte hij. Ik had daar vrede mee. Ik kende hem een klein jaartje. “Ik kaart dat later aan”, dacht ik. Wist ik veel.
Na een jaar besloten wij te trouwen
We regelden een groot feest op een toffe locatie, met hapjes en een band. We proostten op het goede leven en de toekomst. Ik ging er van uit dat Hendrik hierna wel opener zou zijn over zijn geldsituatie. Bovendien dacht ik dat het nooit erg zou kunnen zijn. “Dan had hij allang wat verteld”, hield ik me voor. Ik wist het zeker. Hendrik was voor 100% te vertrouwen.
Binnen een half jaar was ik zwanger
We waren dolblij. Ons huishouden werd uitgebreid. We konden in ons huis gemakkelijk een kamer opgeven als babykamer. We dachten allebei nog niet aan een koophuis. “Dat komt later wel”, zeiden we dan. Hendrik kocht allerlei babyspullen die ik mooi vond. Ook knapte hij het hele kamertje op naar mijn smaak. Telkens als ik het over de financiën wilde hebben, zocht hij een uitvlucht. Het was duidelijk dat hij dit onderwerp liever vermeed. Ik wilde daarentegen graag op de hoogte zijn van ons financiële plaatje.
Ik wist niet waar deze salaris schaamte vandaan kwam
Hendrik werkte bij de bank. Zijn precieze functie wist ik niet, maar hij was een soort manager of coördinator daar. Ik was er van overtuigd dat zijn salaris niet laag was, eerder extreem hoog. “Waarom doet hij toch zo geheimzinnig over zijn financiën?”, vroeg ik me keer op keer af. Hendrik gaf aan dat hij openheid over salaris lastig vond. “Dat komt nog wel”, zei hij iedere keer. “Als we een huis kopen, moet alles toch op tafel”.
Ik vraag me nu ineens af of hij misschien oude schulden heeft
En dat ik daar automatisch de helft van krijg. Daar zit ik natuurlijk helemaal niet op te wachten. Mijn toekomst voelt nu onzeker. Waar ik vroeger zeker was, slaat nu de twijfel toe. Ik vind dat niet fijn. Dit heb ik uitgesproken naar Hendrik. Hij wordt dan boos. Door al die geheimzinnigheid krijg ik argwaan. “Wat is er nou precies aan de hand”, denk ik regelmatig. Ondertussen spreekt Hendrik niet en vraag ik me serieus af of ik pas achter de financiën kom bij het kopen van onze eerste woning. Stiekem denk ik: “Ben ik erin gestonken of is hij gewoon schuchter?!”
ISELLE
Schuchter is hij zeker niet. Er is iets niet in de haak en hij doet er alles aan, om dit zo lang mogelijk verborgen te houden.
Dit had je moeten regelen voor je ging samenwonen.
En nu zorgen dat je zo snel mogelijk van de hoed en de rand weet.
Dus eisen dat hij het op tafel gooit
hij heeft ws schulden of vriendinnen!!! t is iig niet normaal en eenmaal getrouwd ben je altijd mede verantwoordelijk vd schulden hé. mijn partner en ik 35 Jr samen en vanaf de 1ste dag gezamenlijk, en hoeft niet eens te trouwen
U heeft de klok horen luiden, maar weet niet waar de klepel hangt, of wel? Sinds 1 januari 2018 vallen niet meer alle bezittingen en schulden in de gemeenschap van goederen. Bezittingen en schulden die alleen van u waren voor het huwelijk of geregistreerd partnerschap blijven alleen van u.