Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Mijn dochter kwam gisteravond bij me zitten
Ze vroeg: “Mama, mag ik morgen met Miep spelen?”. Ik moest even hard nadenken. Hoe zeg ik dit tactisch tegen mijn dochter. Gauw vertelde ik dat Miep een beetje apart is. Ze maakt met iedereen ruzie. In het echt vond ik dat Miep totaal niet spoorde. En dat was ook een beetje zo. Ze heeft weleens hele rare dingen gedaan. Ze had ook een hulpplan voor sociale contacten in de klas, want waar zij was, was er ruzie. Waar Miep was, heerste spanning, gegil en nare dingen. Ik wilde dat mijn dochter hier zo min mogelijk van mee kreeg, dus ik regelde via de Whatsapp een andere speelafspraak met een leuk meisje die we goed kenden. Ik snap dat het rot is voor Miep en ook dat niet helemaal een goed voorbeeld is, maar alleen maar positiviteit voor mijn dochter!
Oke, de volgende dag breekt aan
Ik breng mijn dochter netjes naar school. En wat denk je? Miep komt aangerend en schreeuwt: ‘Yes, vandaag gaan we spelen!’. Ik ben omringd met moeders en kinderen, waaronder het meisje en haar moeder waar mijn dochter een speelafspraak mee heeft. Ook de moeder van Miep staat erbij. ‘Nee, zegt mijn dochter, ‘ik mag van mama niet bij jou spelen.’ Ik zak door de grond. Verdwijnen, dat wil ik. Naar een andere planeet. De moeder van Miep kijkt me kwaad aan. De moeder van dat andere vriendinnetje kijkt me vragend aan. Ze begrijpt niet meer wie met wie speelt en wat er nu wel of niet doorgaat. Een pijnlijk lange stilte valt. ‘Zeg iets, zeg iets’, denk ik. Ik stamel en stotter langzaam dat we een andere speelafspraak hebben. Boos kijk ik mijn dochter aan en ik hoop dat ze mijn gedachten kan lezen, namelijk: ‘Hou hier nu over op’. Helaas, kan ze dat niet. ‘Nee, mama’, zegt ze, ‘ik had gisteravond al aan je gevraagd of ik bij Miep mocht spelen. Het is jouw schuld, want van jou mag dat niet’.
Met een rood hoofd duw ik mijn dochter de kleuterklas in
Snel trek ik haar bij mij op schoot en zeg dat ze zulke dingen niet moet zeggen. ‘Dat dat iets is tussen papa, mama en jou.’ Voorzichtig leg ik uit dat dat misschien voor Miep ook niet leuk is om te horen. ‘Maar ik moet toch altijd eerlijk zijn mama’, zegt mijn dochter verontwaardigd en te hard. Precies op dat moment loopt de moeder van Miep langs en kijkt me nog kwader aan dan zojuist. Potverdikke. Ik zucht en besef: dit komt nooit meer goed. En ik besefte ook maar al te goed, dat ik me niet moet bemoeien met het speelgedrag of de sociale wereld van mijn kind. Ze maakt haar eigen keuzes en ja, ook haar eigen fouten. Of soms lijkt iets een fout, maar verandert dat ineens in iets goeds. Ik had mijn lesje wel geleerd. Zo jammer dat ik de tijd niet kon terugdraaien …
Mama, bemoei jij je met de sociale contacten van je kind? Zo ja, op welke manier en in welke mate?
KATE
“Alleen maar positiviteit voor mijn dochter.”
Ehm, laat je dochter ook juist nu wat minder prettige dingen meemaken? Als je haar met Miep laat spelen en het word ruzie dan leert je dochter daar alleen maar van. In de echte (volwassen) wereld kan je ook niet iedereen uit de weg gaan en zal ze ook moeten leren dealen met mensen die zich ” anders” of ” apart” gedragen. Als ze nooit tegenslag ervaart doe je haar echt tekort en komt dit haar ontwikkeling later niet ten goede.
En arme Miep, misschien kan ze er niks aan doen dat ze zo is. Misschien heeft ze wel een stoornis op het autismevlak, of iets anders. Misschien wil ze graag een vriendinnetje dat ze helemaal meegesleept wordt door haar emoties. Laat je dochter haar een kans geven, misschien kunnen ze het hartstikke goed vinden samen. En als je dochter besluit niet meer met Miep te willen spelen moet je dat accepteren, en ook als ze besluit dat ze wél met Miep wil spelen.
wat erg voor Miep, je wordt er beslist niet leuker op als je steeds wordt afgewezen. En wat kan er mis gaan als ze bij jou thuis spelen. Ik hoop voor Miep en haar moeder dat Miep bij andere kinderen wel wekom is
Wanneer kids ruzie met elkaar hebben en wij ons als
Pubers mee gaan bemoeien omdat we het graag
Willen oplossen wordt het alleen maar erger en dan is de eindstand dat kids het in die tussentijd hebben bij gelegd en wij als ouders vervolgens ruzie hebben
Nee laat ze het lekker onderling uitzoeken
Oei ik vind dit heel naar om te lezen, voor miep. ik denk dat juist dit soort dingen er toe leiden dat dat andere meisje zich nog meer “anders” gedraagt dan gewenst is. en als ze willen afspreken, bij jullie thuis, dan kun je toch zelf in de gaten houden hoe dit gaat? gaat het niet heb je het een kas gegeven en weet je dochter dat het niet altijd even leuk hoeft te zijn.
mijn mening hierin natuurlijk. voel ergens de pijn in het hart. van de moeder van Miep.
Ik begrijp volkomen dat ouders hun kind sturen als het op het punt staat aan te pappen met een ongeschikt kind of een kind met ongeschikte ouders – dat doe ik zelf ook. Het is wel handig om het wat tactischer aan te pakken, maar dat heb je zelf ook gemerkt.
Ik denk dat je best kan beslissen wie wel of niet goed is boor je dochter om mee om te gaan. Om te voorkomen dat je haar dalijk flink moet straffen bijvoorbeeld omdat ze het gedrag van miep overneemt.
Ook ik doe dit bij mijn zoontje.
Misschien dat je het anders had kunnen brengen en beter meteen had kunnen zeggen van ‘sorry lieverd dat gaat niet, want we gaan morgen al bij jantje spelen’. Misschien niet helemaal eerlijk tegen haar. Maar zo voorkom je zulke situaties misschien wel😅 In plaats van dat het niet mag van je.
Zulke dingen zullen altijd wel eens voor komen. Schaam je niet je wil uiteindelijk toch het beste voor je dochter! En dat heb je gedaan, kop op mama🩷
Gelukkig heb je zelf ingezien dat je uit bescherming, voor je kind je door je angst hebt laten leiden en een onjuiste beslissing hebt genomen. Ik hoop dat Miep leuke vriendinnetjes krijgt en veel liefde zodat haar gedrag gaat veranderen en ze net als jouw dochter mag bloeien.
Mijn zoon is een beetje zoals Miep. Hij komt ook regelmatig in conflictsituaties terecht. School brengt een hoop prikkels met zich mee. We zijn er bewust van en hij heeft therapie.
Ik word met de nek aangekeken door andere ouders, terwijl uit observaties blijkt dat het niet altijd mijn zoon is, maar hij wordt uitgedaagd en opgejut door medeleerlingen. Hij ontploft wat natuurlijk “leuk” is en hij het weer gedaan heeft.
Er is zoveel meer dan gedrag kijk eens verder. Gelukkig heeft mijn zoon 2 vriendjes en die kijken inderdaad verder dan zijn gedrag. Een op een speelt hij super leuk en fijn!