Judith: “Huilend van de buikpijn gaan we met hem naar het ziekenhuis, maar we worden weer naar huis gestuurd. Wat is er met mijn zoon aan de hand?”

Deel 1: De hulpverlening zei dat ik niet goed voor mijn zoon kon zorgen
Deel 2: Mijn zoontje heeft al jaren enorm veel buikpijn, ik ben radeloos
Deel 3: Na een jarenlange zoektocht vinden we de verklaring voor de buikpijn van mijn zoon, de arts biedt zijn excuses aan

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.

In 2023 vertelde ik in een blog, dat we de obstipatie problemen van onze jongste gevonden hadden. Hij bleek lactose-intolerantie te hebben. Tot december 2024, ging het eigenlijk best wel oké. Alleen konden we niet goed afbouwen met de laxeermiddelen, maargoed, hiermee was het opzich goed onder controle. Het darmspoelen was gestopt en hij ging eigenlijk dagelijks naar het toilet.

Hij voelde zich niet lekker, at slecht en was erg vermoeid

Fast forward naar december 2024: kerstvakantie. Al een week klaagde D over buikpijn. Hij had uitslag op z’n lichaam, wat hij vaker krijgt wanneer hij een virus oploopt. Hier heeft hij een drankje voor, lactosevrij, en dit helpt heel goed. Toch bleef hij zich niet lekker voelen, slecht eten en was erg vermoeid. Net voor de kerstvakantie krijgt hij krentenbaard, en de buikpijn blijft. Fusidinezalf erop en klaar, zou je denken. Zou je denken… Helaas, hij bleef zich niet lekker voelen. Hij begon door de buikpijn steeds slechter te eten en te drinken, want hij werd van alles misselijk.

Huilend van de buikpijn gaan we met hem naar de huisarts

De hele kerstvakantie brengt hij liggend in bed of op de bank door. Na de vakantie, toch weer proberen naar school te gaan. De krentenbaard, die weg was, kwam binnen 1 dag weer terug. Weer smeren we met fusidine, en we zien hem zieker en zieker worden. Huilend van de buikpijn gaan we met hem naar de huisarts, maar gezien zijn verleden, weet zij het niet zo goed, en komen we weer bij de kinderarts. Omdat de buikpijn zo heftig blijft, hij ondertussen 4 weken op zo’n 700kcal zit qua inname, wordt er besloten een echo te maken. Hierop is te zien dat z’n lymfeklieren in z’n buik wat aan de grote kant zijn. Dit kan bij een virus horen (de krentenbaard die hij net daarvoor gehad heeft). Hij moet dit zelf uitzieken, met advies dat hij moet gaan eten en drinken.

Ze wisten niet wat het was, en toch werd hij ontslagen

Helaas lukt dit de dagen daarna niet, en wordt hij opgenomen ter observatie. Er wordt een foto van z’n buik gemaakt, hierop is te zien dat er weer een verstopping zit. Omdat hij daar toevallig die dag zin had in kibbeling en hier 3 stukjes van gegeten heeft (wat alles van de hele dag was), werd hij eind van de dag weer ontslagen. Ze wisten niet wat er was, maar hij eet, dus er is niets aan de hand. Omdat wij het er niet mee eens waren, werd er besloten dat hij aan de drinkvoeding ging. Wel de vegan, want ja, het meeste bevat lactose. Ondertussen was hij 3kg kwijt door 6 weken lang zo slecht te hebben gegeten, en was het logisch dat er geen energie meer in hem zat.

Ze deden niks meer dan observeren, dus namen we hem maar weer mee naar huis

Omdat het eten de rest van de week, ondanks de drinkvoeding, niet beter ging, werd hij wederom opgenomen in het ziekenhuis. Deze keer een week. In deze week werd er vooral gekeken naar zijn eetpatroon. En die bleek, slecht te zijn. De drinkvoeding werd verhoogd. Na een week in het ziekenhuis, waarbij er eigenlijk alleen geobserveerd werd hoe het ging en werd hij iets gemobiliseerd omdat hij voornamelijk in bed lag, hebben we hem mee naar huis genomen. Er werd toch niet meer gedaan dan observeren, en of hij thuis niet ging eten of in het ziekenhuis, daar zat weinig verschil in. Hij miste de hond ook heel erg, dus we hadden hoop dat hij dankzij de hond weer wat in beweging kwam. Dit hebben we langzaamaan, samen met de oefentherapeut opgebouwd. Hij kreeg dagelijks de drinkvoeding, maar eten bleef een ding. Omdat de klachten niet beter werden, hij eigenlijk veel met de rolstoel deed, omdat lopen pijn gaf, wilden wij een second opinion in het AMC. Hier zit namelijk het kinderbuikcentrum van Nederland. Wordt vervolgd..

JUDITH

Insta: juudjuh33