Het heerst vooral in de maanden met een ‘R’ erin. Een onschuldige verkoudheid voor volwassenen en de meeste kinderen, maar niet voor jonge baby’s en dan vooral voor die baby’s of kinderen, die te vroeg geboren zijn of die aangeboren afwijkingen hebben.
Het begint zoals alle verkoudheden beginnen. Snotterig, hoesten, minder willen eten en drinken. Vervelend maar niet gevaarlijk. Behalve als kinderen uitgeput raken, dan kunnen ze die extra moeite die het kost om lucht binnen te krijgen niet meer opbrengen. En dan kan het heel snel wel gevaarlijk worden.
“Zo ook bij jou kleintje… Ik had je ‘s ochtends gezien. Je was net een jaar oud en flink verkouden, ook wat aan het hoesten en je piepte een beetje bij het ademen. Dat is een teken dat je longen wat overgevoelig reageren op het verkoudheidsvirus wat je hebt en daardoor een beetje dicht knijpen. Ik keek je van top tot teen na en kwam tot de conclusie dat je ziek was, maar niet zo ziek dat je naar het ziekenhuis moest. Ik schreef je een pufje voor die er voor zorgt dat je longen weer meer open gaan staan en ik legde heel goed uit aan je moeder waar ze op moest letten. Vooral dat je nog genoeg dronk (minimaal twee natte luiers in 24 uur tijd), maar vooral dat je niet suf werd en je benauwdheid niet nog erger werd. We maakten de afspraak dat ik aan het einde van de middag nog even zou bellen om te vragen hoe het gaat. Je ging naar huis.
Net na de lunch belde je moeder. Je was nu zo aan het hoesten dat je er van had overgegeven en je was wel heel erg moe. Ik vroeg of jullie weer naar de praktijk konden komen en tien minuten later zag ik je weer. Duidelijk zieker dan vanochtend. Je moet veel meer moeite doen om adem te halen, een verhoogde ademarbeid noemen we dat. Je kunt dat zien aan intrekkingen in je hals en tussen en onder de ribben, daar zie je dat je de lucht extra diep naar binnen zuigt en je ademt een stuk sneller dan normaal. Je bent ook suf, je hangt tegen je moeder aan en reageert eigenlijk nauwelijks als ik je nog een keer onderzoek. Het kost niet veel tijd om te beslissen dat je naar het ziekenhuis moet. Ik bel met de dienstdoende kinderarts en regel dat je naar de spoed eisende hulp kunt. Dat vertel ik aan je moeder die dit eigenlijk ook wel had verwacht. En dan houdt het voor mij op. Ik zet je naam in mijn agenda, zodat ik in de gaten kan houden wanneer er een brief van het ziekenhuis binnenkomt. Die komt een paar dagen later, je moest vier dagen blijven en hebt zuurstof gekregen, maar je hoefde gelukkig verder niet ondersteund te worden.
Gelukkig een goed eind van een vervelend verhaal!”
MORENA ARTS (klik hier voor haar Instagram)
