Wij beginnen de dienst zoals alle anderen. Dit is ongeveer het enige wat iedere dienst het zelfde verloopt, het verdelen van de kinderen. Dit wil zeggen dat we verdelen voor welke kinderen we gaan zorgen of wellicht de afgelopen weken, dagen of maanden al gezorgd hebben. Continuïteit in zorg is belangrijk. Ouders en kind raken gewend en vertrouwd met een verpleegkundige en dat is fijn voor het kwetsbare proces wat zij door maken. Toch komt het wel eens voor dat wij hierin moeten schuiven en s’ morgens kijken wij hier dus naar. We verplaatsen ons allemaal naar de afdeling. Daar is het donker en stil. Het harde volume waarop wij praten dempt en rustig komen wij allemaal de afdeling op. De collega’s van de voorgaande dienst vertellen kort over de afgelopen uren en de rest zullen wij straks in de computer kunnen lezen. Daarin is alles vastgelegd over de kinderen.
De gehele dag wegen wij af wat nodig is. Wat zijn de behoeftes van het kind en (indien aanwezig) zijn ouders. Wat kan er wachten en wat moet er NU gebeuren. Ook is er een administratieve kant van het vak, alles vastleggen en rapporteren zodat de artsen, verpleegkundige, logopediste, fysiotherapeut en andere medische bevoegde informatie kunnen inzien over het kind. Wij zorgen voor ademhaling, hartslag, groei, ontwikkeling en algemene verzorging van het kind. Wij wegen ze, meten ze, geven ademhalingsondersteuning, medicatie, voeding en vocht. Berzorging gaat geheel naar behoefte en zo vraag ik mij dus iedere verzorging af: “Kan ik alles in één keer doen, of kan het beter in fases? Moet ik na het uitzuigen van de neus een uurtje wachten met de luier verschonen?’ En dit moet dan tussendoor nog een keer of 10 bijgesteld worden als wij bezig zijn, omdat blijkt dat het toch beter anders kan in belang van het kind.
De meeste prematuur geboren kinderen drinken de eerste weken na de geboorte nog niet zelf, omdat dit te veel inspanning kost en omdat het reflex om te kunnen drinken en adem te kunnen halen nog niet voldoende is ontwikkeld. Als dit wel het geval is en de kleintjes mogen gaan leren drinken hebben we het over kleine porties die zij zelf drinken. Na 5 milliliter kunnen zij al net zo uitgeput zijn als wij, die een rondje hebben hardgelopen. En door die vermoeidheid kunnen andere lichaamsfuncties soms weer in de knoei komen. Dus ook een luier verschonen en drinken gaat niet altijd samen. Maar een poepbroek laten we natuurlijk niet de hele dag zitten. Het is dus de hele dag afwegen wat kan en wat niet kan. En dan de ouders. Dat verzorgen en voeding geven is voor ouders echt zo eenvoudig niet als het lijkt. Gaat de luier open, schiet er een kabeltje los. Draaien ze hun kindje een beetje, gaat de monitor alarmeren. Mag hun kindje eindelijk drinken, zijn daar weer regels en methodes voor. Het ‘even’ een luier verschonen, ‘even’ een flesje geven, is allemaal niet zo ‘even’ als je van te voren zult denken. Ook ouders worden omgetoverd door ons tot halve zorgprofessionals die monitorkabels kunnen aansluiten, sondevoeding leren geven en die termen leren kennen zoals een ‘bradycardie’ of ‘apnoe’. Hele dagen zijn wij in gesprek en passen we alles aan naar de behoeftes van ouders en kind. Zijn zij ergens niet aan toe? Dan varen we een andere koers.
Ouders maken een heftige tijd mee en moeten uitgerust zijn als hun kindje mee naar huis mag. Zij mogen de hele dag door naast hun kindje zitten, aanwezig zijn, helpen, zorgen, contact maken en liefde geven. Maar voor hen gaat het hele leven er omheen ook door en dat leven gaat razendsnel langs hen heen. Dus als zij er even niet zijn is hun kindje nooit alleen, wij zijn er dag en nacht, in verschillende diensten en staan altijd klaar. Huilt er een kindje waar geen ouders bij zijn op dat moment, gaan wij er heen en blijven wij er bij. Als onze dienst er dan weer op zit en ook wij weer overdragen naar de volgende dienst kan het soms best zijn dat er bepaalde doelen nog niet behaald zijn of dat er niet aan toe gekomen is. Gewoonweg omdat het allemaal zo simpel niet is of omdat het plan anders liep dan gedacht. Dagen, weken en soms maanden gaan er voorbij waarin wij samen met ouders en hun kind werken aan de weg naar huis. Herstel, groei en ontwikkeling. Alles komt voorbij in eigen tempo, geen situatie is echt helemaal hetzelfde. Niets gaat overhaast of ondoordacht en dat maakt iedere dag uniek met al zijn eigen bijzondere momenten. Dat maakt het voor mij bijzonder om hier te mogen werken.
Liefs,
ROMY (klik hier voor haar Instagram)
