Ruim zeven maanden geleden is ons eerste wondertje geboren, Sané Joël Monteny. Bovenal maakt dit ons trots en dankbaar, want Sané doet het erg goed en is super gezond. Echter is in de aanloop van de geboorte niet alles vlekkeloos verlopen. Het was een perfecte zwangerschap tot 30 weken. Tuurlijk kampte ik tijdens de eerste weken met vermoeidheidsverschijnselen, maar na de eerste drie maanden voelde ik me steeds fitter worden. De energie was terug en ik werkte al die tijd nog fulltime. Ik was super trots op mijn buik die steeds meer begon te groeien en voelde me goed. Tot dit moment verliep mijn zwangerschap dus echt ‘volgens het boekje’, zoals de verloskundigen het zeiden.
Vanaf jong af aan weet ik dat ik het gen factor V leiden draag, een erfelijke bloedstollingsziekte. Wij hebben ons in een vroeg stadium laten testen, omdat mijn moeder na mijn geboorte trombose heeft gekregen. Het resultaat? Heterozygoot drager van het gen. In het begin van mijn zwangerschap ben ik hiervoor naar het ziekenhuis gegaan. We wilden uitsluiten of het kwaad kon dat ik Factor V heb in combinatie met de zwangerschap. Omdat ik heterozygoot drager ben, alleen mijn moeder heeft dit gen doorgegeven, hoefde ik geen voorzorgsmaatregelen te nemen. De kans was groter op een trombose been, maar nog dermate klein, waardoor ik gewoon het normale trajact kon volgen.
Helaas hoorde ik bij deze pechvogels. Ik heb die dag nog gewerkt, alhoewel ik wel wat last van mijn rug en bekken had. Ik deed dit af als normaal en stond ook nog steeds hele dagen op mijn benen. Totdat ik die nacht wakker werd en probeerde op te staan. Dit kon niet meer. Ik weet niet hoe ik uiteindelijk naar beneden ben gestrompeld. Ik heb toen beneden twee uur lang informatie lopen opzoeken over bekkeninstabiliteit en een nierbekkenontsteking. Ik had geen idee!!? Totdat ik mijn vriend wakker maakte en mijn ouders had gebeld die op vakantie waren. Direct vroegen ze: ‘’Is je been niet dik? En is je been niet blauw’’? Dat was mijn been inderdaad! Met spoed zijn wij naar de dokterspost gereden. En daar werd al gelijk geconstateerd dat ik een diep veneuze trombose had.
Een trombosebeen betekent dat een ader in het been wordt afgesloten door trombose (een bloedklont). Dit is erg pijnlijk, je been kan dik en rood worden. Als je niet goed wordt behandeld, kun je hier de rest van je leven last van hebben. Je benen blijven gezwollen en vermoeid aanvoelen. De kans dat een stolsel loslaat is aanwezig en ook dit kan (fatale) gevolgen hebben in de vorm van longembolie of een hartinfarct. Van een perfecte zwangerschap kwam ik terecht in een medische molen. Tot de geboorte van Sané ben ik vanaf dit moment drie verschillende keren opgenomen geweest. Door veel medische fouten weet ik niet of ik ooit weer zonder vermoeide benen kan wandelen. Een steunkous verlicht, echter een aantal uur op mijn benen staan doet erg zeer. Daarnaast zijn er met 37 weken eiwitten in mijn urine gevonden. Na de inleiding, met 37 weken, zijn we nu wel een hele mooie zoon rijker.
Ik ben nu opnieuw zwanger. We krijgen een tweede kindje. Vanaf het begin van de zwangerschap prik ik Fraxiparine, zodat ik hopelijk een tweede keer trombose kan voorkomen. Onze kindjes zullen maar 13 maandjes gaan schelen, waarover ik binnenkort graag meer vertel in een nieuw blog.
ROMY
