Elize Kruuk vertelt over de start van Dirk en het begin van het moederschap

| ,

Ik heb geen idee hoe ik deze blog moet openen en of ik dit wel allemaal goed doe, maar laat ik maar beginnen bij het begin. Kids en kurken heeft mij gevraagd of ik af en toe een blog zou willen schrijven over het moederschap. “Ja super leuk”, was mijn reactie, maar dan nu echt doen is toch wel even lastiger dan ik dacht.

Mijn naam is Elize Kruuk en ik heb een zoontje Dirk die in januari alweer twee jaar wordt! Dirk is vernoemd naar zijn opa (vader van mijn man Bats) omdat dat eigenlijk de normaalste zaak van de wereld is op het woonwagenkamp. Heel eerlijk gezegd moest ik wel even wennen aan die naam. Ik wilde Bats en zijn vader deze traditie niet afnemen, maar ik heb gewoon altijd gedacht aan een beetje hippe naam voor mijn kind. Het moment dat Dirk geboren werd wist ik het zeker, ja dit is absoluut een Dirk, geen twijfel meer.

Dirk was twee weken te laat geboren en woog 4140….(arme Elize hoor ik jullie denken). Ja zeker arme Elize! Ik heb zeker drie weken heel moeilijk kunnen lopen…

De eerste nacht in het ziekenhuis was zwaar. Ik was helemaal uitgeput en Bats ontdekte dat Dirk moeite had met ademhalen, dus moest Dirk naar de neonatale afdeling. Daar moest hij de couveuse in en kreeg een infuus met alle toeters en bellen. Daar lig je dan: machteloos, uitgeput en vol hormonen. Zo had onze eerste nacht er niet uit moeten zien. Ik werd direct met mijn neus op de feiten gedrukt.

Ik ben bevallen in het Haga ziekenhuis en daar was dus enkel een eenpersoonsbed naast de couveuse. Natuurlijk wilde Bats ook bij zijn pasgeboren baby blijven, dus moest hij boven in het kraamhotel slapen. Ik wilde zo graag dat Bats de eerste nachten ook bij ons kon liggen.

Ik gaf borstvoeding dus ik moest alle voedingen zelf doen, alleen een beetje support van mijn man was zo fijn geweest. Helaas ging dat niet en deed Bats wel onwijs zijn best om de dagen wat makkelijker te maken. Zo haalde hij op de eerste dag heerlijke sushi en carpaccio bij mijn favoriete restaurant, want oh wat had ik dat gemist!

Gelukkig mocht Dirk na een week het ziekenhuis uit en viel het allemaal heel erg mee, maar één ding is zeker…..Ons leven staat vanaf nu in het teken van dit kleine (grote) mannetje en ik zal er alles aan doen om Dirk het beste leven te geven die ik hem kan bieden.

ELIZE (klik hier voor haar Instagram)

Plaats een reactie