Ik kon niet meer slapen…. Zo bang was ik voor de bevalling

| ,

De bevalling bewust en zonder stress meemaken: dat was mijn grootste wens. Na een miskraam had ik weinig vertrouwen in mijn lichaam. Gaat het allemaal wel lukken deze keer? Door middel van zwanger- en yogalessen en een coach vond ik het vertrouwen in mijn eigen lichaam terug. Hierdoor ging ik heel ontspannen mijn bevalling in en werd het uiteindelijk de mooiste ervaring van mijn leven. Mijn vertrouwen in mezelf was zo sterk geworden, dat ik besloot om andere vrouwen te gaan begeleiden tijdens de zwangerschap. Om aanstaande moeders ook de rust en het vertrouwen te geven die ik zelf had ervaren tijdens de bevalling. Als je vertrouwen hebt in je eigen lichaam dan is de kans op een natuurlijke bevalling een stuk groter.

Destijds had ik, samen met een coach, mijn negatieve emoties en stress voor de bevalling een plek gegeven. Daardoor was ik de maanden voor de bevalling heel kalm en had ik vertrouwen in mezelf, mijn lichaam, mijn baby en ik voelde me meer in mijn kracht staan. Mijn kindje voelde mijn rust. Ik had geen stress meer en ik merkte dat mijn baby zich daar prettig bij voelde. Ik had mijn emoties onder controle en ging bewuster om met mijn zwangerschap: met de kleine baby die in mij groeide. Ik deed oefeningen om harde buiken tegen te gaan en oefeningen om onze band te versterken. Mijn baby zou ter wereld komen in een liefdevolle omgeving en zich welkom voelen!

En toen was het moment daar. Ik was precies 40 weken en 1 dag zwanger. Yess, ik ga haar nu eindelijk ontmoeten! Ik voelde de weeën laag in mijn onderrug en buik en naarmate de ontsluiting vorderde namen de weeën toe in kracht. Door de ademhalingsoefeningen van yoga kon ik ze goed opvangen. Hangend over het bed, lopend, staand of in de kathouding ging dat goed. Toen ik 4 centimeter ontsluiting had, vroeg de verloskundige of ik thuis of in het ziekenhuis wilde bevallen. Omdat het onze eerste bevalling was kozen we destijds voor het ziekenhuis. Maar in de auto zitten met weeën was echt niet fijn! Toen we bij het ziekenhuis aankwamen stopten de weeën en had ik plots geen weeën meer. Door de verandering van omgeving liep voor mij op dat moment de spanning op. Het besef dat het nu echt ging gebeuren, maakte me angstig. Kan ik dit wel en hoeveel pijn gaat dit doen? Het duurde even voor ik mezelf kon resetten, maar door de ademhalingsoefeningen en tips van mijn coach kreeg ik mijn grip en vertrouwen terug. Zo fijn! Vanaf dat moment ging het heel snel. Ik vond het prettig om de weeën in verschillende houdingen op te vangen. Lopen, staan, bewegen, zittend op mijn knieën en hangend over het bed, de kathouding en op het laatst in de zijligging. Door juist niet te veel na te denken en mijn lichaam te volgen kon ik de innerlijke rust bewaren.

Tijdens mijn zwangerschap had ik bedacht dat ik op de baarkruk wilde bevallen. Bij volledige ontsluiting mocht ik gaan persen en wilde ik toch liever in bed blijven. Op het moment zelf voelde het anders dan dat ik van tevoren had bedacht. De uitdrijving van de baby kon beginnen. De persdrang voelde krachtig en intens. De verloskundige zat er bij en vanuit mijn ooghoeken zag ik dat de kraamverzorgster ondertussen de kleertjes voor Noa klaar ging leggen. Binnen 25 minuten persen werd ze geboren: er lag een klein, spartelend kindje op mijn buik. Ik weet nog goed dat ik haar gezichtje niet goed kon zien en vroeg of ze haar op mijn borst wilde leggen. Wat een schatje! Tranen van geluk en zo blij dat ze er was! Het lijkt alsof het de dag van gister was.

En dinsdag werd ze alweer 13 jaar! Mijn kleine, grote meid is een echte puber. Heel leuk en lief en soms onmogelijk. Op de dag dat Noa is geboren is mijn leven compleet veranderd. En terwijl ik dit schrijf voel ik de emotie van toen. Blij en bezorgd tegelijk. Mixed emotions. En heel veel liefde. Zo bijzonder om mee te maken. Zwanger zijn en moeder worden is zo’n grote verandering. Een ware transformatie van vrouw naar moeder. Je kunt er niet omheen. Je leven is voor altijd anders en maakt van jou een compleet nieuwe versie van jezelf. Deze nieuwe fase vraagt om moed, selfcare, reflectie, geduld, tijd, liefde en aandacht.

GWEN

1 gedachte over “Ik kon niet meer slapen…. Zo bang was ik voor de bevalling”

Plaats een reactie