“Ik dacht dat ik mijn pasgeboren baby met lotion had ingesmeerd, toen bleek het iets heel anders te zijn”

Stel jezelf even voor

Ik ben Pascal de Smit. Ik werk als freelance video maker en editor. Ik ben getrouwd met Anna en samen hebben wij kinderen Rosie Lim en Felix Jan Lim. In mijn vrije tijd speel ik graag poolbiljart, waar ik ook live commentaar voor doe en kick ik op vrijwel alles met een board, met de focus op skateboarden en kiteboarden. Ik geniet van het proces om ergens hard voor te werken om er beter in te worden. Tijd technisch gezien kan ik helaas maar voor maximaal een paar hobby’s kiezen.

Hoe heb jij jouw vrouw ontmoet?

Zij vertelt dit misschien anders, maar ik zal even vertellen hoe het echt is gegaan. Ik was op het feestje van een goede vriend en zijn vriendin. Daar aangekomen bleek dat ik wat te vroeg was en trof dus nog al het familiebezoek dat was blijven eten. Waaronder zijn schoonvader die een beetje gitaar zat te spelen in de woonkamer. Nu had hij toevallig twee gitaren bij zich en kon ik toevallig ook een beetje jengelen. Eindstand: we zaten een paar uur later nog steeds te jammen en biertjes te drinken. Af en toe schoven er wat mensen aan om een beetje mee te zingen. Zo ook Anna die zich net had voorgesteld als de zus van de vriend die het feestje gaf. Ze kwam even mee zingen. Dat was moeilijk te negeren, gezien ze veruit de mooiste stem van de avond had en precies wist hoe ze die muzikaal moest gebruiken. Daarnaast was ze ook nog eens het bloedmooi. Lange vlecht over d’r schouder, grote bruine kijkers en wimpers die iedereen verkoeling gaven elke keer als ze knipperde. Nou lang verhaal kort, ik was natuurlijk gelijk verliefd. We hebben nummers uitgewisseld. Er volgde een week van veel bellen en appen. Daarna zijn we samen naar een festival geweest en eigenlijk zijn we daarna altijd samen gebleven!

Hoe reageerde jij toen je hoorde dat je voor het eerst papa werd?

Ik was op mijn werk. Anna was een weekendje weg naar Amersfoort in haar eentje. Ze belde me met het goede nieuws. We waren al 1,5 jaar bezig! Dit was onwerkelijk! Op de weg naar huis waren mijn emoties all over the place. “Ik word papa! Oh, de zwangerschap zal toch wel goed gaan?! Oh man! Ik word gewoon vader! Zal het jongetje of een meisje zijn?! Ik ga voor het eerst in mijn leven een bloedverwant ontmoeten! Hoe zou dat zijn?!”, schoot er door mijn hoofd. Ik ben zelf geadopteerd als baby. Eenmaal thuis aangekomen kwamen de emoties los bij beiden en waren we heel erg blij en gelukkig met het nieuws. Eindelijk!

Hoe ervaarde jij de zwangerschappen?

De eerste zwangerschap was mijn lieve vrouw de rust zelve. Waar ze normaal nog wel eens stress kon hebben, was alles nu prima. Alles zou wel goed komen en mevrouwtje kon zich nergens druk over maken. Papa to be en de relaxhormonen van zijn vrouw waren vanaf dat moment beste vrienden. Deze vriendschap heeft heel de zwangerschap geduurd. Bij de tweede zwangerschap waren die relaxhormonen op. Toen was alles veel minder laidback en was alles vooral zwaar. In de nachten droomde ik over de mooie intense vriendschap met de vorige hormonen. Al met al heeft mijn vrouw het erg goed gedaan en ben ik vooral mega trots op haar dat ze mij twee gezonde kinderen heeft gegeven, terwijl ze hele zware lichamelijke uitdagingen heeft doorstaan tijdens en rond de zwangerschappen!

Kan je over de bevallingen vertellen?

De bevalling van mijn dochter (ons eerste kindje) was natuurlijk het allerspannendst, omdat alles nieuw was. Het zou een keizersnede worden, omdat de baby niet wilde draaien. We hadden een draaipoging gehad waarbij ik twee volwassen vrouwen met zweet op hun voorhoofd met alle macht aan Anna haar buik zag trekken en duwen (heel naar). Het mocht niet baten. Ik vond alles zo spannend. Eenmaal in de operatiekamer was er één vrouw die de hele tijd bij die bleke jongen bleef. Anna was helemaal relaxt gelukkig. “Hoe is mijn vrouw zo relaxt?!? Ze gaan haar zo open snijden?!!?” Gelukkig verliep dat gedeelte helemaal goed. Maar bij deze jongen was de spanning alleen maar aan het opbouwen. Alles waar we de afgelopen 9 maanden over hebben gedroomd en gefantaseerd ging beginnen! Er zei een vrouw tegen me: “Als je nu gaat staan, zie je je kindje geboren worden”. Mijn zicht werd al een beetje troebel. Eerst kwamen de billetjes. Op dat moment begon ze al te huilen, terwijl ze nog met haar hoofd in de buik zat. Ik hoorde een heel grappig geluid, wat klonk als belletjes in bad blazen met je mond. “Ze is eruit! Ze doet het!”, dacht ik. De tranen kwamen en bleven komen. Dat moment is niet in woorden uit te drukken. Ik mocht meelopen naar de tafel waar ze naartoe werd gebracht om gecheckt te worden door de kinderarts. Alles was goed! Pff, weer opluchting! Ik kreeg haar in mijn armen en ik mocht haar naar haar mama brengen. * Ik word gewoon tijdens het typen weer emotioneel. * Wat is dit bijzonder zeg. Door de tranen heen wist ik mijn vrouw te bereiken. We waren papa en mama en ècht de gelukkigste mensen op aarde.

Hoe zijn jullie op de namen gekomen van jullie kindjes?

Ik heb basically 100 keer ‘nee’ gezegd tegen alle namen die ik niet leuk vond en een paar keer ‘ja’. Daar hebben we uit gekozen. Onze kinderen hebben wel beide de naam Lim meegekregen. Dit is mijn Koreaanse achternaam en op deze manier krijgen ze die kant een beetje mee. Ze kunnen zelf kiezen of ze dat willen gebruiken of niet. We hebben geprobeerd om namen te kiezen die niet heel erg veel gebruikt worden in onze omgeving en die een beetje tijdloos aanvoelde. We hebben ons ook voorgesteld hoe het zou klinken als ze bijvoorbeeld bij een sollicitatie zouden komen. Onze zoon is met zijn tweede naam naar zijn oom vernoemd. Eindstand: Rosie Lim en Felix Jan Lim.

Wat is het gênantste moment in het vaderschap geweest voor jou?

Met tegenzin had ik mijn eerste kind met bodylotion ingesmeerd. Dat vind ik maar onzin, bodylotion. Ik vind het zelf niet fijn op mijn huid en ik wilde mijn kind dat ook niet aan doen. Toch maar gedaan, om mijn vrouw blij te maken. En ja hoor! Héél m’n kind glibberig. “Dat vind toch niemand fijn schat?!”, riep ik. “Heb jij dat flesje gebruikt?”, vroeg ze wijzend naar de fles voor mij. Ik had haar dus blijkbaar helemaal met douchegel ingesmeerd… Kon ze direct nog een keer in bad!

Sinds het vaderschap….

Is er een nieuw niveau van liefde bereikt, maar ook van zorgen maken. Rosie is op jonge leeftijd twee keer aan haar buik geopereerd. Daar heb ik letterlijk een trauma aan over gehouden. Je krijgt het besef dat je iets hebt gekregen, waardoor je nog meer en dieper van het leven kan genieten. Maarrrr ook de wetenschap dat als je dat wordt ontnomen, je nooit meer helemaal gelukkig zal worden. Dit zijn best heftige gewaarwordingen wat mij betreft.
Verder ben ik heel blij en trots op mijn gezin!