“Ik slik mijn tranen in als de eerste chemo in het lichaam van mijn dochter druppelt”

| ,

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!

Deel 1: Mijn dochter heeft opgezette klieren in haar hals

Deel 2: Stiekem lees ik het formulier wat mee gaat naar de OK, ik schrik wat hier allemaal op staat

Deel 3: Ik voel mij steenkoud na het telefoontje van de arts; dit mag niet, dit kan niet

Deel 4: Cato (12) heeft kanker en krijgt een vreselijk bericht

Deel 5: De kanker bij mijn dochter blijkt al in het gevorderd stadium te zitten

Deel 6: Iemand in de wachtkamer wenst mij sterkte, maar de ernst dringt nog niet tot mij door

Deel 7: Was er maar eerder geluisterd naar mijn moedergevoel, dan was de kanker nog niet zo ver gevorderd

Deel 8: Cato (12) heeft kanker: “Deze uitslagen zijn bepalend voor de behandeling”

We mogen naar huis met een tas vol medicatie

Dinsdagochtend worden we vroeg wakker gemaakt door de verpleegkundige. Voordat we naar huis mogen staan er een flink aantal onderzoeken gepland. Echo buik, echo hart, röntgenfoto’s van alle ledematen, gesprek met klinisch geneticus (i.v.m. eventueel erfelijkheid van de kanker) en afsluitend nog een gesprek met de arts. Om half 2 rijden we richting huis met echt een mega grote tas vol met medicijnen.

Ik ruim onze keukenkast in op alle medicatie

Ik ruim meteen een keukenkastje leeg en zet alle medicijnen netjes op een rij in het kastje. De belangrijke telefoonnummers en info over de medicijnen plak ik aan de binnenkant van het kastje. Ik zet wekkers in mijn telefoon om niks te vergeten. Ook schiet mij te binnen dat ik nog een thermometer moet halen. Deze hebben we sinds de kids groter zijn niet meer in huis. Cato hebben we lekker onder een dekentje op de bank gezet. Stef gaat nog even aan het werk, de oudste twee zullen ook zo thuis komen en ik rommel wat in huis.

Cato gaat gewoon naar school

Woensdag gaat ze eerst gewoon naar school. Die middag hebben we al een afspraak voor haar gemaakt bij het steunpunt haarwensen in Enschede om kennis te maken en om haarwerken te passen. De lieve verpleegkundig specialist had hiervoor meteen een verwijsbrief geschreven omdat ze weet dat dit zo belangrijk is voor Cato. 

We gaan een haarwerk laten maken

Als Cato uit school is vertrekken we samen met oma en zus naar het steunpunt van stichting haarwensen. We worden opgevangen door een aardige jongedame. Het is eigenlijk best gezellig en onder een genot van een kop koffie en thee past Cato verschillende pruiken. Haar hoofd wordt opgemeten en we maken voor de zaterdag een vervolgafspraak om de definitieve pruik te kiezen. Het geeft Cato een gerust gevoel dat deze stap gezet is en er alvast een mooie pruik klaar staat. We duiken die avond op tijd in bed omdat we de volgende morgen weer vroeg richting Utrecht moeten. 

Er wordt een PAC geplaatst

Donderdag zitten we om 5 uur alweer in de auto. En ja, alweer nuchter. Het was fijn om even thuis te zijn. Vandaag staat de plaatsing van de Port a Cath (PAC) gepland. Dit is een onderhuidskastje waardoor via een slangetje alle chemo meteen in een grote ader in haar bloed terecht komt. Ook kunnen hier medicijnen door gegeven worden en kunnen ze bloed afnemen via de PAC. Dit scheelt flink wat prikken omdat de PAC nu bij opname maar één keer aangeprikt hoeft te worden. Dit keer gaat er een lieve pedagogisch medewerker mee naar de OK. Heerlijke afleiding is dit en zo fijn voor Cato. En natuurlijk ook voor mij. 

Ik mag van Cato kiezen waar het geplaatst wordt, lastig

De chirurg vraagt aan mij waar ik wil waar de PAC (kastje) geplaatst moet worden. Het kan aan de zijkant onder haar oksel of onder haar schouder. Ik vraag Cato wat ze zelf wil maar zij zegt: “Kies jij maar.” Ik word helemaal zenuwachtig en weet eigenlijk niet wat ik moet kiezen. Lastig om even snel een keuze te maken waar zij levenslang een litteken gaat krijgen. Ik kies voor onder haar linkerschouder en denk bij mijzelf: “Geen enkele plek voelt goed en een streepje meer of minder, wat doet het er eigenlijk toe.” 

Morgen staat de eerste chemodag

De operatie verloopt verder goed en we zijn alweer vrij snel terug op onze kamer. We gaan op tijd slapen. Voor vrijdag staan de eerste twee chemo’s (Daunorubicine en Vincristine) met infuus via haar nieuwe PAC gepland (kort verhaal: eerste keer chemo). Dit vinden we allemaal best spannend. Eén chemo gaat met een push (in één keer met een spuit in haar PAC) en de ander moet langzaam indruppelen.

Cato ondergaat het rustig

Er komen twee verpleegkundigen om de zak chemo aan te sluiten op haar ‘nieuwe’ PAC. Ik probeer er niet al te veel over na te denken wat er precies haar lichaam in gaat. Als de chemo inloopt blijft er één verpleegkundige bij ons om te kijken of er geen allergische reactie ontstaat. Het gaat eigenlijk best goed. Cato wordt niet geel, blauw of paars en ook niet ineens kaal, daar was ze zelf een beetje bang voor. Het verloopt allemaal rustig en ondertussen is Stef ook alweer gearriveerd. Nadat ik onze spullen bij elkaar heb gezocht en ze nog gecontroleerd is door de arts mogen we lekker naar huis. 

We hebben nog zo’n lange weg te gaan

Morgen gaat ze definitief de pruik uitkiezen en aankomende dinsdag staat er weer een chemo gepland. Voor nu zit de eerste week erop. Er is al zo ontzettend veel gebeurd. Ook alweer veel kralen ‘verdiend’ voor aan haar kanjerketting. Voor mij voelt het nog steeds of er een puzzelstukje op zijn plek is gevallen. Alleen is dit wel een ontzettende grote puzzel met heel veel stukjes. De behandeling duurt in totaal 2 jaar. Zo’n ontzettend lange weg. Eén week strepen we alvast af en nog 103 weken te gaan. Gelukkig weten we nu wat ze precies heeft en wat het behandelprotocol is. We weten nog niet precies wat ons allemaal te wachten staat de komende tijd, en dat is misschien maar goed ook. We laten het allemaal maar over ons heen komen. Meer kunnen we ook niet doen…

WORDT VERVOLGD

CAROLA

Insta: carola_muntel

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!

Plaats een reactie