Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Truusje schrijft een reeks over het huislijk geweld wat zij heeft meegemaakt. Dit is deel 1.
Ik moest vluchten
Na vier jaar van mishandelingen en geweld had ik heel even de hoop vrij te zijn. Veilig te zijn samen met mijn twee kinderen. Niets was minder waar. Nu begon de shit pas echt. Deze had ik echt niet zien aan komen. Die avond escaleerde het dusdanig dat ik geen andere keus meer had, ik moest zien te vluchten. Ik vluchtte naar mijn ouders. Zij woonden erg vlakbij, ongeveer 1 km van ons vandaan. Ik liep zo snel als ik kon. Ik was doodsbang dat mijn ex me achterna zou komen.
De politie kwam naar mijn ouders
Niet veel later stond de huiskamer bij mijn ouders vol politie. Agenten vielen mij met woorden aan. Natuurlijk waren ze de afgelopen vier jaar al vaak bij mij geweest en elke keer durfde en kon ik de stap niet zetten. Ik probeerde het wel, maar werd weer terug gezogen in de ellende. Het was mijn kleine man die een agent zijn keel liet zien en zei: “Papa mag niet in mijn keel snijden.” De ogen van de agenten vergeet ik nooit meer.
Mijn ex werd opgepakt
Per direct werd er van alles in werking gezet. Ze pakten mijn ex op. Ik moest per direct aangifte doen. Dit keer durfde ik door te zetten. Dit keer wist ik dat ik moest vechten voor onze veiligheid. Dat die veiligheid nog heel lang op zich liet wachten, had niemand kunnen voorspellen. Nog geen uur later kon ik de agenten rondom ons huis vertellen waar ze heen moesten lopen. Ze hadden hem te pakken. Hij werd door twee vrouwelijke agenten in zijn blote kont van het toilet afgetrokken bij een buurman.Â
Ik durfde niet naar huis
Ik kon veilig terug naar huis nadat ik diezelfde avond aangifte had gedaan. Ik durfde dat niet. Ik was doodsbang. Het was mijn zus die als eerste naar binnen liep voordat ik volgde. Langzaam stapte ik naar binnen in mijn totaal vernielde huiskamer. Er was niks meer over van ons leven.
Ik ging malen
Ik was totaal gesloopt, bont en blauw en kon amper slikken. Ik ben gelijk naar bed gegaan, met mijn twee kindjes veilig bij mij in bed. Van slapen kwam er niet veel. Ik huilde stilletjes en probeerde orde in de chaos in mijn hoofd te scheppen. Wat moest ik nu? Er waren flinke schulden. Ik had geen werk. Hoe moesten we eten? Van alles kwam er die nacht in mijn hoofd op. Ik moest zoveel regelen, aan zoveel dingen tegelijk denken. Wel wist ik zeker: dit keer zou ik doorzetten, dit keer zou ik niet terug gezogen worden.
Mijn zus kwam mij helpen
De volgende morgen stond mijn zus al vroeg bij mij thuis. Ze hielp mij met de kindjes verzorgen en ontbijt maken. Zelf kreeg ik geen hap door mijn keel. Het duurde ongeveer vier weken na de mishandeling voordat ik weer normaal kon eten. Het slikken was zeer pijnlijk. Nadat mijn kindjes verzorgd waren, zijn we aan de slag gegaan met het opruimen van de brokstukken van ons leven. We begonnen met het bellen van een advocaat. Hier bleef het niet bij. De hele dag stond in het teken van bellen met alle schuldeisers.
Er was veel kapot en vernield
Verder hebben we vele vuilniszakken vol rotzooi gevuld. Zoveel was er kapot geslagen en vernield. Hierna belde de moeder van mijn ex. Ze wilde kleren komen halen voor hem. Ze zei dat hij een goede man is en ik maakte hem het leven zuur. Fatsoenlijk reageren lukte me niet. Ik blafte haar gruwelijk af. “Geen enkele kerel heeft het recht zijn kind een mes op de keel te zetten en te dreigen het door te snijden!”, zei ik.
Ik kreeg de schuld van zijn moeder
Zij snauwde mij af en zei dat ik gelogen had. Ze zei dat alles wat ik beweerde niet waar was. Ook vertelde ze dat ik alles moest betalen wat er nog open stond bij hun. Ik heb de hoorn erop gegooid en barstte in huilen uit. Ik wist het allemaal helemaal niet meer. Mijn zus kwam aangelopen met wat drinken. Ze opperde dat ik beter niet meer kon opnemen als een van hun belde, dan had ik die ellende in ieder geval niet. Ik vertelde dat ik haar toch echt nog een keer moest bellen omdat zijn duiven weg moesten. Ik weigerde voor die berg duiven te zorgen en dat duivenhok te onderhouden. Ik zou niet eens weten hoe ik dat moest betalen.
Een zeer grote schuld
Met het opruimen hebben we hele bergen aan papieren gevonden. Een snelle rekensom bracht mij al op ruim 38.000 euro schuld. Ik kon die duiven daar niet bij gebruiken. Mijn kinderen moesten eten, dat was het belangrijkste. Aan het einde van de dag stond mijn halve tuin vol zakken en kapotte spullen. Mijn huiskamer was ineens behoorlijk leeg.
Lees HIER het vervolg.
TRUUSJE
Ons hele verhaal is te lezen in mijn boek: Achter mijn voordeur
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
