Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
Lees eerst deel 1: Bij de start van mijn fertiliteitstraject werd er een afwijking in mijn hersenen gevonden
De dagen na de punctie waren intens
De dagen na de punctie waren slopend. Er waren 11 eitjes aangeprikt, hoeveel zou er overblijven? De arts belde: ze hadden vijf eitjes kunnen bevruchten en er waren er drie goed genoeg voor de verdere behandeling. We mochten komen voor een terugplaatsing. Dit vond ik een erg gekke gewaarwording. Je gaat liggen, ze plaatsen het terug, even blijven liggen en alweer klaar.
Ik was 24/7 bezig met het traject
Het deel dat hierna volgde vond ik misschien nog wel het heftigste van het hele traject. Ik moest vanaf toen drie keer per dag op vaste tijden vaginaal pillen inbrengen. Dit om het baarmoederslijmvlies aan te maken. Men zegt dat je het vanaf dat moment los laten want spanning is niet goed. Nou geloof me, door die drie keer per dag ben je er echt 24/7 mee bezig. Hoe dan loslaten?
Ineens verloor ik veel bloed, nog voor de testdatum
Ik weet nog heel goed dat ik zondag 16 oktober mocht testen. Maar dan gaat het al eerder mis… Het was donderdag avond en ik zou gaan zwemmen met een vriendin. Ik ging nog even plassen en verloor ineens veel bloed. Ik was totaal in paniek en overstuur. We waren er bijna, nog 3 dagen en dan mocht ik testen. Het eitje zat er al zoveel dagen en nu al dit bloed? Geheel verdoofd zat ik op de bank toen mijn man thuis kwam. Hij zegt tot op de dag van vandaag nog steeds dat hij nog nooit zoveel wanhoop zag als die avond. Hij besloot die avond voor zichzelf dat het klaar was. We zouden niet nog een poging doen. Hij moest mij beschermen tegen nog meer teleurstellingen.
Ik deed toch een zwangerschapstest ter voorbereiding van overleg met het ziekenhuis
Maar het bloeden zette niet door. En het werd weekend. Na het weekend zouden we pas met het ziekenhuis verder afstemmen. Voor mij was het duidelijk: deze poging was mislukt. Zondag ochtend vroeg werd ik wakker, want ik moest plassen. Er ging door mijn hoofd dat ik eigenlijk op deze dag moest testen met mijn eerste urine. Ik bedacht me dat ik nog steeds moest testen, want dat zou het ziekenhuis natuurlijk gaan vragen. Dan kon ik dat nu beter doen, dan vlakvoor mijn werk. Ik pakte toch maar weer een test uit de kast, plas en zette mijn wekker zoals al die andere inmiddels 62 maanden en keren.
De test bleek totaal onverwacht positief
Ik baalde want had geen zin in weer zo’n verdrietige zondag. Maar toen ineens stond er ‘zwanger’ in beeld. Ik deed het grotere licht aan en bewoog de test een beetje in het licht of het woordje ‘niet’ soms kapot was. Maar toen kwam er ook 1-2 weken in beeld te staan. “Is dit echt? Is dit echt?”, zei ik tegen mezelf. Ik bleef nog even zitten en liep vervolgens zachtjes naar de slaapkamer om mijn man nog niet wakker te maken. Mislukt, hij zat al rechtop in bed te wachten en keek mij hoopvol aan. Ik zei meteen dat de test positief is en we huilden samen van geluk.
Het ziekenhuis gaf aan dat ik echt zwanger was
De angst bleef nog wel want ja ik had al dat bloed. De volgende dag belden we en gaven zij aan dat het redelijk zeker was als de test dit zei. We mochten met 7 weken komen voor de eerste echo. De weken waren wederom slopend. De dag van de echo was zo spannend. Ik ging liggen en al snel was daar een heel klein knipperend stipje te zien. Het hartje klopte! Ik kon alleen maar huilen van geluk, van de spanning en van echt intense blijdschap.
Na een spannende bevalling was ze er gezond en wel
Mijn zwangerschap verliep daarna prima. Ik had wel wat klachten maar nam alles voor lief. Ik was eindelijk zwanger. Zwanger van een meisje. Aan het einde van de zwangerschap kreeg ik zwangerschapscholestase. Een spannende tijd volgde, met een heftige bevalling die nog maar net goed afliep. Maar ons mooie meisje kwam uiteindelijk gelukkig gezond ter wereld en het genieten kon beginnen!
PATRICIA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
