Mijn man en ik hebben elkaar ontmoet in mijn kapperszaak
Ik knipte zijn haren en we hadden een erg leuk gesprek. Van het een kwam het ander, en ineens stond ik met zijn telefoonnummer in mijn hand. We belden elkaar meerdere keren per week en besloten op date te gaan: bowlen. Het was een hilarische avond. Ik heb zoveel gelachen. Hij bracht me thuis en kuste me aan de deur. Vanaf toen hadden we een relatie. Ik was 29 en hij 32. Mijn man werkte in de ICT en verdiende erg veel.
Na 8 maanden besloten we samen te gaan wonen
We verdeelden de lasten altijd 50-50, ieder de helft van alle kosten. Ik vond dat prima toen. Om mij heen hoorde ik dat stellen dat vaker deden. Op 31-jarige leeftijd bleek ik zwanger en kochten we een ander huis. In al die jaren bleef ik werkzaam in het kappersvak. Het verdiende niet megaveel, maar ik had het er echt naar mijn zin. Ik merkte wel dat als ik alle rekeningen voor de helft betaalde, er niet veel geld meer overbleef Dat voelde niet goed.
Ik vond het ineens veel logischer dat we beide naar ratio alle kosten betaalden
In de praktijk betekende dit dan dat Erben 3/4 moest betalen en ik 1/4. Zo houden we allebei geld over om leuke dingen te doen, of verder te sparen. Ik opperde dit idee bij mijn man. Maar hij verklaarde me zowat voor gek. “Dat is echt heel erg raar Manon”, zei hij. “Bovendien valt het me een beetje van je tegen. Het lijkt alsof je van mij wil profiteren.” Dat kwam hard aan. Want dat was helemaal niet mijn insteek. Ik wilde dat we beide centen over hielden, we werkten er allebei hard voor.
We lieten de discussie eventjes liggen
Het geldprobleem stond geparkeerd. Maar kwam af en toe boven water. We moesten dit uiteindelijk wel uitpraten. Erben bleef echter bij zijn standpunt. Hij wilde geen stro breedte toegeven. Hij werd er ook regelmatig boos over. Ik wil helemaal geen ruzie met mijn man. Maar hij moet toch begrijpen dat ik wat geld wil hebben voor leuke dingen? “Als je iets leuks wil doen of hebben, dan krijg je dat gelijk van mij”, zei Erben. Maar dat wil ik niet. Ik wil niet overleggen en geen handje ophouden. Het voelt zo afhankelijk.
We komen er echt niet uit
We hebben bijna elke dag ruzie. Als er geen oplossing wordt gevonden, mondt het nog uit in een scheiding. Dat zou zonde zijn. We passen te goed bij elkaar. Ik begin een beetje wanhopig te worden. Heeft iemand een goede oplossing voor ons? Een ander idee wellicht?
TREES
Samen bespreken wat het kost dat jij het huishouden doet. Dus dat hij jou daarvoor betaald.
Of dat hij bepaalde rekeningen zelf wil betalen. Misschien kun je alles 50/50 doen, maar dat hij de vakantie betaalt in zijn eentje.
Of hij geeft jou zakgeld.
Het komt allemaal op hetzelfde meer: hij gaat meer betalen. Maar als hij niet het gevoel heeft dat hij meer betaalt, is het opgelost.
Naar dat hier zo moeilijk over gepraat kan worden. Natuurlijk moeten de uitgaven naar rato verdeeld worden. Ik ben 73 en heb nooit anders gedaan. In mijn geval betekent naar rato dat ik meer bijdraag. Maar wat ben ik blij dat ik dat ook kan.
Natuurlijk zou het naar rato moeten! Dat is het eerlijkste voor beide partijen. Het laat hem gierig overkomen. Laat hem zien wat jij elke maand over houd en vergelijk dat met hem.
Makkelijkste oplossing is 1 gezamenlijke rekening nemen. Hier worden beide inkomens op gestort en worden alle uitgaven van betaald. Zo krijg je geen discussies meer.
Wat vervelend dat het wordt ervaren alsof jij van hem wilt profiteren. Jullie zijn toch samen, runnen samen een huishouden en zijn een team? Het lijkt me dan meer dan logisch dat de grootste verdiener meer bijdraagt als de minder verdienende.. in mijn eigen relatie hebben we daar nooit echt een probleem van gemaakt en hebben we gezamenlijk een rekening voor alle kosten en maken we van daar uit geld naar een persoonlijke rekening over voor eigen kosten en uitgaven. We investeren samen en delen de kosten. Dat de een meer verdient dan de ander moet dan niet uitmaken.
jij werkt waarschijnlijk parttime? en doet het meeste thuis. zoek daar een modus in. of stort alles op een gezamenlijke rekening zodat jullie alles samen doen. dan is het er gewoon van daaruit kun je daarvan gezamelijk sparen.
Inderdaad gezamelijke rekening dan is er ook nooit meer gezeur. Wij hebben samen een bedrijf en mijn man werkt nog daarnaast. De kosten en inkomsten zijn niet te splitsen naar ratio dus gezamelijk alles delen en ook gezamelijk sparen. Dat is niet raar het is juist raar dat hij alles 50/50 wil houden met zo’n loonverschil.
Iedere partner dient na rato inlomen bij te dragen zodat beide gelijk genoeg geld overhouden voor leuke dingen. Dat is mijn mening, ook als financieel adviseur
Sorry maar ik vind je man een lomperik. Wat een onzin dat hij alles 50/50 wil terwijl hij veel meer verdient. Mijn man en ik hebben nooit gekeken wie wat verdiende en gewoon alles op een hoop gegooid en alles “gewoon” betaald. Als we iets puur voor ons zelf wilden kochten we dat en als dat een grote aankoop was ging dat na overleg.
Trouwens bij ons verdiende ik het “ meest”. Nooit een probleem geweest.
Ik snap niet dat hij dat zou zien als dat je zou profiteren van hem. Jij doet vast dingen voor hem, of in het huishouden of voor jullie kind, waar jij (iets) meer bijdraagt dan hij. Een relatie is een partnerschap waar je samen aan jullie leven werkt, dus ik zou zeggen dat het redelijk is om jullie inkomen ook als “jullie inkomen” te zien, en niet hij zijn eigen inkomen en jij jouw eigen inkomen. Mijn man en ik hebben alle financiële zaken gecombineerd. Hij verdient veel meer dan ik maar we zien het als “ons inkomen” en elke maand hebben we ieder hetzelfde bedrag om aan onszelf te besteden.
Neem ieder een bepaald bedrag als”zakgeld”. stort de rest op een gezamenlijke rekening voor vaste lasten, kleding kinderen enz Het deel.wat over is spaar je gezamenlijk.
natuurlijk gaat het naar ratio dat is het eerlijkst,
daarbij verwijt hij jou dat je wilt profiteren maar het omgekeerde gebeurt nu,
en daarbij 2024 kom op zeg onder welke steen heeft hij gelegen
Wij doen het altijd al, naar rato. Ieder 33% van ons loon, ondertussen 44% vanwege de inflatie.
Ik verdien inderdaad veel minder en in het begin van onze relatie was ik nog invaller en wisselde het enorm per maand.
wat doet hij moeilijk! jij bent toch veel meer thuis?
Mijn man verdient ook veel meer en wij hebben de verdeling 2/3 1/3. Dat gaat op een gezamenlijke rekening en daar komen ook alle ‘extra’s’ (kinderbijslag, kinderopvangtoeslag ect) op. De rest wat overblijft is voor jezelf. Vakanties betalen we samen. Geld verdeling is bij ons nooit een issue geweest Ik vind het ook wel eens lastig dat ik veel minder bijdraag, maar mijn man zegt dat ik niet zo moet kijken omdat ik veel meer thuis ben en ook 2 dagen voor de kinderen zorg.
Wie zegt dat mevrouw veel meer thuis? Dat lijkt een aanname te zijn op basis van het inkomensverschil.
wij gooien alles op 1 grote hoop. van daaruit wordt het verdeeld over ‘potjes’. er gaat een vast bedrag naar de vaste lastennrekening, een vast bedrag naar de boodschappenrekening en de rest verdelen we over de spaarrekening, zijn rekening en die van mij. en op onze ‘eigen’ rekening komt allebei evenveel. wij zien ons loon als gezamelijk inkomen. WIJ verdienen samen het maandelijks inkomen. en het js geen issue weer meer of minder verdiend per maand. we doen dit al 23 jaar zo en hebben nog nooit ruzie gehad over geld.
Dat komt weinig liefdevol over van je man naar jou toe, niet te geloven.
Ik zou voet bij stuk houden.
De continue ruzies hebben geen zin inderdaad, maar ik zou hem laten begrijpen wat het betekent. Dus ik zou zeggen dat je vanaf nu helaas moet leven naar je budget en elke keer als jullie wat leuks willen gaan doen, zeggen dat je helaas niet mee kan want jouw geld is op. Als jullie een vakantie willen boeken: helaas je hebt geen geld. Nieuwe spullen: nee, kan niet, je moet je geld prioriteren.
Is ook even niet leuk voor jezelf, maar wel een goede investering om even vol te houden, zodat hij gaat zien wat het betekent voor jou. Het is nu abstract.
Als hij aanbiedt al die dingen te betalen categorisch weigeren: wat lief, dank je wel, maar het past niet in mijn budget dus helaas.
Als hij dan de ongelijkheid hier nog niet in ziet, dan weet ik het ook niet meer.
En je zou dan ook kleiner moeten gaan wonen, want jullie moeten de lasten dan op jouw budget inrichten en niet op de zijne. En dar geldt voor alles: minder boodschappen, minder dure cadeautjes voor hem en voor anderen.
Succes ermee, hopelijk verandert hij nog van mening want dit zijn geen leuke dingen en weinig liefdevol.
Rare titel van dit stuk trouwens door de redactie, dat is niet de essentie
wij hebben een vast bedrag dat we allebei overhouden op onze eigen rekening. Hoeveel dat is, kan je samen bespreken, of het nu 50, 200 of 500 euro is, hangt van jullie budget af. De rest gaat naar de gezamenlijke rekening en daar wordt alles van betaald. Alleen uitjes voor jezelf, kleding en extra’s doe je van je eigen rekening. Dan hoef je ook nooit toestemming te vragen of je schuldig te voelen als je bijvoorbeeld een keer die veel te dure schoenen wilt kopen, is immers van je eigen deel van je geld. Komt er dus wel op neer dat degene die het meest verdient, ook het meest betaalt.
Hoi Trees,
Heel verdrietig om te lezen en ook geen goed voorbeeld naar jullie kind toe vind ik. Kijk eens op het Nibud, daar staan interessante tips wat een eerlijke verdeling is. Ook zouden jullie beide openheid van je uitgavenpatroon aan elkaar kunnen laten zien. Dan maak je inzichtelijk dat jij veel minder overhoud dan hij. Heb je hem weleens gevraagd naar zijn achterliggende gedachte waarom hij jou naar rato meer laat betalen dan dat hij doet?
Heel bijzonder en super vervelend voor je, maar nog meer een gemiste kans voor hem. Veel sterkte gewenst.
Ik lees in de reacties dat jij minder uren werkt, maar zie dat niet terug in je tekst. Als dit klopt zou ik dit zeker aandragen.
Misschien ben ik verder iets genuanceerder dan de rest; ik ben helemaal voor een evenredigere verdeling, maar ik vind 3/4 en 1/4 wel een beetje fors klinken. Ik zou rustig met hem zitten en beginnen met de worst case scenario: wij als stel komen hier niet uit, dit blijft vechten en we gaan uit elkaar. Dat is totaal niet wat ik wil, want ik houd van je – maar ik ga gebukt onder onze vaste lasten en voel me er echt heel slecht over.
Vraag dan wat hij wil, en zeg dat 50/50 geen optie is voor jou, zonder dat jullie zeer fors in de uitgaven gaan besparen zodat jij geld hebt voor jezelf. Stel voor om het met wat goede vrienden te bespreken: hoe doen zij dit?
Daarna ook echt tot een consensus proberen te komen. 3/4 & 1/4 is wel heftig voor hem, maar wie weet ziet hij 60/40 zitten? (oid). Dan ben je ook al iig iets geholpen voor nu.
In mijn geval wilde ik vroeger geen 50/50 doen, maar daar zat iets achter. Ik heb altijd hard gespaard en leefde super zuinig, terwijl mijn vriend al z’n geld over de balk smeet. Toen we samen gingen wonen verdiende ik meer, maar ik zag het niet zitten om direct mijn salaris in te leveren, zeker omdat ik al meer had ingelegd voor de inboedel. Nadat we afspraken gemaakt hadden en hij juist had laten zien dat hij geld kon sparen zijn we toen alsnog naar een eerlijke verdeling gegaan (alles op gezamelijke pot en beide evenveel zakgeld).
Moraal van het verhaal: Zit hem misschien iets in jouw gedrag dwars? of hij heeft een voorbeeld in zijn omgeving gezien waar dit mis is gegaan? Ga samen het gesprek aan, en gebruik sussende gesprekstechnieken (verheft hij z’n stem dan praat jij juist iets rustiger, laat weten dat je hoort wat hij zegt en dat je dat echt begrijpt (herhaal zijn woorden: “jij vind dat je recht hebt op dat geld omdat jij andere keuzes gemaakt hebt in je werkleven en meer uren werkt. Klopt dat?”). Vraag daarna of hij snapt dat jij het vervelend vind om altijd om toestemming te moeten vragen terwijl je ook werkt, alleen omdat jullie boven jouw standaard leven – zodra hij zegt dat hij dat begrijpt “kijk, we begrijpen elkaar. En dat is logisch want we houden van elkaar en zijn beide geen slechte mensen. Kunnen we elkaar een stapje tegemoet komen?”
Heel veel succes!
75/25 lijkt heftig, maar het idee van pro rata is dat dat juist fair is. Hij verdient kennelijk ook drie keer zo veel als zij.