Ik weet het nog zo goed
Ik stond op het schoolplein met andere ouders, aan de achterkant, op het kleuterplein. Het was vrijdag, de laatste schooldag. Ik haalde mijn zoontje Senn op. Hij zat in groep 2. De bel ging en Senn rende in mijn armen. Hij greep naar mijn jaszak, haalde zijn speen eruit en stopte de blauwe speen lachend in zijn mond. Ik knuffelde Senn en ik voelde ouders naar ons kijken. Een aantal ouders van kindjes uit Senns klas stootten elkaar aan en hadden het over de speen. Ik zag het. Hoofden draaiden. Ik voelde de oordelende blikken van andere ouders als Senn zijn speen in het openbaar tevoorschijn haalde. Er werd gesmoesd en snel weggekeken. Het stak, maar tegelijkertijd wist ik dat er een reden was waarom Senn eraan vasthield. Hij was nog zo jong, en het was zijn manier om de wereld om hem heen te begrijpen en te verwerken. Toch voelde ik me een slechte moeder. Ik schaamde me. Thuis kwamen de tranen.
Ik besloot het onderwerp aan te snijden bij Senn
“Liefje, eigenlijk ben je te oud voor de speen”, begon ik. “Je kan je speen weggeven aan andere kindjes die klein zijn.” Senn wilde er niets van weten. Hij schudde zijn hoofd. Het voelde niet goed om het dan maar af te pakken. Blijkbaar had Senn die behoefte nog, die geborgenheid en veiligheid. Het bood hem troost, vooral tijdens die momenten van vermoeidheid of stress. Ik wilde de speen alleen weg doen, als hij er aan toe was. Samen. Ik dacht na over de gevolgen van een speen. Senn had rechte tandjes en zijn uitspraak was uitstekend. Hij was een levendig, nieuwsgierig jongetje en ontwikkelde zich prima. De enige reden waarom ik de speen weg wilde, was om anderen te pleasen en het roddelen te stoppen. “Ik kies voor mijn kind. Hij heeft zijn eigen tempo”, sprak ik mezelf toe. “Daar gaat het om. Niet om wat andere ouders denken of zeggen”. We zouden de speen behouden zolang het nodig was.
Toch ging ik iedere dag met lood in mijn schoenen naar het schoolplein
De week erop liep de juf met Senn mee. Ze wilde even kort praten, terwijl Senn op het plein speelde. Ik voelde de bui al hangen… “Is het niet tijd om die speen weg te nemen? Hij is toch al vijf.” We zaten samen aan een kleine tafel op kleine stoelen. Ik voelde de schaamte opwellen, maar in plaats van mijn keuze te verdedigen, glimlachte ik en zei: “Senn heeft zijn eigen tempo. We komen er wel als de tijd rijp is. Als hij 18 jaar is, heeft hij vast en zeker geen speen meer.” En daarmee was het gesprek afgerond. Ze glimlachte en liet me uit.
Senn mag de speen af en toe overdag en iedere nacht om goed te kunnen slapen
Ik wil hem dat niet afnemen. Ik zie de speen niet anders dan een duim. En duimen vinden we allemaal normaal, soms tot groep 8. Ik merk dat ik mezelf iedere keer moet verdedigen. Ik wil zo graag dat ouders elkaar in hun waarde laten. En minder oordelen. We willen allemaal het beste voor onze kinderen. Ook ik.
Jouw kind…jullie leven…laat hem lekker met zijn speen bezig zijn…
Mensen hebben altijd wel wat te zeuren en te zeiken….
Leef jullie eigen leven….opzouten met anderen die alleen wat te mekkeren hebben…
groetjes van Esther Tetelepta 🌹
5 jaar vind ik zelf veel te oud voor een speen. Het is idd goed dat hij zijn emoties kwijt kan, maar dan is het juist goed om de speen niet te geven. Geef iets anders, even kroelen met mama, een knuffel, een doekje. Iets wat hem kalmeert.
Mijn kindje is 2 jaar, en heeft snachts nog een speentje. Overdag heeft ze deze nooit gehad. Als ze moest huilen of boos was, dan troostte ik haar. Voor ons was het belangrijk om troost te zoeken bij elkaar, of een knuffelbeer, niet bij een speentje.
Ik heb mijn dochter voor haar derde van de speen afgeholpen. Maar een half jaar later komen we bij een ergotherapeut die aangeeft dat ze met sabbelen/zuigen juist prikkels zou kunnen verwerken. En die stelt dus voor toch weer een speen te geven (wat we overigens niet hebben gedaan). Hoeveel oudere kinderen zie je niet op de touwtjes van hun capuchon kauwen als het spannend wordt. Voor sommige kinderen is het inderdaad een manier om de wereld aan te kunnen. Die van jou heeft daar een speen voor. Maar er is zelfs een hele lijn met kauwspeeltjes voor kinderen die dezelfde behoefte hebben, maar waar de omgeving van vindt dat ze te oud zijn voor een speen (echt waar!). Zo raar is de behoefte van jouw kind dus niet. En daarmee jouw reactie als moeder ook niet denk ik.
Echt knap van je dat je gewoon je eigen hart hebt gevolgd. Zoveel oordelende mensen !
Zolang hij er behoefte aan heeft en zich dan goed voelt gewoon laten zoals het is, trek je niets van andere aan het is jullie kind . Jullie zeggen andere toch ook niet wat ze moeten doen???
Het komt vanzelf goed😊😊
Ja 5 jaar is inderdaad te oud om nog een speen te hebben. Speentjes zijn vroeger in het leven geroepen voor baby’s die veel zuigbehoefte hebben een niet voor een schoolkind van 5 jaar. Ten eerste staat het raar bij zo’n groot kind, dan kun je blikken van anderen verwachten. Bij mijn kids heb ik deze gewoon weggegooid en gezegd dat ze kwijt waren en bij de winkel zijn ze op. Ze waren rond de 1,5 jaar. Er was niets aan de hand. 2 dagen en ze waren gewend. Ik denk dat het meer in je eigen hoofd zit en dat het jouw meer rust geeft.
blij om te lezen dat ik niet alleen ben. Henri is 6 en wordt bijna 7 en heeft nog steeds een tutje (speen) ik herken helemaal het verhaal wat je schrijft. ik heb wel proberen af te bouwen. voor dergelijke factoren. ik merk een heel ander kind en vraag me af of ik er goed aan gedaan heb. we hadden samen de oplossing bedacht om 7 dagen overdag het speentje boven te laten.. ik heb het er moeilijk mee en hij ook.. ik dacht dat ik wat harder moest zijn en dat het aan mij lag. overal verantwoorden… en nu lees ik jou verhaal en doet het met goed om te lezen..
Helaas altijd een oordeel van andere mensen. Mijn oudste dochter word 11 januari 7. Ze heeft nu sinds 2,5 maand pas geen speen meer. Haar boven tanden zaten heel erg los en toen vond ze het niet meer fijn en heeft ze hem zelf weggegooid. We hebben het wel eens geprobeerd maar ze had er gewoon nog echt behoefte aan. Dat gingen wij haar niet afpakken. Nu heeft ze het zelf gedaan en is ze er heel trots op.
Probeer het van je af te zetten 😊 Mensen hebben altijd een oordeel over iets
Onze kinderen hebben alledrie een speen gehad zolang het nodig was… zij het nodig hadden, je jongste was al 7 voor hij afscheid nam… nu zijn ze 15, 17 en 18 en niks aant handje… ik heb ook wel commentaar gehad, maar meid laat het los, volg je kind, het is echt niet zo belangrijk als mensen het maken… kies voor emotionele veiligheid!!