Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
“Ik ben zwanger, maar ik heb slapeloze nachten van het idee dat ik zoveel ga aankomen tijdens mijn zwangerschap”, zo opende Nina haar gesprek met mij. Als ervaringsdeskundige eetstoornissen begeleid ik vrouwen die een eetstoornis hebben (gehad) zowel voor, tijdens als na hun zwangerschap. De gezondheid van de moeder is namelijk bepalend voor de gezondheid van de baby. En hoe naar is het als je eetstoornis een negatieve stempel drukt op deze bijzondere periode?
Zwanger en een eetstoornis
Voor vrouwen die een eetstoornis hebben (gehad), is het vaak al een hele opluchting dat ze zwanger kunnen worden. Dat is natuurlijk voor niemand vanzelfsprekend, maar voor hen soms nog een tikje moeilijker. Tegelijkertijd komen ook overweldigende gedachten naar boven als: “Ben ik wel een goede moeder als ik een eetstoornis heb (gehad)?”, “Hoeveel ga ik aankomen?” en “Lukt het om goed voor mezelf te zorgen na de bevalling?” Om een terugval te voorkomen en voldoende handvatten te geven om met hun eetstoornisgedachten om te kunnen gaan, kunnen ze bij mij terecht. Zo ook Nina.
Angst voor aankomen
De angst voor aankomen die Nina benoemde, is niet vreemd voor iemand met een eetstoornis. Het lastige tijdens de zwangerschap: die extra kilo’s zijn onvermijdelijk. Of je nu alleen maar salades eet of friet. In het begin heb je nog geen duidelijke babybuik en kun je je opgeblazen en bol voelen. Ik denk dat veel zwangere vrouwen dit wel herkennen, maar als je nét je lijf, honger- en verzadigingsgevoel denkt te kennen, dan is dit erg verwarrend en beangstigend voor iemand met een eetstoornis.
De zwangerschap kent veel mogelijke triggers
Mocht je dan ook nog misselijk zijn, dan kan dit bepaalde triggers oproepen. Dit omdat bij een eetstoornis overgeven een vorm van compensatiegedrag kan zijn om maar niet aan te komen. Verder kun je als zwangere bepaalde cravings hebben of trek in meer zoet of vet eten. Ook dat kan een trigger zijn, omdat dit voedsel als ‘verboden’ of ‘slecht’ wordt gezien of eetbuien kan uitlokken. Al met al kan de zwangerschap een heftige periode zijn voor iemand die een eetstoornis heeft.
Omgaan met goed bedoelde opmerkingen
Een eetstoornis is een psychische ziekte die ook lichamelijke gevolgen met zich meebrengt. Maar vooral het stuk ‘tussen de oren’, daar werkten Nina en ik aan. Hoe ga je om met gedachten als “Jeetje, ik ben nog maar X weken zwanger en ik zie nu al allemaal veranderingen aan mijn lijf” of “Zal ik dit taartje wel eten? Wie weet hoeveel ik nog ga aankomen?” En ook opmerkingen van anderen gaan ongetwijfeld komen: “Wow, je buik groeit echt hard!” of “Bij mij zag je pas dat ik zwanger was in week 32.” De intentie is vaak vriendelijk, maar kun je je voorstellen hoe onzeker dit iemand kan maken die al zo aan het knokken is met haar gedachten en emoties omtrent haar veranderende lichaam? Nina’s hersenen maakten overuren na zo’n opmerking, wat weer doorwerkte in wat ze at en hoe ze naar zichzelf keek.
Loslaten van eetstoornisgedachten
Het mooie was dat Nina proactief hulp bij mij zocht, omdat ze niet wilde terugvallen in haar eetstoornis. In een traject van drie maanden zijn we aan de slag gegaan met haar triggers, het kunnen vertrouwen op de behoeften van haar zwangere lichaam en geest, haar lichaamsbeeld, en hoe Nina kan omgaan met nare eetstoornisgedachten. Aan het einde hebben we een plan gemaakt voor de rest van haar zwangerschap, waarin we bijvoorbeeld een sociaal vangnet hebben gecreëerd. Dit alles diende om Nina te leren trots te kunnen zijn op haar lichaam, te kunnen genieten van de zwangerschap, en goed voor haarzelf en haar kindje te zorgen.
Zelfzorg in de periode na de bevalling is extra belangrijk
Die handvatten zal Nina ook inzetten na haar bevalling. Want de postpartum-periode kan zeer overweldigend zijn door weinig slaap, het geven van borstvoeding en de verantwoordelijkheid voor een baby. Zelfzorg bungelt dan ergens onderaan de prioriteitenlijst. En dan is er vaak nog de sociale druk om maar snel weer in je oude kleren te passen en op je oude gewicht te komen. Juist dán is het belangrijk om alert te zijn op signalen van een terugval in de eetstoornis. Want als kersverse moeder kun je een eetstoornis al helemaal niet erbij gebruiken.
De kennis en oefeningen geeft vertrouwen
Een eetstoornis is niet in drie maanden verdwenen. Maar Nina heeft genoeg kennis opgedaan en geoefend om haar gedachten te corrigeren en haar lichaam te waarderen om wat het allemaal voor elkaar heeft gebokst. “Voorheen maakte ik grappen over mezelf, bijvoorbeeld dat ik een dikke koe werd, maar dat doe ik nu niet meer. Het waren eigenlijk ook geen grappen, want zo voelde het wel. Daarnaast lieten de lichaamsoefeningen mij zien dat het beeld dat ik had van bijvoorbeeld mijn benen, niet in de buurt van de werkelijkheid kwam. Dat helpt om te relativeren en goed en gezond te blijven eten. Voor mezelf én mijn baby.”
JAIMIE
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
