Tijdens mijn thuisbevalling gaat het mis, een traumaheli wordt opgeroepen

| ,

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!

Lees eerst deel 1: Met een verschrikte blik zegt de verloskundige tegen mijn partner: “Bel direct 112”

Ik moet proberen op de baarkruk te persen

De verloskundige vraagt aan mijn partner om de baarkruk uit haar auto te halen. Dit doet hij, binnen een minuut is hij terug. In diezelfde tijd rent de verloskundige naar de babykamer om het aankleedkussen en hydrofiele doeken op te halen. Met ondersteuning van de verloskundige en partner word ik op de baarkruk gezet. Ik voel weer een perswee opkomen. Ik pers onder aanmoediging van de verloskundige en mijn partner en ik voel dat het vordert. 

Nog steeds is er geen hartslag

De verloskundige zet de dopler op mijn buik, maar opnieuw horen we geen hartslag. Ik hoor de verloskundige tegen de centralist zeggen dat ze geen hartslag kan vinden en dat ze extra ondersteuning nodig heeft. Ik heb geen idee wat dit betekent, maar ik heb wel in de gaten dat het echt niet goed is. Er komt weer een perswee opzetten en bij deze perswee geef ik alles wat ik heb. Daarna wordt onze zoon Noan om 03:10 geboren.

Noan wordt geboren en is slap en levenloos

De verloskundige vangt Noan op en legt hem op het aankleedkussen. De navelstreng zit drie keer om zijn nek en de verloskundige wikkelt deze er vanaf. Wat gelijk opvalt is dat Noan een grauwe grijsblauwe kleur heeft. Hij beweegt niet, maakt geen geluid en doet zijn ogen niet open. We zien een slap en levenloos baby’tje op het aankleedkussen liggen. Het blijft oorverdovend stil. Naast mij hoor ik gesnik. Is hij nu dood? Leeft hij niet meer? Ik denk het, maar waarom voel ik dan niks? Ik ben verdoofd. Alsof ik niet in staat ben om te voelen en het gevoel (nog) niet binnen wil komen. 

We raken in paniek

Ik kijk naar mijn partner en zie hem in tranen. Gebeurt dit nu echt? Het voelt onwerkelijk. Samen moedigen we Noan aan om iets te gaan doen. We roepen: “Kom op jongen!” De verloskundige pakt de dopler en zet deze op de borstkas van Noan. Er is een hartslag te horen. Ik denk bij mezelf: “Het komt goed. Het moet goed komen!” De verloskundige begint Noan handmatig te beademen. Zijn borstkas gaat daardoor op en neer. 

Het beademen wordt overgenomen

Via de telefoon horen we dat de ambulance ter plekke is. Mijn partner snelt naar beneden en doet de deur open. Hij roept naar de ambulancemedewerkers dat Noan er al is en rent dan weer naar boven toe. De ambulancemedewerkers, een wat oudere man en vrouw van middelbare leeftijd komen onze slaapkamer binnen. Een van hen neemt het beademen over van de verloskundige. Na ongeveer vijf minuten horen we Noan wat geluidjes maken en begint hij te bewegen. Hij is er! Ik hoor de verloskundige zeggen dat hij er wel komt. 

Ik merk dat ik weg raak

Ik voel me opeens heel erg moe worden. Ik zit nog op de baarkruk en hoor een soort stromend geluid. Ik kijk naar beneden en zie daar de navelstreng zitten. Er zit een knoop in. Er onder ligt een grote plas bloed. Echt heel veel bloed. Ik merk dat ik steeds verder weg raak en ik voel me intens moe. Ik zeg dit tegen de verloskundige dat ik graag wil gaan liggen. De verloskundige zegt dat dit niet kan, omdat ik nog aan Noan vast zit. Wat nu? Ik leg een arm om mijn partner zijn nek. Ik zie dat de verloskundige nog snel de navelstreng doorknipt. 

Ik kom bij en weten niet wat er aan de hand is

Ik droom, wat precies weet ik niet. En opeens word ik uit die droom gehaald en wakker gemaakt. Even denk ik: “Laat me slapen.” Er staan mensen om me heen. Wat een drukte. Ik voel me heel ontspannen wakker worden. Waar ben ik? Wat is er gebeurt? Ik lig op bed. Ik ben thuis en zie naast mij een ambulanceverpleegkundige die bezig is om een infuus bij mij aan te leggen. Ze praat tegen me en is lief voor me. Dat is fijn.

Het bloedverlies is zorgwekkend

Ik hoor piepjes van de monitor en heb plakkers op mijn lichaam. Het duurt even voordat ik besef dat ik weg ben geweest. En dat ik zojuist ben bevallen. Ik hoor mensen iets zeggen over de hoeveelheid bloedverlies, 1,5 liter stellen ze vast. Wat betekent dit? Naast mij zit de oudere mannelijke ambulanceverpleegkundige die zich over Noan ontfermt. Hij is heel lief voor hem. Ik krijg Noan even op me gelegd. Maar ik ben nog zo van de kaart dat dit niet binnenkomt. Het moment is heel kort, het is te veel voor Noan zeggen ze. De ambulanceverpleegkundige haalt Noan bij me weg en ontfermt zich weer over hem. 

Een traumaheli is ter plaatste

Ik zie dat er opeens vier ambulancemedewerkers zijn. Een van hen, een vrouw, gaat naar beneden om kruiken klaar te maken. Vervolgens staan er ook twee mannen in oranje pakken bij het voeteneind van ons bed. Zijn dit nu brandweermannen? Een van hen kijkt bij Noan en ze vragen of er hulp nodig is. De ambulanceverpleegkundige geeft aan dat ze het onder controle hebben en de twee mannen vertrekken weer. Later blijkt dat dit de arts en verpleegkundige van de traumaheli (MMT) waren, die na een landing verderop door de politie ter plekke zijn gebracht. 

Ik word op 2 grote planken geschoven

De verloskundige geeft aan dat ze mij een prik gaat geven in mijn linkerbeen want de placenta moet eruit. Even later wordt de placenta gelukkig geboren. De verloskundige vraagt aan mijn partner waar de vuilniszakken zijn. Even later komt ze boven met een veel te grote containerzak en daar wordt om gelachen. De verloskundige trekt mij een broek aan en onder mij worden twee lange grote planken geschoven. Ik weet nog niet goed waarom en laat het maar gebeuren. Er wordt aan mij gevraagd of het goed is als mijn partner nu met Noan naar het ziekenhuis vertrekt. “Ja natuurlijk, er moet iemand met Noan mee!”, zeg ik. De verloskundige geeft aan dat zij bij mij zal blijven, heel fijn een vertrouwd gezicht.

Lees HIER verder.

CHARISSA

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!

Plaats een reactie