Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Lees eerst de vorige delen:
Deel 1: Mijn dochter heeft opgezette klieren in haar hals
Deel 2: Stiekem lees ik het formulier wat mee gaat naar de OK, ik schrik wat hier allemaal op staat
Deel 3: Ik voel mij steenkoud na het telefoontje van de arts; dit mag niet, dit kan niet
Deel 4: Cato (12) heeft kanker en krijgt een vreselijk bericht
Deel 5: De kanker bij mijn dochter blijkt al in het gevorderd stadium te zitten
Deel 6: Iemand in de wachtkamer wenst mij sterkte, maar de ernst dringt nog niet tot mij door
Deel 7: Was er maar eerder geluisterd naar mijn moedergevoel, dan was de kanker nog niet zo ver gevorderd
Deel 8: Cato (12) heeft kanker: “Deze uitslagen zijn bepalend voor de behandeling”
Deel 9: “Ik slik mijn tranen in als de eerste chemo in het lichaam van mijn dochter druppelt”
Deel 10: Een brief aan mijn buurvrouw die een einde maakte aan haar leven
Deel 11: Cato (12) krijgt haar eerste blok chemo’s
Deel 12: Ik schrik: Cato heeft diepblauwe lippen en is kortademig
Cato houdt zich in het ziekenhuis weer erg groot
Als we in het Prinses Maxima centrum aankomen, staan ze ons al op te wachten en worden we meteen opgevangen in een behandelkamer. Haar *PAC wordt aangeprikt, bloed afgenomen en de verpleegkundig specialist hoort ons verhaal aan. Hij vraagt aan Cato hoe ze zich nu voelt. Ze zegt: “Gaat wel weer goed.” (verrassend) Ik ben alleen heel moe.” Ondertussen komen de uitslagen van de bloedwaarden binnen en zie ik de verpleegkundig specialist op het schermpje kijken. Ik zie aan zijn gezicht dat het niet goed is. Hij kijkt van Cato nog eens naar het scherm en ik zie hem denken: Hoe kan ze zeggen dat het goed gaat? Hij zegt: “We gaan je opnemen want je leverwaarden zijn erg verhoogd.”
Ze mag niets meer eten en drinken
We krijgen een kamer toegewezen, er wordt een infuus aangesloten op haar *PAC. Ook komt ze aan de monitor te liggen zodat ze haar hart, bloeddruk en zuurstof in de gaten kunnen houden. Alle medicatie wordt gestopt en ze mag ze niets meer eten en alleen wat helder vloeibaar drinken. Voor nu even afwachten wat er gaat gebeuren. Als ik even later in de huiskamer bij het koffie apparaat sta voor een kop koffie, loopt onze oncoloog langs. Ze komt naar mij toe en zegt dat het goed is dat we meteen gekomen zijn omdat het met Cato’s lever heel slecht gaat en ze echt zorg nodig heeft. Ze heeft allerlei onderzoeken geregeld en zegt dat ze later bij ons terug komt.
Rechtop staan is een uitdaging voor haar
Er volgen die middag diverse onderzoeken en echo’s voor hart en longen. Ze kan bij sommige onderzoeken niet meer alleen rechtop staan en moeten we haar helpen. Ze ziet er alsmaar slechter uit en is doodmoe. In ruststand heeft ze een veel te hoge hartslag en als ze iets doet dan schiet deze omhoog. De verpleegkundige zegt dat haar lichaam zo aan het werk is dat ze voortdurend een marathon rent.
De arts vertelt ons belangrijke bevindingen
Die avond hebben we een gesprek met de oncoloog en krijgen we te horen dat haar lever het echt heel zwaar heeft, met haar longen en hart gaat het gelukkig wel goed. Ze denken dat het door de chemo Asparaginase komt, maar het kan ook zijn dat ze een stofwisselingsziekte heeft welke nu ineens naar voren komt. Ook is het ammoniak in haar lichaam sterk verhoogd (normaalwaarde tussen de 0-35 en bij Cato 234). Hierdoor kan ze suf worden dus komt er die avond nog een neuroloog om haar te onderzoeken. Ze krijgt een speciaal drankje/medicijn om alle afvalstoffen zo snel mogelijk weer haar lichaam uit te krijgen. Die avond wordt er nog bloed afgenomen en de volgende dag volgen de verdere onderzoeken.
In de nacht gaan de alarmbellen regelmatig af
Stef rijdt pas laat richting huis en beloofd om de volgende morgen weer vroeg terug te zijn. Die nacht gaan er regelmatig alarmbellen van het infuus en monitor af en komen ze om de 2 uur controles doen waarbij Cato wakker gemaakt moet worden om te kijken of ze nog helder is. Ook worden er die nacht vingerprikjes gedaan om haar suiker in de gaten te houden. Elke keer een andere vinger. Door het drankje/medicijn moet ze vaak naar de toilet. En dat is een hele kunst vooral als je heel nodig moet, aan allerlei apparatuur en draden ligt en niet op je eigen benen kunt staan omdat je te ziek bent. Ze houden haar gelukkig goed in de gaten met alle toeters en (alarm) bellen. Maar wat een nacht. Dat het de volgende dag/nacht nog erger gaat worden weten we dan nog niet.
WORDT VERVOLGD
CAROLA
Insta: carola_muntel
*PAC is en onderhuids kastje voor bloedafname en toedienen van chemo en medicijnen. Dit kastje wordt 1x aangeprikt. Dit scheelt voor kinderen heel veel prikken.
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
