Sandra: “Mijn dochter kwam met een blauw oog thuis; ‘fietsongeluk’, zei ze, maar ik vertrouwde het niet, ze ontspoorde steeds meer”
R
Redactie
Categorie
Mijn Verhaal
Onze dochter is geboren met 22+6 weken, ze leeft en huilt…. We schreeuwen: ‘Doe wat!’
R
Redactie
Noor: “Als ik zei dat ik me alleen voelde, antwoordde hij: ‘Je hebt toch Lifa?’, alsof onze dochter een partner moest vervangen, en zo kwamen er steeds meer vreemde excuses van hem”
R
Redactie
Mathilda: “‘Hallo’, zei ik tegen moeders die langsliepen op het schoolplein, maar tot een gesprek komt het nooit, terwijl de rest gezellig met elkaar praat, wat doe ik fout?”
R
Redactie
Hanna: “De conrector belde: ‘Jullie zoon is geschorst’, hij had een enorm grote mond maar wat kon hij gedaan hebben om dit voor elkaar te krijgen?”
R
Redactie
Hanneke: “‘Oma, we hebben een verrassing voor je’, toen ik mijn huis binnenstapte gilde ik hard, ik schrok me rot toen ik zag wat er allemaal was gebeurd”
R
Redactie
Tatiana: “De scholen in Spanje waren overvol, we wisten niet waar onze kinderen terecht zouden komen. “Een rondleiding gaat niet lukken, kijk maar op de website”, werd er gezegd”
R
Redactie
Rian: “Ik was 18 jaar toen ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had”
R
Redactie
Lieke: “Een andere ouder zei: ‘Wat, zoveel per maand?!’, andere ouders snappen de keuze niet, maar wij denken dat onze zoon hier echt erg van leert”
R
Redactie
Dorothea: “Mijn kleindochter appte: ‘Oma, mama is wéér zo ontzettend boos’, dit kon zo niet meer, maar kon ik gaan ingrijpen?”
R
Redactie