Wanda: “Het vriendinnetje van mijn dochter werd opgehaald: ‘Er is iets voorgevallen…’, ik zei het maar meteen, ik vreesde voor de reactie van moeder” R Redactie 5 min lezen
Hilde: “Ik hoopte dat niemand ernaar zou vragen maar toch kwam weer de vraag: ‘Weer een gezellig borrelavondje?’, hoe lang kon ik mij hier nog achter verschuilen?” R Redactie 7 min
Ines: “Mijn man vroeg: ‘waarom heb je steeds ondergoed in je tas?’, ik kan het nu echt niet langer meer verbergen” R Redactie 5 min
Connie: “Mijn zoon zei: ‘Alles gaat goed hoor mam’, ik wist dat het niet goed ging, dat had ik stiekem in zijn dagboek gelezen, wat nu?” R Redactie 7 min
Julliette: “’Gaat je niet aan waar ik was’, antwoordde mijn zoon minachtend, ik voelde tranen opkomen, ik ben bang voor mijn eigen kind” R Redactie 5 min
Loes: “Mijn man zei verontwaardigd: ‘Dit kun je niet maken’, ik vond het wel en deed het toch” R Redactie 5 min
Rianne: “Mijn zoon antwoordde stellig: ‘Waarom zou ik jullie geld geven?’, hij woont thuis en het is niet eerlijk dat hij niets bijdraagt” R Redactie 5 min
Danique: “Mijn schoonmoeder keek naar onze baby: “Je kunt wel zien van wie ze die dikke kop heeft”, en keek naar mijn kant” R Redactie 6 min
Kimberly: “Mijn moeder zei over de telefoon: ‘Hij is anders…’, ik stel mijn ouders zo teleur met mijn nieuwe vriend, maar ik wil niet hoeven kiezen” R Redactie 4 min