Al jaren loop ik ermee, liever de trein missen dan een sprintje trekken, stilstaan en mijn benen kruisen als ik moet niezen, niet te hard lachen als ik sta, absoluut niet op de trampoline (sorry kids…) en last but not least nooit te lang je plas ophouden anders kunnen onverwachte gebeurtenissen zoals plots struikelen of alles wat hierboven benoemd staan fataal (voor je onderbroek) zijn…
Ja, ik heb urineverlies en ben pas 34 jaar oud…
Wat ik al zei, ik loop al jaren met dit ‘probleem’. In mijn laatste zwangerschap had ik goede voornemens gemaakt om na de bevalling alles even goed te laten aanpakken. Naar de dokter voor een sterilisatie (ik heb drie prachtige kinderen), eventueel wat herstelwerkzaamheden en…mijn urineverlies. Ik had gehoord dat je hiervoor een operatie kon ondergaan, dus ik dacht laten we dat dan allemaal maar gelijk doen in één operatie. Stoere praat natuurlijk in je zwangerschap, want van geen een van deze punten is nog iets terecht gekomen.
Totdat ik aan het bootcampen was. Ik sport bij Mom in Balance waar alles heel goed aangepast wordt naar wat je kan en wat je klachten zijn. Je hebt hier drie groepen, ‘zwanger’ (zegt genoeg), ‘back in shape’ (vanaf zes weken na de bevalling) en ‘Mpower’ (voor als je weer alles aan kan). Ik mocht na vijf maanden de ‘back in shape’ door naar de Mpower! Ondanks dat ik wist dat ik niet meer gespaard zou blijven tijdens deze lessen, maakte mijn hart toch een sprongetje…Ik was weer ‘normaal’! Dit vreugdesprongetje was van korte duur. Mijn eerste Mpower les viel volledig in het water…Letterlijk. We moesten even inlopen en na 200 meter ging het al mis. Ik plaste in mijn broek… Awkward! Super chill (not!) om daarna nog buikspieroefeningen te doen met de benen in de lucht, squats in brede stand…Maar ik heb doorgezet en gedaan alsof er niets aan de hand was. Jasje omgeknoopt en gaan met die banaan.
Maar dit was wel het punt dat ik zeker wist dat ik hier iets mee MOEST doen. Ik heb gelijk de volgende dag mezelf aangemeld bij de bekkenfysio. Daar heb ik een hele fijne eerste intake gehad. Blijkbaar is dit niet ‘normaal’ na een zwangerschap (wat ik vaak tegen mezelf zei) en kunnen ze dit in veel gevallen prima verhelpen met oefeningen. Ze denken zelfs dat mijn behandelingen vier maanden nodig hebben en dat ik er dan vanaf (!!!!) kan zijn! Dit klinkt heel goed en ik kijk nu uit naar mijn tweede afspraak.
Dus dames met hetzelfde probleem…Schaam je niet, bespreek dit met je huisarts of fysio en hopelijk geef je je onderbroek een droge toekomst… Haha.
KARIN
